Bahtımın Karası ♣️

8.Bölüm

Yeliz bir adım daha  yaklaşıp camdan atlayacağı sırada Murat aşağıdan bağırdı.
"Eğer o kıza bir şey olsun seni öldürürüm Poyraz "diye adeta kükredi.
Yeliz bir kolunu tutan adama baktı birde aşağıdan bağıran adama baktı.
Nereden tanışıyordu bu iki manyak diye düşünmeye başladı .
Murat sinirle koşarak yukarı çıktı.
"Ne oluyor lan ne yaptınız ne bu kızın hali ?"
"Onu psikopat sevgiline sor "
"İkimize de bu hale o getirdi "
Murat kızın elini tutup şefkatle konuştu.
"İki dakika rahat duramaz mısın sen ?"
"Çek şu toynaklarını benden "
"Senin sevgilin değilim hiç bir şeyin değilim ben senin  "deyip hırsla adamdan uzaklaşıp pencerenin önüne yeniden geçti. 
"Tamam sakin ol hadi hastaneye gidelim kan kaybediyorsun "
"Gel lütfen ölmeni istemiyorum sen daha benim gelinim olacaksın "deyip neredeyse kıza yalvardı.
"Yaklaşma atlarım senin gelinin olmaktansa ölürüm ben be "
"Bu pislikle ortaksın bir de öyle mi ?"
"Kaçakçılık yapacak adam vuracak kaçıracak kadar kötüsün "

"Uzak durun benden "deyip camın önüne bir adım daha attı.
"Yapma tamam  seni hastaneye götürürüm serbest kalırsın söz veriyorum "dedi .
Yeliz adama bakıp güldü .
"Ben adamların sözüne inanırım senin gibi pisliklere değil "değip kendini hiç düşünmeden boşluğa bıraktı .

Poyraz ve Murat kızın kendisini atması ile şoka girdiler .
"Lan lan  o kıza bir şey olsun hepinizi öldürürüm"
"Affetmem "diye bağırarak aşağı kızın yanına indi.
Yeliz kanlar içinde öylece yatıyordu.
Murat kızı kucağına almak isteyince Poyraz durdurdu.
"Yapma ambulans çağırdık önemli bir şeyi olabilir "
"Ölemez Poyraz bu kız ölemez lan ben çocukluğumdan beri aşığım bu deliye"
"Bakışına, gülüşüne ,sinirine en çok da her şeyi bilen sivri diline aşığım lan "
"Bana bir kez gülmeden ölemez "diye bağırdı.
Yeliz'in yanın çöküp kızı dizlerine çekti yüzüne kollarına batan camları tek tek çıkardı.
Yeliz'in sayıklamasıyla ağlamaya başladı.
"Geçecek güzelim geçecek sen yine benim burnumdan getirecek laf sokacaksın "
"Niye yaptın be yarın bitecekti esaretin niye dellendin yine ?"
"Bırakma beni be kızım kavuşamasak da bırakma"deyip gözünden akan yaşı sildi.
Poyraz ve adamlar ise tanıdıkları acımasız Murat'ı ilk kez böyle gördükleri için şaşkınlardı.

Yeliz "annem " diye sayıklayınca Murat Ekrem'i ara diye bağırdı.
"Neden ?"
"Söyle hastaneye gelsin annesini getirsin "
"Olmaz Ekrem'e söylersek malları yollamaz zarara uğrarız lan milyon dolar zarar hemde "
"Umrumda mı lan umrumda mı "diye bağırdı .

Murat cebinden silahını çıkarıp Poyraz'a doğrulttu.
"Ara yoksa ölürsün "
"Senin canın milyon dolardan daha kıymetlidir değil mi ?" Diye tükürükler saçarak bağırdı.
Poyraz çaresiz Ekrem'i arayıp gidecekleri hastanenin adını söyledi .

"Bu iş bittiğinde hesap vereceksin Murat bunu unutmam "diye öfke saçarak oradan ayrıldı .
Ambulansın gelişi ile kızı bindirdiler.
Murat yanına binmek istemedi bir an vazgeçti sonra dayanamayıp ambulansa bindi kızın elini sımsıkı tuttu.

Fidan Ekrem'den aldığı haberle bir süre kendine gelemedi.
Adamın söylediklerini kafasında tekrar edince kardeşine ne olduğunu merak etti.
Annesine nasıl söyleyeceğini bilemeden yanına odaya telaşla girdi.

"Anne "
"Ne oldu ?"
"Yeliz'den haber mi var ?"
"Evet annem "
"Ne oldu Fidan niye böylesin söylesene nerdeymiş kızım"
"Annem sakin ol lütfen hasta olacaksın"
Haşim bey karısının elini tuttu.
"Kızım söyle nerdeymiş kardeşin ?"
"Ekrem'i aradım anne Yeliz hastaneymiş "    
         "Neden durumu nasılmış "diye telaşla ayağa kalktı.
"Beni kızıma götür Haşim "diye kocasına yalvardı.
Hep beraber Ekrem'in söylediği hastaneye gitmek için yola çıktılar.

Ekrem ve Miran hastaneye gelmişlerdi ama ambulans henüz gelmemişti.
Ekrem kendini suçluyor hastane de volta atıp  duruyordu.
"Ne diyeceğiz bu kızın  annesine ailesine ne söyleceğiz ?"
"Bilmiyorum gerçeği söyleyemeyiz "
"Ama herkes  bu kız kaçtı sanıyor anlamadığım  kızın bir günde dedikodusu nasıl çıktı ?"
"Doğruyu söylemezken ne diyeceğiz bilmiyorum" deyip derin bir nefes aldı .
 
Ambulans hastane otoparkına girince Miran ve Ekrem hızla yanına gitti.
İçinden Murat ve Yeliz çıkınca Miran şaşkınlıkla baktı.
"Senin ne işin var lan bu kızla "
"Yeliz benim sevgilim ve bana kaçtı"
"Evleneceğiz "
Ekrem sinirle konuştu.
" Ne diyorsun lan sen ne sevgilisi ne evliliği "
Kızı sedyeye alan görevliler hızla hasteneye sokarken Ekrem ve Murat laf dalaşına girmişti.
"Ne oldu lan bu kıza ne yaptınız?"
"Camdan atladı durduramadım merak ettiğin buysa "dedi.
"Şimdi çekil önümden karımın yanına gideceğim " deyip Ekrem'i itti.
Kezban hanım ve diğerlerinin hastaneye gelişi ile sustular.
"İsterseniz söyleyin kız bizim işlerimiz yüzünden kaçırıldı"
"Kaçmak için bileğini kesti "
"Sonra da kendini camdan aşağı attı deyin hadi bak annesi de geliyor "deyip kızın peşinden hastaneye girdi.
"Miran bu ne diyor ?"
"Bu kızı bu adama nasıl kurban ederiz nasıl susarız" diye isyan etti.
"Şimdilik sus kardeşim bir çare bulacağız merak etme " dedi.
Yanlarına gelen aile ile ikisi de yere baktı.
"Kızım nasıl Miran ?"
"Yeni geldi teyze biz de bilmiyoruz ne olduğunu "
"Hadi içeri girip durumunu öğrenelim "dedi.

Murat ise herkesden önce içeri girip doktorun yanına gitti .
"Durumu ne olursa olsun bu kız intihar etmedi duydun mu doktor "
"Biz seviyoruz birbirimizi ailesi ayırmaya çalışıyor bizi o yüzden sevdiğim canına kıydı"
"Kaza trafik kazası diyeceksin "
"Beyfendi yalan söyleyemem "
"Yalan değil sadece gerçeği söylemeyeceksin "
"Kendi sağlığın için "deyip belindeki silahı gösterdi.
Doktor adamın yüzüne sinirle bakıp konuştu.
"Tamam dediğini yapacağım şimdi çık buradan hastaya bakmam lazım "dedi .

Murat doktorun odasından çıkıp ailenin yanına geldi.
"Sen ne arıyorsun burada lan ?"
"Ben damadınızım efendim Yeliz bana kaçtı "dedi .
Kezban hanım adama öfke ile baktı.
"Benim kızımın bin gönlü olsa birini sana vermez"
"Gerçek neyse bana onu anlat Murat efendi"
"Yeliz kendine gelsin siz yalvaracaksınız kızınızı alayım diye Kezban hanım"
"Yeliz artık benim namusumdur "deyince İbrahim adamın yakasına yapıştı.
"Defol ulan benim sana verecek kardeşim yok "
"Benim kadınım oldu  "
"Adına leke mi gelsin istersin kardeşinin "deyince İbrahim küfür savurarak hastaneden çıktı.

Ekrem'in yanından geçerken durdu.
"Keşke seninle kaçsaydı da ben bu şerefsizden bu lafları duymasaydım "dedi.
Ekrem hiç bir şey demeden adamın yüzüne baktı.
Miran İbrahim ile dışarı çıkınca adam içeri girdi.
Fidan gelen adamın varlığı ile ürperdi.
Yanına gitmek için annesinin yanından kalktı.
"Biraz konuşalım mı ?"
Ekrem kıza küçümseyerek baktı.
"Ne hakkında ?"
"İkimiz hakkında tabi ki "
"Sen iyi bir kızsın Fidan ama hala çocuksun hayat izlediğin filmler gibi değil "
"Selvi boylum al yazmalım filmi çekmiyoruz sen Asya değilsin ben İlyas değilim "
"Bir yerde oturup sakince konuşalım Ekrem bunu hakkediyoruz"
"Hakediyoruz öyle mi !"
"Aylar önce seninle kaç kez konuşmaya çalıştım o zaman neden istemedin ?"
"Benim için kabullenmek çok zor Ekrem kuma olmak istemiyorum "
"Bunu anlaman çok mu zor ?"
"Zelal benim hep yengemdi  hala da yengem"
"Ama herkes karın sanıyor ve bir gün karın olarak görürsen ben dayanamam anlıyor musun ?"
"Anlamıyorum Fidan seni uzun zamandır anlamıyorum "

"Hani sana demiştim ya bir gün  sende Asya gibi ikilemde kalırsan beni seç diye "
"Sözümü geri alıyorum Fidan beni seçme "
"Biz seninle olamayız sen benim hayatıma ben senin hayatına uygun değiliz "dedi.
Fidan adamın sözleri ile bütün vücudunun uyuştuğunu hissetti.
O da biliyordu olamayacaklarını ama istiyordu işte Ekrem her şeye rağmen onu bırakmasın tutsun elinden benimsin desin istiyordu.  
"Hem ne biliyor musun sen buraya Mert ile gelerek beni zaten yok saymışsın "
"Kardeşini bile yok saymışsın ya neyse"dedi.
Derin bir nefes alıp konuşmaya devam etmek istedi.
Kızı hala severken bunları söylemek çok zor geliyordu ama biliyordu işte yoktu gelecekleri hiç biz zamanda olmayacaktı.    
"Seninle benden aşık olmaz Fidan "
"Ama teşekkür ederim sayende iyi bir adam oldum"
"Masumiyetini kaybetme mutlu ol "deyip yanından ayrıldı.
Fidan ise kalbine saplanan acı ile öylece orada kaldı.
Mert'in onun yanına geldiğini bilmeden   dışından konuştu.
"Seni de masumiyetimi de kaybetmek istemiyorum Ekrem "dedi.