Karanlık bir adama doğan ışık, karanlık adamın merhameti ve her şeye rağmen karanlık adamın en koyu tarafının hikayesi.
Tamamen hayal ürünüdür*
Beni öldürmeye kararlı Pars'a baktım. Soğuk bir şekilde bana bakan gözlerinde merhamet aradım ama en ufa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benimle beraber herkes şaşırmış durumda yere serilmiştik.
'' Abi kızlardan sakladın anlıyorum tamam da bizden neden saklıyorsun sen? ''
Doğa Kahraman'a sen ne diyorsun diyen bakışlarını yönelttiğinde Kahraman anında açıklamaya geçti.
'' Aşkım siz böyle şeyleri saklayamazsınız. Evlilik teklifi alacağı gün güzel olsun diye önceden söylersiniz. Hepimiz biliyoruz bunu. ''
Doğa Kahraman'ın yanaklarını çocuğu sever gibi sıkarken bir yandan da kahkahalarla gülüyordu. Güneş hala yaşadığı şoku atlatamamış Melih'in göğsünde sakinleşmeye çalışıyordu.
Elini tutup tekrar tekrar şükrettim. Pars'ın omzuna başımı yaslayıp yüzümü sakladım bir nevi. Çünkü birazdan söyleyeceğim her şey beni utandıran ama benim hislerimdi. Bugüne kadar bildiklerimdi.
'' Seni tanımadan önce sadece kan bağına inanırdım. Zannederdim ki sadece bağı bulananlar böyle büyük bir sevgiyle bağlanabilir birine. Sevilmeyişimi hep buna bağladım. Bugün çok daha iyi anladım. Aslında ben sadece sevilmediğimi zannetmişim. En başta Doğa vardı benim için. Doğa hiçbir bağımız olmadan sevmişti beni. Ev sahibim vardı o bile sevmişti beni. Eğer sevgi arıyorsak o bile sevmişti.. Çok iyi bir geçmişe sahip olmasak da Ahmet'de sevdi beni. Ama sen aralarında en özelsin. Hepsinin kendine özel bir vasfı var. Belki arkadaş belki ev sahibi sen öyle değilsin. Bazen annem babam bazen yol arkadaşım oldun. Canım acıdığında omzunu verdin. Deliler gibi sevdin de seviştin de; güven de verdin huzurda hatta bazen huzursuzluk bile. Acıttın da iyileştirdin de. Hayatımda ki her şeyin yerine seni koyabilirim ben. Sen benim yanımda olduğun sürece elimi tutup gözlerime baktığın sürece hiçbir şeyin eksikliğini çekmem ben. Sen ol yeter ki. Benimle ol yeter ki.. ''
Pars yüzümü kaldırıp gözyaşlarımı sildiğinde utanarak gözlerinin içine baktım. Bazı cümleleri söylemek çok ağır olsa bile duyması gereken her şeyi duymuştu.
'' Sende bana çok şey öğrettin çiçeğim. Sude'den beni kıskandığın zamanlara hak verdiğim olmuştu. İlk aşk unutulmaz safsatalarıyla büyüyünce unutamam yeri ayrı olur zannettim hep. Ama bazen öyle bir sevgi büyüyor ki insanın içinde ilk aşk onun gölgesi olarak bile kalamıyor. Hazır olanı sevmek kolay. Sude her şeyiyle hazırdı. Güzeldi dikkat çekiyordu. İyiydi saftı ve hatta sağlamdı. Ama seni markette gördüğüm o gün içim cız etti bir anda kalbim hızlandı. Sarıp sarmalamak istedim. Tanıdıkça yaralarını gördüm yaralandığın yerden sevdim. Acıttığın yerden sevdim seni. Anladım ki sevgi kolay kazanılmıyor emek gerekiyor. Sokakta gözünün önünde kedi öldü diye günlerce bembeyaz ve ağlamaklı suratıyla gezerken, benim için çok sevdiğin insanlarının ölümünü izlemeye dayandığında anladım. Sevgi zorlukları aşarken kat kat inşa ediliyordu. Bir anda gökyüzünden düşmüyordu. Biz büyüttük sevgimizi, aşkımızı. Şimdi evlenip çok daha fazla büyüteceğiz. ''
