Music was the Beginning [H.S.]

Rozdział 28. (83)

Zostawienie jej tam było najgorsze, bo chciałem cały czas przy niej być.

Jednak zanim zdążyłem się zorientować, chłopacy zaczynali śpiewać już trzecią piosenkę beze mnie, a to na pewno wywoływało coraz większe zamieszanie. Nie chciałem jej jednak zostawiać samej, więc gdy ona spokojnie leżała z zamkniętymi oczami o mało nie zasypiając, ja wyciągnąłem telefon z kieszeni i wybrałem numer Lou. Bałem się, że może nie odebrać przez wszystkie te dźwięki dochodzące ze sceny, ale tym razem jednak chyba udało jej się dosłyszeć dzwonek telefonu.

- Czemu, deklu, dzwonisz do mnie w trakcie koncertu? - zapytała, odbierając telefon. Chyba dawno nie byłem jej tak wdzięczny jak teraz.

- Szybko przyjdź do naszej garderoby, to pilne - powiedziałem tylko i szybko rozłączyłem się, żeby swoją rozmową nie rozbudzać brunetki.

Lou, nasza stylistka pojawiła się w garderobie, o dziwo, dużo szybciej niż się spodziewałem. Wchodząc, zauważyła leżącą na kanapie dziewczynę i w jej oczach aż można było zobaczyć zmartwienie.

- Co się stało? - zawołała zmartwiona, podchodząc do niej.

- Zemdlała podczas występu - wyjaśniłem. - Słuchaj, Lou, mogłabyś tu z nią zostać, ja muszę wracać na...

- Jasne, jasne, idź, ja się nią zajmę - zapewniła mnie szybko, siadając przy niej.

- Dzięki, Lou - powiedziałem do niej.

Podszedłem jeszcze do brunetki i zostawiłem pocałunek na jej czole. Przeciągnąłem jeszcze z czułością dłonią po jej włosach i z bólem serca wyszedłem z garderoby z mikrofonem w ręku, żeby dołączyć do koncertu.

Gdy wszedłem na scenę, chłopacy akurat byli w połowie wykonywania "Never Enough", więc przyłączyłem się do nich w odpowiednim momencie. Gdy tylko zorientowali się, że pojawiłem się obok, podszedł do mnie Lou. Akurat zaczęła się partia Nialla, więc spokojnie mógł mnie zapytać:

- Co z nią?

- Jest okay, Lou się nią zajmuje - odpowiedziałem, na co on pokiwał głową i odszedł. Widziałem jeszcze jak pokazywał Niallowi i Liamowi kciuk w górę, oznajmiając, że z ich przyjaciółką wszystko w porządku.

To był jeden z tych koncertów, na których nie mogłem się kompletnie skupić i byłem myślami kompletnie gdzieś indziej.

**************

Gdy koncert wreszcie się skończył, pożegnaliśmy się z fanami, udawając, że wszystko jest okay. Na scenie był pełny spokój i opanowanie, ale gdy tylko znaleźliśmy się na backstage'u odpuściliśmy sobie udawanie i rozpoczął się nasz szaleńczy sprint do garderoby. Gdy już znaleźliśmy się pod drzwiami, zatrzymaliśmy się żeby spokojnie wejść do środka i ewentualnie jej nie wystraszyć ani obudzić.

Ale gdy otworzyliśmy drzwi okazało się, że brunetka siedzi skulona na kanapie okryta kocem i z kubkiem gorącej herbaty w ręku. Obok niej siedziała Lou, patrząc na nią uważnie.

W sumie żaden z nas nie wiedział jak się zachować, ale to Niall pierwszy postanowił do niej podejść. Gdy ona to zauważyła, wstała, żeby się do niego przytulić. Niall objął ją ciasno ramionami, a wtedy ona powiedziała:

-Wszystko w porządku.

Ale wcale nie wyglądało mi to, jakby uspokajała Nialla. Bardziej jakby tymi słowami próbowała przekonać samą siebie. Nadal wyglądała na bardzo roztrzęsioną i zapewne tak też było.

A raczej wydawało mi się, że bardziej była nadal w szoku po tym, co się stało. I w żadnym przypadku jej się nie dziwię. Co prawda nigdy nie zdarzyło mi się zemdleć przed kilkudziesięcioma tysiącami osób, ale znałem to uczucie, które pojawiało się po utracie przytomności.