Bahtımın Karası ♣️

37.bölüm

2gün önce

Fidan kapalı tutulduğu evin balkonuna çıkıp etrafı izliyordu.
Kimse onu merak edip aramamıştı kırgındı herkes sanki o yokmuş hiç hayatlarında olmamış  gibi yaşıyordu.
Dalgın dalgın bakarken Poyraz'ın elinde alışveriş poşetleri ile geldiğini görüp aşağı mutfağa indi.
Bir an sanki bu adam tarafından kaçırılmış gibi değil de kocasını karşılayan seven kadın gibi hissetti .
Düşündüğü şeyle karşısındaki adamın yüzüne dikkatlice baktı.
"Çok mu yakışıklıyım doyamadın bakmalara"
"Merak ettim birde sıkıldım tek başıma bu evde durmaktan "
"Kardeşin gibi kaçmayı denesen aksiyon olur sıkılmazsın "
Fidan adamın getirdiği torbaları boşaltmaya başladı.
"Sen bizim küçük cadıya aşık falan mı oldun ?"
"Ne ?"
"Pek hayran hayran konuşuyorsun da "
"Yok ben pek cadı sevmem daha çok prenses seviyorum "deyip kıza göz kırptı.
"Korkma hemen tecavüzcü falan değilim "
"Kadınlar kendileri bana gelir ben gitmem"deyip mutfaktan çıktı.
"Akşama yemekler senden "diye bağırdı.
"Korkmuyor musun benden ?"
"Seni zehirleye bilirim "
"Sende benden korkmuyorsun ödeşiyoruz "
"Güzel ikili olduk sen doktor ben katil "diye söylenerek odasına çıktı .
Ilık bir duş iyi gelecek diye düşünüp kendini suya bıraktı .
Aklında ise kendine üzgün gözlerle bakan yeşil gözlü bir prenses vardı.
Bu kadar güzel olmak zorunda mıydı ?diye söylenerek banyodan çıktı.

Çalan telefon sesi ile yatağın üzerine oturdu.
"Alo "
"Ne yapıyorsun kız uslu duruyor mu ?"
"Bu sakin diğeri gibi değil "
"Yandın ağam vahşi olan iki güne senin evde "
"Kızı kaçırdım ne yapmamı istiyorsun söylede kurtul ?"
"Şuan kızdan daha önemli bir işimiz var "
"Nedir ?"
"Ekrem işleri Miran itine devretmiş "
"Ah senin bu salak oğlun "
"Doğru konuş oğlum hakkında "
"Neyse sadete gel ne istiyorsun ?"
"Miran'ı öldür "
"Kolay iş bende bir şey istiyorsun sandım "
"Ama elbette bir karşılığı olacak "
"Ne istersen kabul "
"Fidan'ı istiyorum "
"Kızla ne yaptığıma karışamazsın "
"Ne var bu ailenin kızlarında bütün Kozan erkekleri yakalarını kaptırınca kurtaramıyorlar "
"Sen söyle baba ilk kaptıran sensin"deyip güldü.
"Tamam Miran düğün günü ölecek "
"Fidan senin olacak "
"Neden düğün günü oğlunun en mutlu günü "
"Kana bulansın o gün mutlu olamasınlar "diyerek telefonu kapattı.
Poyraz kendini yatağa öylece bıraktı.
Artık bu işten hiç zevk almıyordu Ekrem'e olan nefreti bile işe yaramıyordu hepsinin suçu içerdeki kız diye düşündü.
Bu kadar sessiz masum ve iyi niyetli olmasa kaçmak için çabalasa olmaz mıydı sanki .

Fidan adamın konuşmalarını duyup odasına gitti.
Dolapta kilitli olan dolaptan telefonunu çıkardı kimi arayacağını düşünürken Poyraz odaya girdi.
"Uslu duracağını sanıyordum "
"Miran abiyi öldüreceksin bende izleyeceğim öyle mi ?"
"Delirmişsin sen " diye sinirle bağırdı,
Abisini aramak için tuşa bastı .
Poyraz kızın elinden telefonu hırsla çekip aldı .
"Miran ölmezse sen öleceksin sırf Yeliz ve Ekrem kendini suçlu hissetsin ayrılsın diye taş kafa "
"Ölmeni istemiyorum Fidan anladın mı ?"
"Aman ne lütuf "
"O adamın kaç çocuğu var biliyor musun ?"
"Karısı var kardeşini on sekizinde Berzan yüzünden toprağa verdi şimdi Rüstem ağa  yüzünden ölmesine izin vermem Berat abiye Asmin'e bu acıyı kardeşime bu suçluluk duygusunu yaşatmam "
"Madem benim ölmemi istemiyorsun onu da öldürme o zaman "
"Kimseyi öldürme artık " diye ağlayarak adamın dizlerine kapandı.
Poyraz kızın çaresiz korunası haline dayanamayıp kaldırdı kucağına aldı.
Yatağa doğru taşıyıp yatırdı yanına oturup saçlarını okşadı.
"Neden böylesin prenses ben prens olamayacak kadar kötü bir adamım "

"Neden sana çekiliyorum Fidan neden seni öpmek istiyorum "deyip kızın dudaklarına dokundu.
"Yapma nolur istemiyorum "
"Ekrem ile de bu şekilde öpüştük ve ben onu sevdiğimi düşündüm aslında sevdim de"
"Ama cesur değilim ben onun elini kuma olmamak için tutmadım "
"Senin elini hiç tutmam tutamam Poyraz"
"Sen kendin dedin kadınlar bana kendileri gelir diye "
"Ben seni istemiyorum "deyip başını çevirdi.