Call it fate

19

 "Heeft Seth zijn werk gedaan?" Vraagt Jumper en ik knik blij, eindelijk een keer werken!
"Ja, super! Ik heb werk gevonden!" Lach ik vrolijk, terwijl Rosalie zich naast me in de zetel laat vallen.
"Waar werk je nu weer?" Vraagt Rosalie dan, waardoor ik haar even verrast aankijk. Ze kijkt me aan met een opgehaalde wenkbrauw en ik lach maar.
"Ik werk bij Bob's." Zeg ik vrolijk, waarna iedereen me onwetend aankijkt.
"Ik werk daar in de garage, maar werk er ook als serveerster! Het is in de stijl van de 50's." Lach ik vrolijk en Rosalie doet haar ogen helemaal open.
"Oh mijn God, hou jij ook zoveel van de jaren 50?" Vraagt ze uitgelaten aan me en ik knik, waardoor we in een druk gesprek geraken. We praten over de kleding stijl, het leven, wat er zo leuk aan was. Wat echt beter kon in die tijd en blijkbaar vindt Rosalie zo'n restaurantjes ook super! Alice was er niet zo'n fan van, ze hadden daar nu eenmaal niet zo'n goede mode vertelde ze.
"Komen jullie aan tafel?" Vraagt Esme die ondertussen met Carlisle was thuis gekomen en ik kijk Stacy aan. Ik dacht dat Stacy was aan het koken, maar blijkbaar niet. Ik sta toch maar op en wandel naar de keuken. Esme heeft alles klaargezet en eerlijk? Het ruikt uitstekend. Ik schep toch maar gewoon wat eten op en dat doet Stacy ook. Ik neem een paar happen en oooh, zo verrukkelijk! Macaroni met kaas en hesp, lekker!
"Is het lekker?" Vraagt Esme, die ons hoopvol aankijkt.
"Ja, heerlijk!" Zeg ik eerlijk en ze lacht tevreden, waarna ze terug naar de woonkamer gaat. Ik eet rustig mijn dampende bord op, net zoals Stacy.
"Wat zijn je plannen nog deze week?" Vraagt Stacy dan aan me en ik lach.
"Morgen moet ik om 10 uur beginnen met werken, dus ik moet nog een vervoersmiddel zoeken." Lach ik, aangezien ik me niet naar daar kan springen. Ze zullen nog al verschieten, als ik er ineens verschijn.
"We vinden wel iets!" Lacht Stacy, waarna ze me gebaard verder te gaan.
"Seth wou me graag het dorpje laten zien, dus dat doen we woensdag na zijn school. Dat en zondag zijn mijn vrije dagen!" Lach ik vrolijk, waarna Stacy ook moet lachen.
"En natuurlijk ga ik daarna weer werken en zondag een dagje rusten. Als ik niet in het restaurantje ga werken natuurlijk!" Lach ik opgewekt, dit lijkt me echt zo leuk! Het werk doen dat je goed in bent en graag doet, wat wil je nog meer? Oh, zo leuk gewoon! Ik zou niets liever willen dan dit!
"En jij?" Vraag ik, terwijl ik mijn bord leeg eet. Ze denkt even na en lacht.
"School, school en oh, school." Somt ze verveeld op en ik haal even mijn schouders op.
"Aangezien we niet meer zo hard op jou moeten letten, doordat we de Volturi zien aankomen? Waarom zouden we niet een leventje beginnen?" Vraagt ze lachend en ik lach terug. Ze heeft gelijk, waarom zouden we niet een leventje beginnen? Dat lijkt me ook wel fijn, maar daarvoor moet je eerst liefde vinden. Wie kan er nu gelukkig worden zonder liefde?
"Ja, zoals een schoolcarrière opstarten?" Pest ik haar en meteen stampt ze onder tafel. Godverdomme die kwam hard aan.
"Oh, die gaat blauw zien!" Lacht ze als ze me bijeen getrokken gezicht ziet!
"Wacht maar!" Lach ik gemeen naar haar. Ik krijg haar nog wel, misschien niet vandaag. Maar ik krijg haar nog wel! Niet veel later licht mijn gsm op. Vier letters: Seth.

Hey Lucy,
Sorry van mijn mega laat antwoord. Ik moest iets regelen.
Hopelijk heb je je een beetje kunnen opwarmen?

Meteen moet ik even lachen. Oh, maar wacht eens? Aangezien Seth morgen vroeg naar Bob's gaat, kan ik misschien meerijden? Snel begin ik te antwoorden.

Ja, lekker met een dekentje.
Hoe laat rijdt je morgen naar Bob's voor je motor?

Ik druk op verzenden en begin mijn bord weg te ruimen.
"Hey Lu, wie was dat?" Vraagt Stacy, die duidelijk mijn blik heeft opgevangen.
"Oh, Seth." Antwoord ik, waarna ik vriendelijk naar haar lag en terug plaats neem.
"Wie kookt er morgen?" Vraag ik dan aan haar en Stacy lacht, waarna ze met haar hoofd naar de living wenkt.
"Ik ken iemand die zalig kan koken en nee, jij bent het niet." Lacht ze en ik moet ook lachen.
"EJ en zijn vriendin komen morgen eten, dus Jumper kan gemakkelijk even wat eten maken." Zegt ze hoopvol, wetend dat Jumper haar heeft gehoord.
"Jumper kan wat?" Vraagt Jumper die in de deuropening gaat hangen.
"Je hebt me wel gehoord, lieverd." Lacht Stacy, waarna ze haar laatste hap neemt van haar bord en Jumper speels aankijkt.
"Enkel en alleen omdat we bezoek krijgen." Gaat Jumper er op in en wandelt richting Stacy.
"Oké, dit is mijn teken dat ik niet langer welkom ben." Lach ik, waarna ik de keuken verlaat en mijn gsm weer oplicht.