Call it fate

07

"Wat ga je anders doen? Elke dag op de bank hangen en de dagen zien voorbij tikken?" Zucht Stacy geïrriteerd en ik zucht ook.
"Ik kan gaan werken?" Vraag ik dan, waardoor ze duidelijk even van slag is.
"Ja, dat zou lukken?" Gaat Jumper er op in, waarna Stacy hem even gevaarlijk aankijkt. Als heer ogen kogels hadden, dan was Jumper hard geraakt.
"Aan wie zijn kant sta jij eigenlijk?" Zucht ze geïrriteerd en Jumper moet lachen, waarna hij een kus op haar kruin drukt.
"Ik vind dat ze moet gaan werken in La Push, daar is ze volkomen veilig." Beloofd Jumper aan Stacy en ze kijkt even twijfelend. Ondertussen heb ik al enkele pannenkoeken op en zit ik vol.
"Stacy, anders denk jij er over na, terwijl Lucy en ik naar de stad gaan?" Stelt Alice voor, waarna ik haar even aankijk. Ze knikt maar en Alice laat een klein gilletje los.
"Oké, jij gaat kijken in jou slaapkamer wat je nodig hebt en dat gaan we halen!" Lacht Alice en duwt me meteen van mijn stoel, wat iedereen doet lachen. Ik besluit maar te luisteren en ren naar boven. Ik doe de slaapkamer deur open en neem de slaapkamer goed in me op. Een king size bed, dat ik zou kunnen versieren met enkele lichtjes? Een ligbed met vele boekenkasten. Echter in die boekenkasten kan ik andere dingen leggen? Cd's, films en dan de bureau. Daar hoort minstens een laptop of iets anders thuis. Ik zie in de winkel wel wat ik ga kopen. Ik open mijn koffer en hang al mijn kleren in de kleerkast. Ik heb mijn overal bij, van toen ik voor automechanichien studeerde. Op de rug staat mijn naam, deze heb ik van Stacy gekregen. Daarna hang ik er nog 4 kleedjes in en dat is alles. Daarna haal ik mijn zwarte all-stars eruit en lag deze onderaan in de kleerkast. Mijn ondergoed gooi ik in de lade van het nachtkastje en de foto van mijn ouders zet ik op het nachtkastje. Het is een oude zwart-wit foto, maar het is beter dan niets! Ik wandel terug naar mijn koffer, maar hij is nu leeg. Al de rest ligt nog in ons oud huis, in beslag genomen door de Volturi. Ik berg mijn koffertje onder het bed op en wandel naar beneden.
"Ik ben klaar, Alice." Lach ik dan, waarna ze iedereen gedag zegt en aan mijn arm trekt. We komen een garage binnen waar 6 auto's staan en ik kan het niet laten om rond alle auto's te wandelen.
"Kom je?" Vraagt Alice en ik knik, waarna ik haar volg. Wat? Hun hebben gewoon een Porche? Ik stap aan de bijrijderskant in en klik mijn riem vast. Alice start de motor, doet de garage open en daar gaan we.

Al snel komen we in de stad aan en stap ik uit, nadat Alice is geparkeerd. Ik kijk even naar alle mensen rond me, waarna ik besluit dat we wel veilig zijn. Ik voel geen Engelen, voel geen slechte bedoeling en dat heb ik de danken aan Jasper. Dit is echt een handige gave! Ik bedoel maar, je voelt gewoon wat iedereen voelt. Geweldig toch?
"Alles in orde?" Vraagt Alice bezorgt, waarna ik gewoon knik.
"Ik volg jou." Lach ik dan toch maar, waarna ze bij mij inhaakt. Ze begint te wandelen en trekt me een beetje mee. Ik ben nu eenmaal niet zo opgewekt als haar.
"Ik ben blij dat je iets leuks wilt gaan doen vandaag met me, we hebben gelukkig geen zon vandaag." Lacht Alice, terwijl ze naar boven wijst en ik lach ook. Na even verder te wandelen begint het me pas echt op te merken dat iedereen me aankijkt of nakijkt, wat me niet gerust stelt.
"Alice? Is er iets met mij?" Vraag ik bezorgd, terwijl ik nog eens rond kijk en Alice kijkt me vragend aan.
"Iedereen gaapt me aan, alsof ze een spook hebben gezien." Ga ik verder, waardoor Alice ook even rondkijkt.
"Ja gekkie, je hebt geen jas aan!" Zegt ze dan verbaasd, waarna ik mezelf in de etalage bekijk.
"Het is hartstikke koud voor hen nu en jij loopt hier zo, zonder koud te hebben." Gaat ze verder, waarna ze me de eerste beste winkel binnen trekt.
"Oké, we kopen hier een mooie jas voor jou en dan zijn weer verder." Lacht Alice opgewonden, waarna ze in de rekken begint te kijken. Ik doe hetzelfde, maar zie geen jas. Ik zucht geïrriteerd en begin Alice te zoeken. Al snel heb ik haar gevonden en merk ik dat ze een aantal jassen vast heeft. Het zijn allemaal zwarte leren jassen. Dat heb ik nog nooit aangehad. Engelen doen zoiets nu eenmaal niet aan?
"Hier, ik denk dat deze het beste bij je past." Lacht ze, terwijl ze me een jas overhandigt. Ik bekijk hem even en dit is niet mijn stijl, maar besluit hem toch maar aan te trekken voor Alice een plezier te doen. De zwarte leren jas past perfect aan mijn armen en schouders. Hij komt mooi tot net boven mijn heupen.
"Lucy, hij staat je echt prachtig!" Lacht Alice vrolijk, waarna ik mezelf ook even in de spiegel bekijk. Het staat me echt wel goed eigenlijk. Nee Lucy, dit ben jij niet. Je mag je niet laten veranderen!
"Heb je ook iets wit?" Vraag ik dan toch maar aan Alice, die me verbaasd aankijkt.