Bahtımın Karası ♣️

24.Bölüm

Yeliz gözlerini açtığında elinde hissettiği adamın eli ile gülümsedi.
Aklında hala soru işaretleri olsada nedeni vardı işte yoksa Ekrem de onu seviyordu vazgeçmiyordu herkese rağmen hala yanındaydı elini tutuyordu .
Derin bir nefes alıp hafif olduğu yerde doğrulmaya çalıştı.
Yanındaki adamın yüzünü incelemeye başladı .
Bundan bir kaç ay önce kalbini Ekrem'e kaptıracağını söyleselerdi güler hatta dalga bile geçerdi fakat şimdi öyle bir duyguydu ki sanki kalbi hep onu beklemişti .
Ekrem gözlerini yavaşça açınca hayalini kurduğu kaç gündür hasret kaldığı kızın gözleri ile karşılaşınca gülümsedi.
"Günaydın "
"Günaydın "
"Kimse gelmedi neden ki ?"
"Abin geldi ama sen uyuyordun "
"Annem babam niye gelmedi ?"
"Gelirler merak etme"
"Ekrem "
"Ben aslında sana kırgınım ama gözlerine bakınca unutuyorum"
"Bunun özrü yok biliyorum"
"Elimde olsa dün seni bir dakika bırakmazdım yemin ederim ama vicdanım engel oldu buna"
"Fidan en sevmediği yıllarca kaçtığı olayların ortasına benim yüzümden düştü"
"Ya ben Ekrem efendi "
"Nolur dinle "
"Bir de benim ona bir borcum vardı"
Yeliz merakla adamı dinliyordu kalbi hala kıskansada mantığı adamı haklı bulacak detay arıyordu .
Sabırla adamın sözlerini bitirmesini bekledi.
"İlk borcum onun masumiyeti beni abimden ve karanlıktan kurtardı"
"İkinci borcum ise ben onda derman bulacağımı düşünürken o beni reddetti ."
"Birlikte mutsuz olacaktık o bana iyi bir adam ve sevdiğim sevildiğim kadınla mutlu olma şansı verdi"
"Beni bu yüzden mi ölüme terkettin"
"Bu mu yani tercih sebebin ben ne olursa olsun seni seçerdim "
"Biliyorum "dedi adam çaresizce .
"Affet beni "
"Bize bir şans ver olmaz mı ?"
"Bırakma beni "diye yalvardı.
Yeliz eninde sonunda affedecekti ama biraz sürünsün istedi birde yerine oturmayan taşlar vardı.
Bunun şüphesi ile süründürmeye karar verdi.
"Çıkamaz myım artık hastaneden sıkıldım annem de gelmedi zaten "
"Ben doktorun yanına gidip bir geleyim"diyerek kaçarcasına odadan çıktı.
İbrahim kardeşinin yanına odaya girip sarıldı .
"Çok şükür iyisin"
"Sende mi Fidan'ı seçtin abi ?"
"O nasıl söz güzelim annem o an Ekrem'e çok sinirlendiği için Fidan'ı seçti"
Yeliz abisinin sözleri ile adeta yıkıldı.
"Annem Fidan'ı mı seçti ?"diye hıçkırıklarla ağlamaya başladı .
Ekrem odaya girince İbrahim'in kıza anlattığını anladı .
Kızı kollarına alıp sımsıkı sarıldı .
"Ağlama dayanamıyorum gözyaşına acı çekmene dayanamıyorum "
"Annem istediği için benden vazgeçip Fidan'ı kurtardın öyle mi ?"
"Şist geçti güzel gözlüm bitti bak yanımdasın "
"Vicdan mı yaptırdı sana tabi ya Kezban hanımın kıymetlisi Fidan varken Yeliz kim ?diye bağırarak ağlamaya başladı .
İbrahim suçluluk duygusu ile koridora çıktı .
Ekrem ise kızı sakinleştirmeye çalışıyordu.
Ne yapacağını bilemez halde yüzünü avuçlarının arasına aldı .
"Seni seviyorum "
"Ne zaman sevdim bilmiyorum ama seni çok seviyorum"deyip kızım alnından öptü.
"Ekrem"
"Benim gerçekten karım olur musun ?"
"Neneme söz verdim gelinini getireceğim dedim "
"Bu sefer gerçekten kaçar mısın benimle ?"
Yeliz şaşkınlıktan kocaman açılmış gözlerle adama baktı .
Ekrem kızın akan gözyaşını silip öptü.
"Evlenelim o zaman karın olayım hiç bırakma beni "
"Bir daha bırakırsan beni affetmem duydun mu ?"
"Bırakmam seni yemin ediyorum bırakmam "diyerek alnını alnına yasladı.

Yeliz'in içinde ailesine karşı kopan bir şeyler vardı.
Yıllarca kaçtığı Murat bile ondan vazgeçmezken annesi vazgeçmişti.
Çocukluğundan beri olan şeyler başa dönmüştü .
Fidan Yeliz ve Asmin 'in yıkadığı saçlarını taradığı küçücük elleri ile kıyafetler diktiği bebeği almak için ağlamış annesi de yine onu haklı bulmuştu.
Şimdi şu kapıdan içeri girse bile aklında yine Fidan olacaktı .
Sırf bu yüzden Ekrem'i istemeyecekti.
Adama daha sıkı sarıldı .
"Bana her şeyi anlat Ekrem "
"Nolur saklamayalım hiç bir şey birbirimizden "deyip adamın yüzüne baktı.
Akan gözyaşını küçük eli ile sildi.
"Benim için mi ağlıyorsun ?"
"Pişmanlıktan seni bıraktığım için pişmanlıktan"deyip alnından öptü.

"Hadi anlat bana nolur "
"Yeliz'im olmaz güneşim isteme bunu benden  bir gün anlatacağım ama bana ve annene öfken geçtiğinde şimdi değil"
"Affetmem seni kaçmam evlenmem seninle "deyince Ekrem başını kaldırıp kıza baktı .

Dün akşam üzeri
Ekrem kadının sözleri işe şok oldu .
Bunu nasıl derdi nasıl bu kadar çabuk bir tercih yapardı .
Eve kadının peşinden sinirle  girdi.
"Kezban teyze neden ?"
"Neden Yeliz'i bu kadar çabuk feda ettin Fidan uğruna ?"
"Neden hep ilk Yeliz'den vazgeçiyorsun ?"
"Fidan bu hikayenin en masumu seni istemedi bu hayatı istemedi senin hikayeni istemedi"
"Ama Yeliz istedi bu Yeliz'in kaderi anlıyor musun ?"
"Sabah ablasını arkasında bırakarak sana gitti"
"Senin yüzünden başına gelenler ilerde gelecekler onun kaderi ben bunu artık kabul ettim ama Fidan'ın değil "
"Sen Fidan'ı bırakıp Yeliz'i kurtardın ne olacak hiç düşündün mü ?"
"Aranıza ölüm girecek "
"Yeliz sana hiç bir zaman gelmeyecek kızımı sana asla vermeyeceğim "
"Şimdi sen seç Ekrem efendi Yeliz mi ?"
"Fidan mı ?"

Ekrem çaresiz bir şekilde evden çıktı.
İçinde öyle büyük bir öfke vardı ki öfkesi gözyaşlarına karıştı .
Arabaya binip Poyraz'a kararını bildirdi.
"Fidan'ı kurtaracağım "dedi.

Gözlerini açınca karşısında kararlı bir Yeliz vardı .
Adam kızın dik dik bakışları ile gülümsedi.
"Ölmedin ya bana böyle bakıyorsun affetme beklerim "
"Ama evimiz de kocan olarak beklerim"dedi.
Yeliz adama şaşkın şaşkın bakarken adam kızı omzuna attı .
"Delirdin mi sen boynum ağrıyor"
"Doktor turp gibi olduğunu söyledi"
"Niye burdaydık manyak adam o zaman "
"Seni yanımda istedim "deyince Yeliz bulunduğu hali unutup gülümsedi .
Ekrem kızın üstüne çarşafı sardı .
"Üstündekiler ince üşümeni istemem"
"Ben seninle evlenmem bırak ben abimle gideceğim "
"Ölsem bırakmam artık seni "deyip koridora çıktılar .

Bütün hastane ikisine bakıyordu ama Ekrem'in bunu umursadığı söylenemezdi.
İbrahim kardeşi ve adamın  yanına gelince Yeliz bağırmaya başladı.
"Abi ne bakıyorsun kardeşini kaçırıyor yardım etsene engel olsana "
Ekrem yüzünü adama dönerek konuştu .
"Allah'ın emri peygamberin kavliyle kardeşini isterim İbrahim "
İbrahim  ikisinin haline bakarak güldü.
"Bu deliyi sen durdurursun zaten verdim gitti "
"Mal mı alıp satıyorsunuz be bana da sorun bana da "

Ekrem İbrahim'e el selamı verip yürümeye başladı.
"Sana da soracağım elbet sözlüm "
"Ama sen cadılığı bırakınca  "deyip güldü.
Yeliz inkar etmeye çalışsa da onun da hoşuna gidiyordu adamın onu bırakmaması ama bu şekilde çuval gibi sırtına atmasa iyiydi diye içinden söyleniyordu.
Kızı arabaya bindirip kapıları kitledi koşarak kendisi de arabaya binip çalıştırdı.
"Görürsün bir ömür boyu burnundan fitil fitil getireceğim "
"Çuval taşır gibi kız kaçırmak neymiş göreceksin "
"Evlendiğine pişman edeceğim seni"  deyip Yeliz yol boyu laf saymaya devam ederken  Ekrem buna karşılık olarak kahkahalarla gülüyordu.