VARLIĞIMI HİSSET

BEN ZATEN ÖLDÜM

   Ölümdü adı... Çaresizliğin asıl adıydı. Beklemekti... Onu ölüme sürekleyen asıl şey. Korkuydu... Yalnızlık ve ihanetti adı. Ama en çok
Umuttu...
Acıyı yarayı en çok açan oydu.
O yara hiç durmadı.
Aktı... Aktı...
En sonunda kabuk bağladı.
Ama Acı her zaman tazeydi.
Şimdi nasıl unutulur...

.....

                   1 HAFTA SONRA....

   Güneş 1 hafta boyunca durmadan her yeri aydınlattı. O aydınlandı. Bulut ve Araf'ın içi bir o kadar karardı. Beklemek... Ne çok zor şey. İnsanın sanki canından can alıyordu. Kötü bir haber almaktan ölesiye korkuyorlardı. İkisi de vücudunda olmayan bir yarayı taşıyorlardı sanki. Acıtan bir yaraydı. O yara onları ayakta tutmaya yetiyordu...

Koray yaklaşık 1 haftadır hastanede yoğun bakımda yatıyordu. Doktor en son onlara söylediği cümle şuydu...

"Hasta zor bir amilyat geçirdi. Kurşunu çıkardık. Ama iç kanama riski var. Zor oldu ama başardık. Vücudunda sayısız kırıklar var. Henüz hayatı durumu ciddiyeti koruyor.

O yüzden bekliycez... Uyanmasını bekliycez... Umarım kendini toparlar. Geçmiş olsun..."

Bulut o günden bu yana hastaneden bir an olsun bile ayrılmadı. Araf zar zor bazen eve gitmesi için ısrar ediyordu. Bulut her ne kadar gitmek istemesede eve gidip geliyordu. Alya hastaneden sadece iki gün kalmıştı. Bulut her ne kadar eve gitmek istemesede Alya'yı merak ediyordu. Yanına gidip az da olsa dinlenmeye rahatlamaya zamanı oluyordu.

Bulut yeniden Araf'ın zoruyla eve gelir. Araf ise hastanede Koray'ın başındadır. Bulut eve girdigi anda yukarı çıkar. Ev sessizdir. Bulut Alya'nın odasına doğru hareketlenir. Kapıyı açtığında. Alya ve Mina yatakta oturuyorlardır. Bulut'un içeri pat diye girmesiyle Alya ve Mina irkilir.

"Bulut..."

Bulut Alya'nın yanına doğru ilerledi.

"İlacını aldın mı?"diye sorduğunda Alya Bulut'a dikkatlice baktı. Sesi hala yorgun çıkıyordu. Alya Bulut'un Bu durumuna üzülmüştü. Ama gülümseyerek cevap verdi.

"Evet... Daha iyiyim artık"dediği anda Mina homurdandı.

"Yalancı... Deminden beri kim öksürüyor. Üstelik az da olsa ateşin var"Alya Mina'nın susması için eline sert bir şekilde dokundu. Evet Alya tam iyileşmemişti. Ama Bulut'a da yük olmak istemedi. Ama Bulut Alya'ya biraz daha yaklaştı. Dikkatle ona bakarken. Alya bu durumdan kurtulmak için hemen inkar etti.

"Ben gerçekten iyiyim..."Bulut Alya'nın sözlerine aldırmadan. Alnından öptü. Bir süre öylece durdu. Alya şaşkınlıkla kala kalırken. Mina ondan daha çok şaşkındı. Bulut daha sonra kaşları çatılmış bir şekilde Alya'ya baktı.

"Bana bir daha asla kendinle ilgili yalan söylümiceksin...

Şimdi Hazırlan hastaneye gidiyoruz..."dedi anda Alya yeniden konuşmaya başladı.