VARLIĞIMI HİSSET

Hatırla Beni...

       ☆☆☆

     Gözlerimi yavaşça araladım. Başımı yattığım yerden kaldırdım. Gözlerimi odaya gezdirdim. Bu yatak benim yatağım değildi. Bu oda... Nerdeyim ben? En son biri boynuma iğne yapmıştı. Mina... O yerde yatıyordu. Hemen ayağı kalktım. Beni buraya kim getirdi? O adamlar kimdi? Koşarak kapıya vurdum.

"Çıkarın. Çıkarın beni burdan..."diye vurmaya devam ettim. Nerdeyim ben? Kim getirdi beni buraya?"Kimse yok mu? Sesimi duyan kimse yok mu?"Ne olur biri yardım etsin. Nerdeyim. Burası neresi? Bulut... Lütfen gel..."Ne olur çıkarın beni burdan"kim bunlar. Ne istiyorlar benden. Açın kapıyı ne olur. Ama kimse yok. Bana yardım edicek kimse yok. Açın kapıya. Kapıyı vurmaya devam ediyordum. Daha sonra kapı sert bir şekilde açıldı.

"Kes lan artık sesini... Otur oturduğun yerde"

"BABA..."

Bu gerçekten Babam mıydı? O nasıl burda olabilir? Karşımdaki gerçekten Babamdı. Anlamıyorum. Ne işi var onun burda? Ne işim var benim burda? Ya neler oluyor? Beynim durmuş gibi. Artık düşünemiyorum. Neler yaşıyorum ben böyle.

"Ne o çok mu sevindin beni karşında görünce"bu gerçekten Babamdı. Yine o kibirli hali. Bana olan bakışları hiç değişmemiş. Hala çöpmüşüm gibi bakıyordu. Onun bu bakışını unutmak istemiştim. Ama o yine karşımdaydı.

"Sen mi yaptın? Beni buraya sen mi getirdin?"diye sorduğumda iğrenerek baktı.

"Banane lan senden... Ben sadece işime bakarım. Bu kadar değerli olmanı bende beklemiyordum"dediğinde yine sözleri beni parçalamıştı. Para için... Herşey para için. Kızı sadece para için aklına geliyor. Bu adam da nasıl vicdan var.

"O zaman ne istiyorsun benden?"niye karşımda o zaman. Ne yapmak istiyor bu adam anlamıyorum. Daha ne istiyor benden.

"Ben değil. Koray bey istiyor seni..."dediginde durdum. O da kimdi. Benden ne istiyor ki. Babam beni bırakıp kapıya doğru ilerledi."Şimdi akıllı ol. Ve uslu dur"dedi ve kapıya gidince koşarak yanına gidip kolundan tuttum.

"Baba ne olur. Bırak beni gideyim"diye yalvardığımda halimden üzülür sandım. Ama o kolundaki elimi sert bir şekilde itti. Ve soğuk bakışlarıyla bana baktı.

"Aptal olma seni bırakır mıyım. Sen benim sermayemsin"bir kez daha vuruldum. Ağırdı sözleri. Çok ağırdı. Kaldıramıyorum. Artık dayanamıyorum. Beni daha kaç defa öldürmesi gerek.

"Daha kaç kere satıcaksın beni... Hiç mi Merhametin yok senin"babam da en ufak bir duygu belirtisi bile yoktu. Hala onun için bir hiç'im. Asla kızı olmadım ki zaten.

"Yok... Şimdi geç yerine"dediğinde beni bırakıp tekrar gitmeye çalıştığında. Bende hemen kapıya doğru koştum. Babam anında kolumu tutup çekti.

"Gidecem burdan bırak"diye kurtulmaya çalışınca Babam kolumu morartacak şekilde sıktı. Canım çok acıyordu.

"Çok oldun artık sen..."Babam yüzüme tokat attığında. Kendimi yerde buldum. Babam bana iğrenerek bakarken. Arkasından bir adam yaklaştı. Babam onu görünce korkmuştu. Ama bu o adamdı. Bulut'un evindeki adam. Babama parayı veren adamdı.

"Hemen çık dışarı..."diye sessizce söyledi. Ama gözünden ateş çıkıyordu. Bana bakıyordu. Öfkeli bir şekilde yumruğunu sıktı. Kaşları çatık ve Babama bakmadan konuşuyordu.