Call it fate

10

Het is weer avond. We laden de auto uit en plaatsen meteen al de shopzakken in onze slaapkamers. Als de auto leeg is, hang ik mijn nieuwe jas op de kapstok en begin ik mijn weg naar boven af te leggen. Ik wil meteen die zakken hebben opgeruimd, zodat mijn kamer ordelijk achterblijft. Ik hou niet van een rommelhoop!
"Lucy? Kom je eten?" Roept Jumper vanuit de keuken, waardoor ik al heel snel weer naar beneden wandel. Ik zeg nooit nee tegen een maaltijd die Jumper heeft bereid! Hij heeft vroeger kok school gedaan en is toen heel lang in een 5-sterren hotel gaan werken. Ik wandel de keuken in en meteen overvalt de geur van gebakken vlees me. Mmmm, heerlijk. Als ik naar de tafel kijk zie ik twee heerlijke ribbetjes liggen. Mijn lievelingseten!
"Stacy zei dat je hier wel zin in zou hebben, ze komt er zo aan." Lacht Jumper die duidelijk mijn verlekkerde blik heeft opgemerkt. Meteen schuif ik aan tafel en schep ik een portie frieten op. Ik snij de ribbetjes in stukken en begin ze rustig op te peuzelen, terwijl ik af en toe van mijn frietjes eet.
"Alice, je moet dit eens proeven. Vele beter als dat eten van daarstraks!" Grap ik, waardoor ik Alice meteen hoor lachen. Iedereen kijkt mij vragend aan, maar ik besluit het maar te negeren en lekker van mijn ribbetjes te genieten. Als Alice het niet uitlegt, dan ik ook niet.
"Hey, sinds wanneer begin jij zonder mij?" Vraagt Stacy, die overduidelijk net uit de douche komt.
"Sinds er ribbetjes op tafel stonden?" Beantwoord ik haar vraag al lachend met een vraag. Stacy moet er ook even om lachen, waarna ze een paar beenderen mee op peuzelt. Jumper is nog niet gaan jagen sinds we hier zijn, maar Stacy moet wel aan haar voedsel komen. Daarom eet ze nu mee met ons.
"Wanneer gaan jullie jagen?" Vraag ik aan Jumper, waarna hij zijn schouders op haalt.
"Jumper, hoe komt het dat jou ogen groen zijn?" Vraagt Rosalie dan nieuwsgierig en Jumper wijst meteen naar mij.
"Toen ze me vonden was ik nog maar net op dierenbloed aan het leven, waardoor mijn ogen nog rood zagen. Lucy heeft ze doen groen gemaakt, zodat niemand vragen zou stellen. Ze heeft het nooit terug veranderd." Lacht Jumper dan, waarna hij de keuken verlaat. Rosalie volgt hem en begint meer vragen te stellen, maar ik besluit er geen aandacht aan te besteden. Haar schoonheid is haar troef, maar haar ogen maken haar niet meer speciaal in haar familie.
"En, wat heb je allemaal gekocht?" Vraagt Stacy om het gesprek te starten, waardoor ik haar even aankijk.
"Ik heb een wit leren jasje gekocht, dankzij Alice. Achteraf heeft ze ook nog zo'n licht roos en blauw gekocht, omdat ik geen zwart wou. We hebben enkele kleedjes gekocht, je weet wel, mijn stijl." Lach ik, wetende dat Stacy nu met haar ogen zou draaien. Sinds dat soort model van kleedje uit is gebracht, doe ik nooit nog iets anders aan!
"Ik heb nog wat spulletjes voor in mijn kamer gekocht." Ga ik verder en moet dan even gniffelen. Mijn kamer, het is officieel. Wij blijven hier in dit liefdevol gezin!
"En uiteindelijk heb ik nog een laptop, gsm en notitieboek gekocht. Wat heb jij gedaan?" Vraag ik dan nieuwsgierig aan Stacy, die lacht. Ik begin verder met het oppeuzelen van mijn ribbetjes met mijn frietjes, terwijl ik aandachtig luister naar wat ze te vertellen heeft.
"Ik heb jou voorstel van werken overwogen en besloten dat het wel oké dat je gaat werken." Glimlacht ze vriendelijk, waarna ik Edward zijn gave even gebruik.
'Het is meer Jumper die me heeft overhaalt, maar dat hoeft zij niet te weten' Gaat ze verder, waarna ik het weer uit zet. Dat is haar privé domein, ik zou het niet mogen afluisteren. Dat is gewoonweg fout! Oké, Edward kan er niets aandoen. Hij kan het nu eenmaal niet uitzetten, maar ik wel en daarom mag ik het niet gebruiken.
"Super bedankt, Stace." Gil ik vrolijk, waarna ik mijn laatste rib opeet. Ik was daarna mijn handen en gooi de beentjes in de vuilbak. Ik plaats mijn bord in de vaatwasser en schuif terug aan tafel. Ik wacht tot Stacy klaar is met eten, dat doen we altijd. Aangezien ze toch bijna klaar was met eten. Al snel ruimt Stacy haar bord op en ruimen we samen de rest af, waarna ik me naar boven begeef. Het is erg rommelig nu, maar ik merk al snel dat er spijkers en een hamer op mijn bed liggen. Dit zal Alice wel hebben gedaan, zodat ik mijn dromenvanger kan ophangen. Vrijwel meteen begin ik met het uitladen van de zakken. De kleedjes hang ik in mijn kleerkast, het ondergoed steek in de lade en de schoenen zet ik op de bodem van de kast. De jassen hang ik aan een kapstok aan de deur. De laptop en GSM leg ik even op de bureau, terwijl ik de schedel uit de zak haal. Deze leg ik met zijn felblauwe kleuren op de zwarte vleugel, zodat deze mooi naar boven komt. Daarna haal ik de zandlopers uit de zak en plaats deze op één van de boekenkasten. Ik lees toch niet zoveel, dus dat maakt niet uit. Ik heb genoeg gelezen in die 104 jaar in mijn kamer. Ik pak mijn bed overtrek en verwissel de lakens zo snel als ik kan. Wat best moeilijk gaat als het deken groter en breder is dan ik. Opgelucht laat ik een zucht als ik het op mijn bed gooi, eindelijk! Snel volgen de kussenslopen, waarna ik de 3 nieuwe kussens mooi orden op het bed. Ik pak de vuile lakens op en gooi deze bij de was, zodat deze gewassen kunnen worden. Ik pak de lichtjes uit de doos en klim op mijn bed, zodat ik deze over het bed kan doorgeven. Al snel stop ik als er op de deur wordt geklopt en deze met een krakend geluid open gaat.