"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma..
Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan..
Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem..
Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan..
Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda..
Hiç birinde v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hani vardır ya insanların şaşkınlıktan konuşamadığı,dilinin bir türlü dönmediği,ağzının bir karış açık kaldığı,avazı çıktığı kadar bağırmak istediği ama asla yapamadığı eylemler..Şimdi anlıyordum ki bunlar cidden insanların başına gelen büyük duygu yumaklarıydı.
Öyle bir an geliyordu ki nefes almak bile önemini yitiriyordu.Tıpkı şu anda benim yitirdiğim gibi.
Kalbim göğsümü alacaklı gibi hiç acımadan döverken tek hissettiğim şey nefes almayı unuttuğumdu.
Ömrümün geri kalanı olur musun?
Garip bir tavırla oturduğu yerden ayağa kalkıp konuşan adamın cümlenin sonunda bana dönerek bu kelimeleri söylemesi, hayallerimin çok ötesinde bir şeydi..Sevdiğim adam benimle evlenmek istediğini dile getiriyordu.Bunların hepsi her kadının hayal ettiği bir şeydi.Ama benim hayallerimin içinde dahi bulunmayan küçük bir detay vardı ki işte o vakit nefesim kesilmişti.
Sedat annem'den izin alarak onun gözleri önünde yapmıştı bunu bana.Onu hiç'e saymadığını belli ederek,onun saygısını kazanmak istediğini göstererek hemde.Bir kadın daha ne isterdi ki sevdiği adamdan?
Ömrümün geri kalanı olur musun?
Ben bana bu cümleleri kuran adamdan başka bir şey istemiyordum artık.
Yanağımda ki ılık ıslaklık ile düşüncelerimden sıyrılıp,hızla çarpan kalbime aldırmayarak güzel yüzüne baktım.Tıpkı benim gibi oda heyecanlıydı ve bir cevap beklediği hızla açıp kapanan gözlerinden belli oluyordu.
''Bir daha sor''dedim sessizce dudaklarımdan içeri firar eden tuzlu suya aldırmadan.Öpmeye doyamadığım o dudaklardan bir kez daha duymak istiyordum canımı yakan,aynı zamanda beni deli gibi heyecanlandıran o kelimeleri.
''Yaralarına merhem olmak,her daim yüzünü güldürmek,zor günlerinde yanında olmak için ömrümün geri kalanı olur musun sevgilim''
Ağzımdan kaçan bir hıçkırık sesi, sessizliği bir bıçak gibi yarıp geçerken yapabildiğim tek şey ellerimle ağzımı kapamak olmuştu.Bu nefes aldığım sürece duyduğum en güzel sözlerdi.Bu bambaşka bir şeydi. İşte bu yüzden kendimi toparladım ve annem'in bakışlarına aldırmayarak ona sarıldım.
''Evet..Evet..Seninle evlenirim.Ne zaman istersen o zaman evlenirim'' ağlarken.
''Teşekkür ederim..Çok teşekkür ederim sevgilim'' demiş ve saçlarımdan öperek daha sıkı sarılmıştı.Kaç saniye ya da kaç dakika öyle kaldık hatırlamıyorum fakat bir öksürük sesi odada da yankılandığında nihayet yalnız olmadığımızın bilincine vardık..
''Hakkınız da hayırlısı neyse o olsun oğlum''
Annem hem hüzünlü,hem de mutluydu.Takdir eden bakışları Sedat'ın üstündeyken iki adımda yanına gittim ve mis gibi kokusunu içime çekerek bir sağa bir sola sallana sallana sımsıkı sarıldım.
