Karanlık bir adama doğan ışık, karanlık adamın merhameti ve her şeye rağmen karanlık adamın en koyu tarafının hikayesi.
Tamamen hayal ürünüdür*
Beni öldürmeye kararlı Pars'a baktım. Soğuk bir şekilde bana bakan gözlerinde merhamet aradım ama en ufa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pars&Ceren
Minibüse zorla bindirilirken göz ucuyla Pars'a baktım. Tereddüt etmiyordu fakat gerginliği yüzünden okunuyordu. İkiye bölünüp iki ayrı minübüsle yola çıktığımızda inanılmaz derece de korksam bile yine de bir yanım bu kargaşadan yorgunluktan kurtuluyor olmanın rahatlığı içindeydi.
Tek bir günümüz 'Acaba yarın ne ile karşılaşacağız ' demeden geçmiyordu. Yarını düşünmek artık o kadar zorlamaya başlamıştı ki bizi, sonunda çıkışı bulmuş gibi hissediyordum. Biz bu hayatta birbirimizi bulsak bile huzuru bulamamıştık. Birbirimize rastlamıştık ya en büyük tesellimiz buydu bizim için..
Arabadan indiğimizde yıkılmak üzere olan, eskimiş boyaları dökülmüş bir villanın önündeydik. Kolumdan tutup beni yönlendiren adamı umursamadan Pars'ı bekledim. Yanıma ulaştığında elini tutup gözlerine baktım. Pars hiçbir şey söylemeden gözlerimin içine bakıyordu.
'' Daha normal bir hayatımız olsun isterdim Ceren'im. Lisede tanışıp yıllarca sevgili olsaydık mesela. Ya da üniversitede sana çarpıp kitaplarını düşürmeyi isterdim. Biz böyle karşılaşmamalıydık. Gözlerinin içine baktığım her an bunun pişmanlığını yaşıyorum. Seni mutlu edebilmeyi her şeyden çok isterdim. Yine de neden doğdum dediğim her anın karşılığına verilmiş en büyük mutluluksun benim için. ''
Ardından alnımdan uzun uzun öptü. Gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Nefes almadan sadece ağlıyordum. Kimse bizi ayırmadan Pars'ın omzunda ağladım hıçkıra hıçkıra. İnsan 15 dakika sonra ölecek olsa bile yaşadıklarına değil yaşayamadıklarına üzülüyordu demek ki. Pars ile yapmayı istediğim ama yapamadığım o kadar fazla şey içimde ukte kalmıştı ki.
Zar zor nefes alırken '' Sen.. 23 yıllık hayatımda.. '' ardından gelen bir ağlama krizi ile ara verdim.
Derin derin nefes alıp konuşabilecek duruma geldiğimde:
'' 23 yıllık hayatımda ki tek güzel şeysin. Umut oldun bana, mutluluk oldun. Ailem oldun. Dinledin, sakındın, sevdin. Sana sığındım. Sonumuzun nasıl olduğu önemli değil. Sen yanı başımda ol yeter ki gerisi önemli değil. ''
