Prolog

330 21 3
                                    

Pamiętam, że byłam tylko ja i mój tata. Mieszkaliśmy w domu na wsi i mieliśmy dwa konie.
Pamiętam, że jeden się nazywał Szafir, a drugi Aton.
Pamiętam wiele rzeczy, ale nie zapomnę z pewnością tego, co to wszystko zniszczyło... .
Był pożar, ogromny pożar. Dosłownie wszystko się paliło. W szpitalu miałam jeszcze nadzieję, ale wkrótce ją straciłam.
Tata, konie, a wśród nich mój ukochany Szafir... wszystko umarło, zniknęło, a moje życie przewróciło się o sto-osiemdziesiąt stopni.

UWIERZ WE MNIEOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz