Normaal zou ik mezelf omhoog stoten met lucht, maar dat kan ik nu niet doen. Jake zou me enkel maar raar vinden, dat een doodnormaal meisje de lucht kan beheersen. Ik maak me dus klaar voor de harde klap met de grond. Al snel voel ik het natte mos door mijn vingers glippen, waarna ik met een arde bonk om de grond beland.
"Auwh." Ontsnapt uit mijn mond, waarna twee sterke armen me recht trekken.
"Gaat het?" Vraagt hij meteen, terwijl ik mijn kleedje een beetje afklop. Ik lach lief naar hem, waarna ik knik.
"Ik ben gewoon een beetje onhandig soms." Zucht ik, waarna Jake even moet lachen.
"Zo onhandig zal je niet zijn." Lacht hij, duidelijk terug wijzend op mijn werk. Lachend haal ik mijn schouders op. Rustig beginnen we verder te wandelen.
"Vanwaar komt je liefde voor motors?" Vraagt Jake dan en ik kijk hem lachend aan. Wel, mijn vader en ik hebben samen één van de eerste auto's ontworpen, maar dat kan ik je jammer genoeg niet vertellen.
"Van mijn papa, hij werkte vroeger ook in een garage." Zeg ik eerlijk, enkel laat ik weg dat dat eeuwen geleden was.
"Oh, dus jij en je vader zijn twee handen op één buik?" Lacht Jake, waardoor ik vriendelijk terug lach.
"Ja, dat waren we inderdaad." Lach ik lief terug, waarna ik een huisje aan de rand van het bos opmerk.
"Oh sorry." Begint Jake, maar ik onderbreek hem meteen.
"Mogen we zomaar over iemand anders zijn tuin wandelen?" vraag ik, terwijl ik stilsta voor de tuin. Je ziet meteen waar het bos begint en de tuin eindigt. Het is een grote tuin waar een beekje doorloopt. Jake neemt mijn hand vast en trekt me mee verder.
"Wel als dat mijn tuin is." Lacht Jake. Slim Lucy, heel slim. Ik kan niet anders dan ook lachen en laat Jake me meetrekken. Mijn hand in zijn hand voelt erg fijn. Al snel komen we bij zijn huis aan en we wandelen naar de veranda.
"Ik ga even mijn sleutels binnen halen." Lacht Jake naar me, waarna hij mijn hand los laat.
"Oké, ik wacht hier wel." Lach ik liefjes terug, waarna ik rustig begin rond te kijken. Ik hoor niets, zelfs geen gestommel van binnenuit komen. De vogeltjes fluiten rustig en de wind speelt met de bladeren van de bomen.
Een huil van een wolf haalt me uit mijn trance. Ik draai me meteen om naar het geluid, maar zie enkel het huis van Jake. Ik kan het niet laten om rond het huis te gaan kijken, doordat ik erg benieuwd was naar het geluid. Voorzichtig wandel ik naar de zijkant van het huis. Voorzichtig kijk ik om de muur en schrik ik op van Jake, die er vlak achter staat. Gelukkig herkende ik zijn gezicht meteen, maar een kleine gil kon ik echter niet onderdrukken. Jake daarin tegen kan het niet laten om me mega hard te beginnen uitlachen.
"Waarom verschiet jij zo?" Vraagt hij dan, waarna ik hem verrast aankijk. Heeft hij die mega luide huil dan niet gehoord? Het klonk echt alsof het vanachter het huis kwam.
"Heb jij die huil dan niet gehoord?" Vraag ik geschrokken en Jake lacht enkel.
"Er wonen wolven in het bos en soms komen ze dicht bij de rand." Legt hij alles uit, waardoor ik enkel kan knikken.
"Hier, die was je vergeten. Seth heeft ze achterna gebracht." Lacht Jake, die me mijn schoenen en tas geeft. Snel wissel ik terug van schoenen, zodat ik mijn platte in mijn tas kan stoppen. Ondertussen is Jake me voorbij gelopen en wandelt hij naar de garagepoort.
Eenmaal ik van schoenen ben gewisseld, kijk ik op en zie ik hoe Jake een zware motor naar buiten duwt. Meteen loop ik hem te gemoed, zodat ik zijn motor kan overnemen.
"Gaat dat lukken?" Vraagt hij toch voor de zekerheid. Ik kan het niet laten om te lachen en gooi zonder probleem mijn been erover en neem plaats op zijn motor.
"Komt in orde." Lach ik, waarna ik mijn handen aan het stuur plaats. Jake draait zich om, zodat hij de poort kan sluiten en ik bekijk zijn motor eens duidelijk. Ik kan het niet laten en start zijn motor. Luid brullend komt hij tot leven en automatisch laat ik hem nog wat na brullen. Jake staat vrijwel meteen naast me, waardoor ik naar achter schuif. De achterkant van mijn kleedje neem ik vast en stop ik tussen mijn benen, zodat we daardoor geen ongeluk kunnen krijgen.Jake stapt op en meteen slaag ik mijn armen om hem heen.
"Kan ik?" Vraagt Jake voor de zekerheid. Mijn tas hangt aan mijn arm. Ik heb mijn kleedje weggestopt en ik heb mijn armen rond Jake geslagen, dus klaar om te gaan.
"Ja!" Gil ik over zijn motor uit, waarna hij naar mijn thuis vertrekt. Zou ik hem dadelijk mee binnen vragen?
JE LEEST
Call it fate
خيال (فانتازيا)Al heel haar bestaan in Lucy op de vlucht, maar wat gebeurt er als ze zich opeens veilig begint de voelen? Ze verliefd wordt en niet meer zo oplettend is? Zal ze kiezen voor de liefde of slaat ze weer op de vlucht?