Kiss or Kill

Kabanata 01

Chapter 1: Where It All Started

"Vanilla Latte or Java Chip Frappe?"

"Java Chip."

He grinned; the usual playful grin that he always show me every time we share a conversation. I raised an eyebrow as he gave me the same expression. I have a bad feeling about him but I'm not sure yet. I still have to confirm my inference.

"Sorry ka, sa akin yun eh. Vanilla Latte na lang sa'yo, ayos lang?" may pagka-sarkastiko niyang tanong na tila nang-aasar pa.

I stared at him blankly for a moment. Is he mocking me or does he have nothing to do in his life? Anyway, the way he talks and the way he moves is similar to underground people's ways, like a gangster, or some kind of a reaper in disguise-that is, if ever true, I have to avoid him.

"Hindi," I answered coldly and glared at him. Kinakapa ko ang bawat kilos at galaw niya. Kahit anong oras ay maaari siyang gumawa ng bagay na hindi ko inaasahan. Kailangan ko maging maingat.

"Uy joke lang! Ate Gab, hindi ka galit diba? Diba?" imbis na matakot, mas lalong lumawak ang kanyang ngiti.

I'm positive, he's definitely a gangster. I've never told him even once about my name or anything about myself. In fact, yes, I visit frequently but where does he even get time to check my background out? I don't even know his name!

Inilahad niya ang isang kamay ko at ihinawak niya sa Java Chip. Kinuha ko naman ito at nagsimula akong uminom. Umupo siya sa katapat kong upuan at ininom niya ang Vanilla Latte niya. Wala naman akong pakialam kung saan siya umupo kaya hindi ko na lang pinansin.

"Pwede bang magtanong?"

"Nagtatanong ka na," panandalian kong inihinto ang pag-inom. Tinignan ko siya na para bang nag-aabang sa tanong niya.

Napakamot siya sa ulo niya at napahawak sa batok na para bang nahihiya. "Bakit tuwing hatinggabi ka nagpupunta rito? Hindi ka ba natatakot? Wala na kasing tao sa ganitong oras tapos babae ka, lalake ako, malay mo halayin kita-- este may manghalay sa'yo. Paano kung may sumusunod sayo, tapos isa palang serial killer?"

Walang kwentang tanong. Hindi ko na siya pinatapos at tumayo na lang ako basta-basta. Wala akong balak sagutin ang tanong niyang wala namang kwenta. "Ubos na ang inumin ko. Aalis na ako," inilapag ko sa mesa ang bayad at naglakad ako palabas ng café.That gangster didn't chase me as I walked my way out of the café. Maybe he kind of figured out that I know he's a gangster or maybe not. Who cares?

Pagkabukas ko ng pintuan, niyakap ako ng malamig na simoy ng hangin. Napangiwi ako dahil sa lamig. Naglakad ako patungo sa direksyon ng ilaya. Tumigil ako saglit at nilingon ko ang pinanggalingan ko, ang Honeybee's: isang café na bukas 24/7. Suki na ako roon at kilala na rin ako ng empleyado na nagtratrabaho roon. Tuwing hatinggabi lang ako nagpupunta at umiinom ng Java Chip sa café na yun. Ang rason? Gusto ko lang.

Tinignan ko ang wristwatch ko, 10:45PM na pala. Hatinggabi na nga marahil bilog na ang buwan, madilim ang langit, at madaming mga bituin sa kalangitan. Binawi ko ang aking atensyon at nagpatuloy ako sa paglalakad. I was about to take the shortcut pero napansin kong pundi ang mga ilaw ng poste sa daan na yun. Sa pagkakaalala ko, maayos pa naman yun kahapon. It's as if everything was done intentionally.

I wanted to take the risk but then, I remembered things which I was not supposed to. Lahat ng masasamang bagay sa movies tungkol sa mga babae ay nangyayari tuwing gabi. I felt a sudden rush of shiver behind my nape by just the thought of it. At the middle of nowhere, in its darkest state, with nobody passing by, Miala Gabrielle Davis gets killed-Nice. This is your day, Gab. You're so lucky. Don't forget to take note of the sarcasm.