Call it fate

33

Uiteindelijk komen we bij een huisje uit. Bob parkeert de auto, waarna hij uitstapt en richting de deur wandelt. Ik besluit in de auto te wachten, aangezien ik aan de deur niet veel kan helpen. Ondertussen haalt Bob enkele papieren uit een map. Het zijn waarschijnlijk facturen en dat soort dingetjes. Bij de deur aangekomen, klopt hij even. Na een paar minuten wachten opent een jonge vrouw de deur. Ze lacht meteen vriendelijk naar Bob, waarna ze mijn kant uit kijkt. Meteen schrik ik van het grote litteken over haar hele gezicht. Het lijken net klauwen die langs haar nog zo jonge gezicht naar beneden zijn getrokken. Ze zwaait even naar me, wat ik dan ook maar voorzichtig terug doe. Meteen laat mijn ogen haar zien zonder het litteken en het is zo mooi! Ik knipper een paar keer met mijn ogen, waarna ik zie dat ze enkele papieren van Bob ondertekent. Bob overhandigt haar de sleutel, waarna ze afscheidt nemen van elkaar. Ze zwaait nog een keer naar me, wat ik automatisch terug doe. Ze sluit haar deur en Bob wandelt terug richting mij. Hij opent de deur en stapt rustig in.
"Nog één wagen en we zijn klaar voor vandaag." Lacht hij, terwijl hij me een broodje aangeeft. Het blijkt al 1 uur en ik heb nog steeds niets gegeten. Ik open rustig het papier van het broodje en eet het rustig op. Bob doet hetzelfde, terwijl hij een leuke muziek zender zoekt. Al snel dringt echte country muziek door de boxen en zingt Bob stilletjes mee. Een oude man met een volle mond aan het zingen? Niet volkomen smakelijk.
Al snel zijn onze broodjes op en volg ik zijn instructies tot we bij Billy thuis zijn aangekomen. Eenmaal ik de oprit opdraai, zie ik twee mannen buiten staan. Eén van hen herken ik nog als Quil de vierde, aangezien ik zijn ducktape truck heb gemaakt. Dan moet de andere man Billy zijn. Ik leg de auto stil en Bob stapt meteen uit. Ik stap echter een beetje trager uit, doordat ik nooit echt haantje de voorste ben geweest. Ik ga achter hen staan en Billy lacht vriendelijk naar me.
"Dit is dus Lucy. Lucy, dit is Billy." Lacht Bob vriendelijk en Billy steekt zijn hand uit. Uit beleefdheid schud ik zijn hand, waarna ik me terug schuin achter Bob plaats.
"Ik denk dat er een kabeltje los zit, maar ik kan het niet zien. Quil wou kijken, maar dat vertrouw ik niet." Lacht Billy, waarna ik ook even lach. Ik zou ook gewacht hebben met die hele ducktape auto.
"Lucy, kijk jij even?" Vraagt Bob en ik knik, waarna ik naar de auto wandel. Ik kijk in de auto en zie echter niets. Ik stap dan maar in de auto en probeer hem te starten. Die is dood. Automatisch kijk ik even alle knopjes na en meteen merk ik dat het licht nog zou moeten branden. Ik stap voor de zekerheid nog eens uit en kijk de lichten. Acu leeg ... Ik moet er even om lachen, waarna ik me omdraai en iedereen zijn vragende blik zie.
"En, wat is het probleem Lucy?" Vraagt Bob, terwijl de rest me vragend aankijkt.
"Ik gok dat de accu leeg is, aangezien hij niets doet als je contact maakt en het lichtje van het licht nog steeds aanstaat." Lach ik liefjes, waarna iedereen begint te bulder lachen.
"Jacob is gisteren laat thuisgekomen en zal de lichten weer eens niet hebben afgezet." Lacht Billy dan een beetje brommend. Oei, dat lijkt me op een ruzie. Ik kijk even naar Bob, waarna ik weet dat hij doelt op de startkabels. Ik neem ze uit de auto en wandel terug naar Billy zijn wagen.
"Bel je Jake even, zodat hij met je auto kan rondrijden om je accu terug op te laden. Anders moeten we thuis een nieuwe gaan halen en dat kost meer." Lacht Bob en dan rolt Billy zijn huis terug naar binnen. Ik koppel de startkabels aan de beide batterijen en stap in. Ik start Bob zijn auto en wandel naar die van Billy. Ik start deze ook en ineens hoor ik een luide brul. Dit kan niet van de auto zijn? Meteen kijk ik in de spiegels en zie hoe een motor de oprit oprijdt. Ik start de auto van Billy normaal en stap uit, waarna ik de kabels loskoppel. Ondertussen is de jongen, die kwam aangereden, hoi gaan zeggen tegen de mannen. Ze zijn druk in gesprek en hebben duidelijk geen aandacht voor het meisje dat staat te werken. Ik moet er even om gniffelen en begin de kabels op zijn plaats te steken. Eenmaal de kabels zijn opgeruimd, sluit ik beide motorkappen en ga ik bij Bob staan.
"Dus ik moet gewoon een tijdje rondrijden, zodat de accu terug is opgeladen?" Vraagt de jongen en iedereen knikt.
"Tot de volgende zitting." Lacht Bob, waarna ik even naar iedereen zwaai. Meteen kijkt de jongen me wel even aan, maar ik kijk hem niet aan. Het was dezelfde jongen van met Seth in het restaurant. Ik wandel terug naar Bob zijn wagen en stap in. Bob doet nog de laatste noodzakelijkheden en stapt bij mij in. Iedereen kijkt naar ons, terwijl ik rustig achteruit begin te rijden. Ik kan het toch niet laten, maar kijk naar de jongen die ze eerder Jake noemde. Ik kijk hem niet recht in zijn ogen aan, want dat durf ik niet. Hij doet een stap naar voren, waarna ik me weer op de weg focus. Ik rij vervolgens weer naar Bob's. Daar aangekomen parkeer ik de auto in de garage en stappen we beide uit. Bob wandelt naar Rose, maar ik kijk rustig de garage op. Wat een rommeltje hier! Ik zucht even en begin met een leuk muziekje de garage op te ruimen.
Niet veel later hoor ik geklop op de poort en zie ik een meisje staan. Ze heeft lang zwart haar, maar een best witte huid.
"Hoi, ik ben Marjolein en ik heb mijn Vespa deze ochtend binnen gebracht. Is hij klaar?" vraagt het meisje onzeker en ik knik maar.
"Ik ga Bob even halen." Lach ik vriendelijk naar haar en ik wandel naar het restaurant. Ik wandel naar binnen via de tussendeur en het belletje laat me emteen naar de deur kijken. Ik kijk hoe een jongen met bruin haar naar buiten loopt en dan zie ik het. De tattoo. Dat is de jongen! Stilletjes begin ik naar de deur te lopen, terwijl van alles door mijn lichaam giert. Nieuwsgierigheid dat ik de jongen eindelijk zou ontmoeten, maar ook bang. Bang dat hij niet is wie ik denk. Ook opluchting dat ik niet gek werd. Ik leg mijn hand op de deur en trek deze rustig open.
"Lucy?"