Kiss or Kill

Wakas

Epilogue

Stupid idiot,

I am but a jerk for writing this but trust me, it's for the best. The contents of this letter may be fatuous, for a jerk like me is nothing like a poet to conceive wisdom. But still, please bear with me.

I ain't your fairytale prince charming who has the perfect personality girls fall in love with. I ain't a superhero who flies up in the sky and saves you whenever you're in danger. I ain't a superstar who serenades and captures millions of hearts. I ain't a saint who does mere good things. I am a gangster. I'm attracted to danger and I play with death. I dig my own grave for death has its knife waving on my neck.

I'm nothing but a jerk. Never fall in-- Scratch that. Please, fall in love with me.

Jerk.

***

"Hay nako, Gab. Binabasa mo na naman yan?" narinig ko ang boses ni Yanna mula sa likod ko.

Agad kong tinupi ang sulat at isinilid ito sa envelope na gusot gusot na. The words 'open when.. you're safe and sound' are already smudged on the paper. It can barely be understood. Nabasa kasi ito ng langis noong araw na binigay ito sa akin ni redhead. Noong araw na akala ko mamamatay na ako. Noong araw na akala ko katapusan ko na. Noong araw na.. niligtas niya ako. That was the day when I knew that I'd lose him forever.

Umupo si Yanna sa tabi ko. We were staring at the sunrise as it slowly rises up in the pale blue sky. The wave of the ocean's water kissed my feet and I felt its warmth. Narito kami sa resort ng mga Chassis, but only the two of us are here. After the incident, nagkaroon kami ng agreement na pwede kami magpunta rito kahit kailan namin gusto.

"Hindi ka ba nagsasawa? Mga higit isang daang beses mo na yata nabasa yan eh. Ang korni naman," she laughed quietly. I gave her a serious glare. "Joke lang, Gab! Seryoso ka pa rin lagi. Hay. Tapos araw-araw pa tayo nagpupunta rito ng ganito kaaga," wika niya habang naghihikab.

There was a long silence between us. Nakatingin lang kami parehas sa dagat habang pinapakinggan ang pag-alon nito. Napaka-peaceful ng lugar na ito kaya masarap balikan. Marami na ring memories dito kahit papaano. Kapag pumupunta ako rito, naaalala ko sila, kami, siya. Bumuntong hininga ako at binasag ko ang katahimikan na namumuo, "How long has it been?" I asked.

Nagkibit balikat lamang siya. Tinignan ako ni Yanna ng nakangiwi. Alam na niya ang tinutukoy ko. She counted with her fingers then answered. Right, since that day. How long has it been?

"2 weeks, 4 days, 7 hours, 15 minutes," tumingin siya sa relo niya. "And 28 seconds," sambit niya.

Inirapan ko siya at sinimangutan lang ako ng bruha. Binalik ko ang tingin sa dagat ngunit nanlaki ang mga mata ko nang may marealize ako. "Wait, anong oras na?!"

"Uhh, 6:45 am?" takang wika niya na tila hindi sigurado sa isasagot niya.

"Damn it! Male-late na tayo!" tumayo ako agad at pinagpagan ang palda ko na nalagyan pa yata ng buhangin. Iritable akong nagpagpag to the point na nasasaktan ko na ang sarili ko. Napatigil ako sa pagpag nang napansin kong nakatanga sa akin si Yanna with her weird expression. Parang hindi siya makapaniwala sa nakikita niya.

"May sakit ka ba?" She looked amused. Nakasuot siya ng nakaka-iritang ekspresyon. Hindi ko alam kung nang-aasar ba sya o sadyang nakaroon na rin yata ng sayad sa ulo. "Sigurado ka bang gusto mo pumasok? As far as I can remember diba sabi mo, hindi ka na pupunta ng Mnemonicson?" gulat na tanong niya.

"Stop making that face, mukha kang tanga."

"Still as cold as ever, Gab. Pero sure ka ba talagang papasok ka? Ha?"