"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma..
Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan..
Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem..
Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan..
Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda..
Hiç birinde v...
Erkeğin içinde havai fişekler patlamasına sebep olan,kalp atışlarını hızlandıran,nefesini kesen,tükürük bezlerini iflas ettiren ve en önemlisi tarifi imkansız bir mutluluk yaşatan..
Bir itiraf düşünün..
Yanlış olduğunu bile bile ilk olduğunu bilmenin sevincini en dibe kadar yaşattıran..
''Senin olmaktan,bedenime sahip olan ilk erkek olmandan gurur duyarım sevgilim''
İşte bu kelimelerdi beni benden alan..İşte bu itiraftı bedenimi ateşe verip,o ateşte yanmak için can attıran..
Hadi ama ben bir erkektim ve bu sözler bir erkeğin belki de duymak istediği ama bir türlü dile getirmeye cesaret edemediği şeydi..Bu her erkeğin hoşuna gidecek bir itiraftı.Tıpkı benim hoşuma gittiği gibi.
Biz erkekler böyle değişik varlıklardık işte.Kendimiz yaparız,ederiz ama karşımızdakinde masumluk ararız.Bu çok bencil ve aşağılık bir düşünceydi ama gerçek buydu.Her erkek kadının bakire olmasından belli etmese de çok hoşlanır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Belinden tuttuğum kadının kıpırdanması ile düşüncelerime bir son verip şişmiş dudaklarına bir öpücük kondurdum.Dağılmış saçlarını parmak ucumla nazik bir şekilde kulağının arkasına sıkıştırdım ve bir kez daha öptüm.Onu öpmek benim için en büyük zevkti bu aralar.
''Onca acımın,çaresizliğimin üstüne öyle iyi geldin ki sevgilim''dedim sessizce onu kollarımın arasına çekip,başını göğsüme yaslarken.Yanımdayken bile uzaktaymış gibi hissediyordum.Tüm bu duygu yoğunluğuna alışkın değildim.
''Üşüyorsun''dedim bir kez daha..
''Çok..Çok heyecanlıyım''
''Ne için?''diye sorup yüzünü ellerimin arasına aldım ve baş parmaklarımla pürüzsüz tenini okşamaya baladım.
''Ben..Ben bilmiyorum..Aslın da korkuyorum.İlk kez bir erkekle bu kadar samimiyim.Yani düşünsene karşında çıplağım ve bundan doğru düzgün utanmıyorum bile.Hem..Hem sen elbet bir çok kadın tanıdın.Yanlış analama sakın amacım seni yargılamak değil.Ama ben korkuyorum işte''
Bir solukta söylediği sözler karşısından hafifçe güldüm ve ufak tefek çillerin süslediği burnunun üstüne iz bırakacak şekilde dudaklarımı bastırdım.Bu sırada ellerim usul usul sırtını okşuyordu.
''Söyle bana neden bu kadar korkuyorsun?''
''Ben..''
''Evet sen''dedim onu daha fazla kışkırtarak.
''Ben..Ben bu şeylerin,yani sen anla işte nasıl ilerlediğinden pek şey değilim.Yani emin değilim demek istedim.Offf..Aslında gerçek şu ki sen mükemmelsin ve ben sana yetememekten korkuyorum''
