Bahtımın Karası ♣️

67.Bölüm

Emine karşısında ona anne babasını soran oğlunun gözlerinin içine hasretle özlemle baktı.
Dilinin ucundaydı sen benim kuzumsun abilerini ablalarını kaybettim cahildim bilemedim sana bir şey olmasın yaşa diye verdim oğlum diyemedi .
Karı koca göz göze gelip başlarını eğdi Ekrem'de onlardan farklı değildi.
İstiyordu içinde bir yerler bu iki iyi insanın anne babası olmasını hemde çok istiyordu.
Emine hanım iyi kalpli yardımsever bir kadındı Hakkı bey mert özü sözü bir adamdı.
Keşke siz benim ailem olsanız diye yüzlerine bakıp iç çekti.

Yeliz üç suskun insan bakıp konuşmanın kendisine kaldığını düşündü .
Zaten kocasının aklına bu şüpheyide sokan kendisiydi bu yüzden yaşlı kadının elini tuttu.
"Emine teyze Ekrem ailesini bulmak istiyor arıyoruz "
"Ben nasıl denir bilmiyorum size çok saçma gelebilir kızım ne diyorsun diye bilirsiniz "
"Hatta olacak şey mi   delirdin mi bile diyebilirsiniz ama ben "deyip derin bir nefes alıp diğer eliylede kocasının elini tutup konuşmaya çalıştı.
"Ben bazen senin gözlerinin içine bakınca Ekrem'i görüyorum sanki onunla konuşuyorum gibi hissediyorum"
"Aslında böyle söyleyince bana bile saçma geliyor  neyse boşverin "dedi.
Emine hanım elini tutan kıza şefkatle en çokta minnetle baktı.
Ona bu fırsatı verdiği için öyle mutlu olmuştu ki derin bir nefes aldı.
"Saçma değil düşündüklerin "başını eğdi.
"Hakkı sen anlat benim kalbim dayanmaz "deyip ağlamaya başladı.

Hakkı beyde Ekrem de başı eğmiş yere bakıyordu.
Ekrem yaşlı  kadının ağlamasını duyması ile o da sessiz sessiz ağlamaya başladı.
"Bizim çocuklarımız yaşamadı bilmedik cahildik paramız da yoktu götüremedik hastaneye"
"Sonra bu konağa taşındık ağa konağı bize yardım ederler diye Emine bir kere daha hamile kaldı "
"Rahmetli Fatma hanımda hamileydi Rüstem ağa karısının bebeğini doğumdan sonra hemen verdi "
"Fatma hanım yataklara düştü yeni doğmuştun sende ölen kardeşlerin gibi  hastaydın tedavi masrafların çoktu Rüstem ağaya yalvardım  tek şartla yardım etti"
"Ölme diye  yaşa diye verdim oğlum "
Deyip hıçkırarak ağlamaya başladı .
Emine hanım oğlunun elini tutup yüzüne bakmaya çalıştı.
"Affet bizi seni yalnızlığa kimsesizliğe terkettiğimiz için affet "deyip sarıldı.
Ekrem kollarında ağlayan kadına ne yapacağını nasıl davranacağını bilmiyordu.
Karısının o çok sevdiği gözlerine bakıp yardım istedi  .
Yeliz gözlerinde yaşlarla  kocasına şefkatle  baktı.
Ekrem ondan aldığı cesaret ve yılların hasreti ve özlemiyle başını kadının omzuna gömüp kokusunu içine çekti .
Hakkı bey ağlayarak sarılan oğluna ve karısına bakıyordu Yeliz adamın yalnızlığına dayanamayıp gidip sarıldı.
Ekrem'in yıllardır hasretini çektiği ailesi artık kollarına sığınacağı dizlerinde huzur bulacağı kadar yakınındaydı.
Babası ve karısına bakıp annesinin kollarından çıkıp adamın elini öpüp ona da sımsıkı özlemle sarıldı,
Böyle bir anne babası olduğu için gurur duyuyordu .
Elinden tutan yeşil gözlü kızın karısı olduğu için gurur duyuyordu.

Zelal dışarı da oturan kimse ile konuşmayan iletişim kurmayan oğluna bakıyordu .
Kadir ile ilk geldiklerinde aile çok tepkili karşılamıştı ama asla eski kaynanasının davrandığı gibi davranmamışlardı.
Kızdıkları da tepki verdikleri de Kadir olmuştu tabi ki Zelal'e bakışları iğneli sözleri vardı ama Zelal bu duruma bile seviniyordu .
Neler yaşanmış ne günler atlatmıştı oğluna bakınca hala atlatması gereken günlerin acıların olacağını biliyordu çünkü Cemal yaralıydı sevilmeyen bir çocuk olmak babasız büyümek hayatı boyunca eğreti hissetmek oğlunu değiştiriyordu .
Bir gün sende mutlu olacaksın deyip iç çekti .
Cemal annesinin ona bakışını görünce gülümsedi  içeri  yanına gelip hiç konuşmadan  dizine yattı.
Kadının bir eli karnında kollarında Cihan dizlerinde yatan Cemal'in de saçlarını okşadı.
Kadir içeri girince karısı ve çocuklarına sevgi dolu gözlerle bakıp yanına geldi sevdiği kadının saçlarından öptü.
"Karadeniz'den bile daha güzelsiniz "
"Ne güzel aile olduk gözümün nuru mutlusun değil mi Zelal"
"Sen varsın içime sığmayan sevdan var "
"Bir de bu melekler var nasıl mutlu olmam "
"İyi ki geldin de beni alıp getirdin Kadir "deyip adama dolu dolu olmuş gözlerle baktı.
"İyi ki baktın gözlerime önce oraya düştü sevdan "deyip karısı ve çocuklarının yanına sokularak oturdu.
"Size bir efsane anlatayım mı uşaklar "deyip karısını öptü.
Cihan kıpırtı ile karşılık verirken Cemal başını kaldırıp annesi ve Kadir'e baktı.
"Anlat hadi "
"Sonra anlatacağım sana unutturma tamam mı ?"
"Peki hikayenin adı ne baba "diye merakla sordu.
"Çay Karası "deyince Cemal gülümsedi.
"Demek benim gibi "dedi .   

Elindeki ultrason  resmine ağzı açık bir şekilde bakıyordu.
"Bu bana benzemeyi bırak hiç bir şeye benzemiyor Fidan "
"Çok küçük olduğu için olabilir mi sevgilim"
"Yine de üç aylık bir bebek insana benzeyebilirdi"
"Uzaylı gibi bir çocuğumuz olabilir"
"İlyas sen iyice saçmaladın yeni oluşmaya başlayan küçücük bir şey tabi ki sana benzemeyecek "
"Hem kızın olsun istiyorsun hemde bana benzesin diyorsun "
"Tamam sustum sana benzesin annesi gibi yeşil gözlü kapkara saçlı teni bembeyaz çıtı pıtı bir kız olsun"
"Oldu mu  şimdi Fidan hanım ?"
"Oldu yakışıklı kocam "deyip yanağından öptü.
"Mutlusun değil mi güzelim ailenden mesleğinden ayırdığım için bir gün beni suçlar mısın Fidan  ?"
"Bu da nereden çıktı ?"
"Korkuyorum işte sana yetememekten mutlu olmamandan pişman olmandan çok korkuyorum "
"Şist hani biz masal kahramanıydık masallarda prensler hiç bir şeyden korkmazlar "
"Prensesi hep sever ve korurlar "deyip kollarının arasına girdi.
"Sen bana sarılınca her şeye herkese tüm özlemim diniyor "
"Ama şuan canım acayip bir şekilde börek çekti  "
"Bunun özlemi dinmez ki nolur bana börek bul böyle bol peynirli kat kat açılmış börek"diyerek saymaya başladı.
Kocası evden acele ile çıkarken Fidan ise arkasından gülüyordu.
"Senin bu baban hep kötü şeyler düşünecek bizde ona böyle cezalar vereceğiz prensesim unutma acımak yok "
"Börekler gelene kadar biz de çay yapalım "diye bebeğiyle konuşarak mutfağa girdi.