Call it fate

49

"Ik ken eerlijk gezegd niet zoveel van wijn." Lacht Jake dan onzeker. Hij kijkt me hoopvol aan, waardoor ik even moet giechelen. Je het geluk, vandaag!
"Ik proef wel." Glimlach ik lief naar de ober, terwijl ik mijn glas uitsteek. De man kijkt even geschokt, maar herpakt zich meteen. Hij lacht vriendelijk en giet een beetje in mijn glas, zodat ik gewoon kan proeven. Ik bekijk de fles even, terwijl ik de wijn in het rond draai. Voorzichtig ruik ik even aan het glas en een zoete geur overvalt me meteen. Dit is echt een zoete wijn, mijn favorieten! Jammer dat ze geen Italiaanse merken aanboden, maar Jake zal het verschil niet eens merken. Ik zet het glas aan mijn lippen, waarna ik het omhoog til en nip even van de witte wijn. Ik laat de wijn rond gaan in mijn mond, terwijl ik alle aanwezige smaken proef. Lekker zoet, zoals de perfecte wijn zou moeten zijn.
Ik geef teken aan de ober dat hij is goed gekeurd, waardoor hij onze glazen vult. Jake kijkt me eerst vragend aan, maar kijkt dan toch naar de ober die nog steeds niet is weggegaan.
"Wat zal het zijn?" Vraagt hij dan, terwijl hij een notebook boven haalt. De fles heeft hij in een wijnkoeler geplaatst, zodat elke ober het steeds kan bijvullen. Jake geeft onze bestelling door, waarna de ober weg wandelt.
"Wat is jou geheim?" Vraagt Jake en ik moet lachen.
"Wat bedoel je?" Vraag ik, voordat ik er moet uitfloepen dat ik een bastaardje ben. Jake wijst even naar de wijn, waardoor ik toch even moet giechelen.
"Oh, thuis waren ze altijd enorme fan van wijn en na jaren leer je de trucjes van het vak." Wuif ik het weg, voordat ik moet gaan uitleggen dat we vroeger onze eigen wijn maakte.
"Hoe was je dag vandaag?" Verander ik van onderweg. Plus, ik hoor Jake liever praten.
"Wel, hoe was school in jou tijd?" Vraagt hij en ik lach. School in mijn tijd was heel anders dan nu Jake, want bij mij was er nog geen vrouwengelijkheid. Ik kan moeilijk vertellen dat ik 104 jaar geleden voor de laatste keer naar school ging? Voordat ik mijn dood in scene heb gezet.
"Saai?" Gok ik en Jake knikt ter bevestiging.
"Niets interessant gebeurt?" Vraag ik dan toch maar, waardoor we beide even lachen.
"Dat ik je nummer uit Seth heb moeten sleuren, want hij wou het niet geven zonder het aan jou te vragen." Lacht Jake dan, waardoor ik ook even moet lachen. Dus Jake meent dit wel echt? Anders zou je toch niet zoveel moeite doen voor een nummer te krijgen of zo'n duur restaurant uit te zoeken?
"Oei, ben je dan wel te vertrouwen?" Vraag ik met een plagende ondertoon, terwijl ze het voorgerecht tussen ons in plaatsen. Jake moet even lachen en kijkt mij ook speels aan. Ondertussen pakt hijn een toostje van de plateau en brengt deze richting mijn mond.
"Maar één manier om daar achter te komen." Lacht hij speels, waarna hij het voorgerecht recht voor mijn mond houdt. Ik glimlach even, maar bijt er toch voorzichtig in. Natuurlijk breekt het in twee, maar Jake weet het zonder moeite te blijven vasthouden. Jake steekt zonder problemen het gebroken toostje in zijn mond, alsof het niets is. Ik zou alles hebben laten vallen, als ik mijn krachten niet zou gebruiken. Ik speel altijd wel een beetje vals.
"Oh kijk, Robert. Zie hoe schattig dat dat koppeltje is! Het doet me denken aan onze eerste date." Hoor ik de stem van een vrolijk oud vrouwtje. Ik kan het niet laten om de stem te volgen en kijk naar het schattig koppeltje dat ik daarstraks al zag zitten. Ik kan het niet laten om even te glimlachen. Ik kijk weer naar Jake en hij moet ook glimlachen, alsof hij ook hoort wat het oude koppeltje allemaal verteld.
"Dat zijn ze inderdaad, Linda." Lacht de oude man, waarna ik een toostje pak. Ik breng het voorzichtig naar Jake zijn mond, hij opent zijn mond om erin te kunnen bijten. Net voordat hij zijn mond dicht doet, stop ik het in mijn eigen mond. Jake kijkt me quasi geschokt aan, waardoor ik een lach niet kan onderdrukken. Ik voel de ogen van het schattige koppeltje op ons branden, maar probeer er niet op te focussen. Wanneer mijn mond leeg is, pak ik mijn glas wijn op en neem er een paar kleine slokken van. Ik kijk weer naar Jake en zie nog net hoe hij een heel toostje in zijn mond probeert te krijgen. Natuurlijk is dat geen probleem, maar het leek me eerst echt niet mogelijk! Toch, het ziet er eigenlijk best schattig uit. Een kleine gniffel kan ik niet onderdrukken, terwijl ik mijn handen op tafel laat rusten. Jake doet zijn mond open en begint wilde verhalen te vertellen over zijn vrienden.

Na enkele wilde verhalen, zie ik dat er nog maar één toostje ligt. Jake heeft met zijn grote maag al de rest al opgegeten, maar ik was te hard aan het luisteren naar zijn wilde verhalen. Het lijken me een stelletje sukkels, maar wel leuke sukkels.
"En jij, hoe komt dat je ineens naar La Push bent verschenen?" Vraagt Jake geïnteresseerd, waardoor ik moet lachen. Wel, ik word achterna gezeten door de Volturi en op één of andere manier vinden Jumper en Stacy het hier veilig.
"Jumper wou enorm graag op bezoek komen naar zijn familie en we hadden het een beetje gezien in Europa, dus zijn we allemaal meeverhuisd." Verdraai ik al lachend de waarheid, terwijl Jake mijn hand vast pakt.
"Delen we?" Vraagt hij lachend, terwijl hij het laatste toostje oppakt. Ik knik maar en open mijn mond. Jake brengt het toostje naar mijn mond, terwijl een lachje rond mijn lippen speelt. Jake moet er ook van glimlachen.
Plots gaat een heftige flits af, waardoor we allebei geschrokken opkijken naar waar de flits vandaan kwam.