Kiss or Kill

Kabanata 28

Chapter 28: Damsel in Distress

"Miala! Wake up!" naramdaman kong nasanggi ang balikat ko pati na ang tahi nito kaya muntik na ako mapasigaw sa sakit. Dahan dahan kong minulat ang mata ko. Napapikit muli ako dahil sa liwanag na nakatapat sa akin. Nakatapat pala sa akin ang isang bumbilya na ang tanging nagbibigay ng liwanag sa lugar na ito. Nag iwas ako ng tingin at umupo mula sa pagkakahimlay ko sa sahig.

Unti unti kong namalayan kung nasaan ako ngayon. Wala na kami sa Grexi Palace at mukhang nasa isa kaming abandonadong gusali. Pinalibot ko ang tingin ko sa paligid. It's an empty small white room without any furniture or windows. There is just a door in my opposite direction.

Napakasakit ng ulo ko. Tila pinukpok ako ng isang matigas na bagay. Hahawakan ko sana ang ulo ko nang nakita kong nakatali ang magkabila kong kamay. Ano nga ba ang nangyari?

I saw the wall clock, it's six o'clock in the evening. Dalawang oras na ang nakakalipas mula noong pumunta ako sa Grexi Palace upang tuparin ang pinagkasunduan namin ng dumakip kay Yanna. Pagkarating ko roon kanina ay biglang may pumalo sa akin sa ulo ng matigas na bagay at nawalan na ako ng malay. I was just back in my conciousness now without any idea where I am.

I glanced at my left side to see none other than, Carlos Zapanta. Nakasuot lang siya ng ordinaryong printed t-shirt at maong na pantalon. Magulo ang buhok niya ngunit nakadagdag pa ito sa kagwapuhan niya.
I think I need to stop complimenting this person. This evil person who tried to kill me for over a thousand times is right here beside me, and tied with a rope as well. Nakakapagtaka na kahit siya na taga-underground ay nakatali rin. Tinignan ko siya ng mapanuri at tumingin din siya pabalik. Mayroong namumuong mga itim na marka sa ilalim ng kanyang mga mata. Namumula ang mga kamay niya sa pagkakagapos and from the looks of it, mas matagal na siguro siya rito kaysa sa akin.

"What are you doing here?" malamig na tanong ko sa kanya.

Habang nakaupo ay nagslide siya papunta sa direksyon ko. Palapit siya ng palapit ngunit hindi ko ito pinansin. Nang makalapit siya ay nakangisi niya akong sinalubong. Now that I see him nearer, may mga galos siya sa braso at ang ilang bahagi ng t-shirt niya ay punit na. Putok ang nguso niya at may hiwa siya sa taas ng kanang kilay nya.

"I saved your life. Siguro ay 'yun na ang pinakamalaking pagkakamali na nagawa ko. And this time, I'm about to die because of the sin that I committed," seryoso niyang pagkakasabi.

I can't figure out if that was supposed to be a joke or what. Nevertheless, I bitterly laughed at his statement. He just said he saved me. But ironically, he tried to kill me more than how many times I could imagine. Tapos ano ang sinasabi niya? Niligtas niya ako kaya mamamatay na siya.

"Oh please, stop kidding me. You're just one of those bastards who knows my real identity. Are you trying to lure me with your lies? Para saan pa? To get closer to me so that you can easily kill me, is that it?" I mockingly said and in return, tumawa rin siya ng pagkalakas.

"Wala ka ba talagang ideya sa nangyayari, Davis? Dahil malapit na rin naman ako mamatay, I guess I should already tell you what I know," aniya.

"Stop playing with me! Kung puro kasinungalingan lang din ang lalabas sa bunganga mo, 'wag ka pakampante dahil ako mismo ang papatay sayo," may diin kong pagkakasabi at pinanlisikan siya ng mata.

"You're saying that to your savior? Hindi mo ba matandaan kung paano ka nakatakas mula sa warehouse dalawang taon na ang nakalilipas? I was the one who helped you."

"Shut up," I sharply said.

I do remember someone helping me escape back then. Isa lang akong bata noon na mahina at walang kayang gawin. Hindi ko kaya ipagtanggol ang sarili ko. Kung hindi dahil sa lalaking tumulong sa akin noon, I would've been dead by now. I don't know how this dude come to know about that, but no, I won't listen to his lies.