Bahtımın Karası ♣️

27.Bölüm

Kezban Hanım kızı Fidan'a sarılarak Yeliz için ağladı.
Küçük kızı kinci değildi bilirdi annesini elbet affederdi ama Kezban hanım kendini hiç affetmeyecekti.
Bu yüzdendi hastaneye gidemeyişi kızını kollarına alıp sarılamayışı bu yüzdendi gözyaşları ...
Fidan annesinin  akan gözyaşlarını eliyle sildi.
"Ekrem beni senin kurtardığını söyledi"
"Anne o da Yeliz'i seviyor "
"Ben anlamıyorum ne ara aşık oldular"
"Beni resmen azarladı anne "deyince Kezban hanım kızına sinirle baktı.
"Büyü artık Fidan sen Ekrem'e aşık falan değilsin hiç aşık olmadın"
"Farklı geldi büyülü imkansız geldi sadece"
"Okuduğun kitaplar izlediğin filmlerdeki gibi imkansızı yaşamak istedin  aşık olsaydın bırakmazdın "
"Ne ara aşık oldu dediğin Yeliz o adama koştu seni beni bıraktı arkasında "
"Ekrem karşıma dikilip sırf seni seçtim diye anneliğimi sorguladı"
"Elindeki kırmızı yazmayı gördün mü o adamın Fidan "
"Kardeşinin boynundaydı "
"Çocukluğundan beri Aysa olmak istedin"
"Ama ne Mert'e sahip çıkabildin ne Ekrem'in elini tutabildin "
"O izlediğin filmi boşa izlemişsin kızım git bir daha izle sevgi neymiş iyi öğren "deyip yatağına ağlayarak yattı.
Fidan annesine öylece bakakaldı.
Gerçekten büyümeyen çocuk muydu annem de Yeliz de haklı mı diye kendini ilk kez sorguladı.

Odasına gidip küçük bir çanta hazırladı.
Bu topraklarda daha fazla kalmayacaktı.
Üzerini giyinip çantasını girişe bırakıp son kez annesinin yanına geldi.
"Ben İstanbul'a dönüyorum "
Kezban hanım kızına anlamayan gözlerle baktı .
"Git Fidan git "
"Sana bakınca yaptığım bütün hataları görüyorum seni bu hale getirip büyümene izin vermeyen benim "
"Git kızım ama büyü artık annenin sekiz yaşında ki nazlı kızı olma "dedi.
Fidan bir adım atıp arkasını döndü .
"Tek bir soru sormak istiyorum anne "
"Neden beni seçtin beni haksız bulurken bu hikayede neden onların kavuşmasına engel oldun"
"  Sen seçtim çünkü Ekrem'in kaderi Yeliz "
"Seni seçtim çünkü sen buraya bu hikayeye ait değilsin var git kendi hikayeni başka yerde yaşa "deyip kafasına yorganı çekti.

Fidan annesinin sözleri ile ağlayarak evden çıktı .
Bu eve bu topraklara bir daha kolay kolay gelmeyeceğini biliyordu.
Son kez uzun uzun baktı baba evine büyüdüğü sokakları hafızasına kazıyarak veda etti.

İbrahim hastaneden yüzünde tebessümle çıktı .Zamanında Ekrem'den nefret etse de biliyordu artık küçük kardeşini en iyi o idare eder korur severdi.

Yolda kardeşi Fidan'ın yürüdüğünü görünce arabayı durdurdu.
"Nereye gidiyorsun sen ne bu çanta ?"
"İstanbul'a dönüyorum "
"Asıl sen söyle Yeliz nerede sen niye eve  tek döndün ?" diye sordu.
"Ekrem ile gitti"
"Anlamadım ne demek Ekrem ile gitti sende izin mi verdin ?"
"Bana karşı çıkarken aynı Ekrem'in Yeliz ile gitmesine izin verdin öyle mi ?"
"Sen Yeliz'e izin mi verdin ?"
"Şaka gibisin abi cidden inanamıyorum"deyince İbrahim sinirle kızın kolundan tutup arabaya bindirdi.
"Abi ben gideceğim engel olma bana "
"Gidene dur denmez Fidan havaalanına ben bırakırım seni "
"Sen Ekrem'e gittin de elini tuttunda ben mi durdurdum "
"Bahane ve suçlu aramaktan vazgeç artık "
Fidan abisini ağlayarak susturdu .
"Tamam biliyorum ben Ekrem'i sevmedim o da beni sevmedi duymak istemiyorum artık aynı sözleri sadece gitmek istiyorum"diyerek yüzünü kapattı.
İbrahim kardeşiyle vedalaşıp sarıldı.
"Senin kalbin güzel Fidan sadece annemiz yüzünden sevgi arsızı oldun kardeşim "deyip gülerek sarıldı .
"Bir gün gerçekten seveceksin o zamana kadar kalbin yolunu aydınlatsın" dedi.
Fidan da abisine sarılıp veda etti .
Son kez arkasına dönüp baktığında gülerek el salladı.

Yeliz uyandığında vücudunda bir ağırlık hissetti.
Ne yana dönmeye çalışsa dönemiyor bir türlü kalkamıyordu.
En sonunda karabasan olduğunu düşünüp dua etmeye başladı ama ağırlık bir türlü üzerinden inmiyordu .
Uyku mahmurluğu gidince üzerindekinin karabasan değil kara kule olduğunu hatırlayıp gülmeye başladı .
'Benim kara kulem 'deyip adamın eli ile oynamaya başladı.
Ekrem elinin üzerindeki parmakların yaptığı oyunlar ile uyanıp kıza doğru yan döndü.
"Sanırım her gün böyle uyanmak istiyorum "deyip kızın küçük elini öptü.
Yeliz adam gülerek baktı kafasını sağ sola salladı.
"Aynı düşünce de değilim üstüme karabasan çöktü sandım meğer kara kuleymiş "deyip güldü .
Ekrem de kızın sözlerine gülmeye başladı.
"Bana döndüğümüzde güzel bir alışveriş yapalım olmaz mı ?"
"Artık simsiyah giyinmek istemiyorum"
"Yakışıyor ama yapalım "
"Düğünde sende bembeyaz giyer misin ?"deyip güldü.
"Düğün mü yapacağız "diye şaşkın bir şekilde sordu .
"Yapmayalım mı istemiyor musun ?"
"Senin yanımda olduktan sonra her şeyi isterim ben ?"
"Emin misin her şeyi mi istersin ?"
"Her şeyi isterim "deyip yüzünü kıza yaklaştırdı.
Yeliz adamdan önce davranıp yanağındam öpüp kalktı .
"Bakacağız boz ayım ben yanındayken bakalım neleri istiyorsun "deyip odadan koşarak çıktı.
Banyoya da elini yüzünü yıkayıp tekrar odaya gireceği sırada bahçeye Hacer hanıma bakıp gülümsedi.
Pencereden kadına seslendi.
"Günaydın "
"Günaydın kızım "
"Son bahçe sebzesi menemen yapalım "deyince Yeliz aklına gelen hinlikle odaya girdi.
Ekrem ile aldığı elbiselerden birini üzerine giymek için çantasından çıkardı.
"Hadi kalk sende işimiz var"deyip kocasını ayağı ile dürttü.
Ekrem yorgandan kafasını çıkarıp kıza baktı.
"Ne işimiz varmış"
"Çok işimiz var çok kocacım hadi kalk "deyip elini adama uzattı.
Ekrem ayağa kalkıp yorgan yere düşünce kız ağzı açık bir şekilde adama baktı.
"Bana bende bu yataktayken üzerinde pijama olduğunu söyle"
"Ne ?"
"İç çamaşırı ile yanımda yatmışsın"
"Yeliz şuan saçmalıyorsun kocanım unuttun mu güzelim ?"
"Gün gelecek çıplak da yatacağım "deyince Yeliz kızararak odadan çıktı.
"Sen utandın mı bakıyım ?"diye kızı takip ederken anneannesi söze girdi.
"Ula bu ne hal biz de utanma vardırda sende kalmamış diye "torununa terlik fırlattı.
Yeliz gülerek adamın odaya gidişine baktı.

Ekrem üzerini giyinip çıkınca Yeliz kocasının koluna girdi.
"Nenem biz yumurta almaya gidiyoruz"adamı kümese sürükledi.
"Hadi ben yanındayım kocacım bakayım becerebilecek misin ?" Deyip adamı kümese soktu.
Ekrem kızın yaptığına söylenerek kümese girdi.
Şansından horoz Bekir ortalarda yoktu.
Bir sepet yumurta ile kümesten çıkınca Yeliz'in yüzü düştü.
Ekrem kızın yanına gelip elini boynuna atıp dudaklarına küçük bir öpücük dokundurdu .
"Sen yanımdayken her işim rast gider "deyip kızla eve girdiler.
Sabah kahvaltısından sonra Yeliz adama ve kendisine kahve yaptı .
Tabi acılı tuzlu şekerli Yeliz usulu bir kahve .
Ekrem karısının hinlik peşinde olduğunu anlayıp kaşla göz arasında kız başını çevirince ikisinin kahvesini değiştirdi.
"Afiyet olsun güneşim "deyip kahvesini zevkle içti.
Yeliz adama şaşırsa da o da gülerek kahvesinden bir yudum aldı .
Aldığı gibi tükürüp öksürmeye başladı .
"Sen "
"Ne oldu karıcım ?"
"Kahveleri değiştirdin değil mi ?"
"Ne kahvesi ne vardı ki senin kahvende benimki çok güzel olmuştu ellerine sağlık "deyip kıza sarıldı.
Yeliz sinirle kollarından çıkmaya çalıştıkça adam engel oldu.
"Seninle her şeye varım be kızım istediğin içmemse bu kahveyi değil elinden zehir içerim"deyip sehpadaki kahveyi kafasına dikti.
"Bu ne lan ?"diye banyoya koşarak gitti tabi .
Yeliz adama havlu uzatırken bile gülüyordu.
"Gülme "
"Ne yapabilirim çok komiktin ?"
"Düşündükçe gözümün önünden halin gitmiyor "diye kahkahalarla güldü.
"Sen nasıl Adanalısın acı sevilmez mi ?"deyip tekrar gülmeye başladı .
Ekrem gülerek giden karısının arkasından söylenerek gitti.
"Yandın oğlum sen "
"bu kızla başın büyük bela da "diye söylenerek bahçeye anneannesinin yanına çıktılar.
Kadın sabahtan bu yana birbiriyle uğraşan iki aşığa bakıp keyifle izliyordu.
"Ee kim kazandı bakalım ?"
Yeliz gülerek adama baktı .
"1-1 nenem "
"Ama beraberlik bile Ekrem'i bu hale getirdi "deyip meydan okudu.
"Ben son artistliği yapmasam iki sıfırdıya neyse "
"Yapmasaydın sana iç diyen oldu mu ?"
"Seviyorum ne yapayım üzülme istedim"
Yeliz adamın son sözüyle gülümsedi .
Hacer hanım söylenerek yanlarından ayrılınca kız adamın boynuna koşarak sarıldı .
"Bende çok seviyorum seni " dedi.
"Öp zaman "
"Sen varya gerçekten sapıksın "deyip kollarından çıkmaya çalıştı ama Ekrem'in bırakmaya niyeti yoktu.
Kızı sürükleyerek kullanılmayan ahıra soktu.
Konuşmasına izin vermeden dudaklarını dudakları ile kapatıp kızın nefesini  kesti.
Yeliz bir süre sonra kendisini kocasının ellerine bırakıp karşılık vermeye başladı .
Ekrem ise kızın vücudunu elleri ile keşfe çıkmıştı.
Boynuna eğilip daha da ileri gideceği anda dışarıdan gelen korna sesi ile birbirlerinden ayrıldılar.
Bu sefer ikiside kaçacak gücü kendinde bulamadı .
Birbirlerinin gözlerine bir süre öylece bakıp durdular.
Gözlerini kaçıran ilk Yeliz oldu başını eğip adama sarıldı . 
"Utanma güneşim hadi çıkalım bakalım kim gelmiş "deyip karısının saçlarını öpüp çıktılar.