Call it fate

17

"Oh, jij bent het maar." Lach ik opgelucht, wanneer Seth voor me zit.
"Sorry dat ik je liet verschieten, maar je zat zo alleen en aangezien ik je begeleider ben momenteel?" Lacht hij, waardoor ik toch even moet gniffelen.
"En, heb je de baan?" Vraagt Seth nieuwsgierig en meteen begin ik trots ja te knikken.
"Super, dan kan ik morgen voor school mijn motor hier afzetten. Zou je hem kunnen maken?" Vraagt hij hoopvol, waardoor ik niet anders kan dan lachen.
"Ja, natuurlijk kan ik hem maken." Stel ik hem gerust, waarna hij een opgeluchte zucht loslaat.
"Zullen we gaan?" Vraag ik aan Seth en hij knikt, waarna we naar Bob stappen.
"Handjes thuis, he Seth." Roept één van de jongens weer, maar weer vind ik hen geen blik waardig. Jongens en hun kinderachtig gedoe altijd. Na gedag te zeggen tegen Rose, stappen we de garage in.
"Gaan jullie?" Vraagt Bob en we knikken allebei maar, terwijl Seth zijn motor al gaat halen.
"Dan zie ik jou morgen, om 10 uur hier verschijnen. Als er in de garage geen werk is, mag je altijd in het restaurant gaan helpen als je dat wilt?" Vraagt Bob, hopend op een positief antwoord en geloof me? Dat gaf ik hem graag!
"Ja, dat lijkt me super!" Lach ik blij naar hem! Misschien iets te blij, maar ik hoef gewoon een keer niet naar school of in een kamertje te zitten!
"Ik denk niet dat we een overal in jou maat hebben, maar ik probeer je kledij tegen morgen klaar te hebben liggen. Een smal mag ik van uit gaan?" Gokt Bob mijn maat en ik lach terug.
"Ik heb thuis nog een overal liggen in mijn maat, hij is zwart?" Vraag ik achter goedkeuring en Bob lacht.
"Super, dan leg ik gewoon enkele kleedjes klaar. Dan moet je maar gewoon passen wat je het beste vindt." Lacht Bob, waarna ik terug lach.
"Dat is goed, zie ik je morgen?" Vraag ik nog eens ter bevestiging en Bob knikt hevig.
"Ja, morgen om 10 uur." Herhaalt hij het begin uur nog eens.
"Tot morgen, Bob." Zeg ik nog voor ik naar Seth wandel. Bob zwaait nog even en dan merk ik hoe de vrienden van Seth door de raam kijken.
"Jou vrienden zijn nogal nieuwsgierig." Lach ik, terwijl ik subtiel teken doe naar een raam. Seth slaat helemaal rood aan en krabt achter zijn hoofd.
"Op dit moment zijn dat niet mijn vrienden, ik schaam me kapot voor hen." Zucht hij, waardoor ik toch even moet lachen.
"Nou stap op en handjes thuis, hé." Plaag ik hem, waarna hij even moet lachen.
"Ha-ha, erg grappig." Zegt hij sarcastisch, maar we kunnen het toch niet laten om te lachen. Hij stapt op zijn motor en ik klauter er achterop.
"Zegt de politie er niks van dat wij geen helmen dragen?" Vraag ik dan toch benieuwd, waardoor Seth nog harder lacht.
"Als je wist wat ik wist, niet nee." Geeft hij me een vaag antwoord, waarna hij zijn motor brullend tot leven laat komen. Morgen maak ik je beter, liefje, ik beloof het. Lucy, doe normaal. Je praat tegen een motor? Meteen gniffel ik in mezelf. Ik klem mijn armen weer rond Seth, waarna Seth vertrekt.
Voor ik het vrijwel besef moest ik mijn vastgeklemde armen weer losmaken van het warme lichaam. Ik stap zo sierlijk mogelijk af en ga naast Seth staan.
"Super hard bedankt voor alles, Seth!" Lach ik lief, waarna ik hem een kusje op zijn wang geef. Ik merk hoe hij begint te blozen en dat laat me enkel verlegen naar mijn schoenen kijken.
"Geen probleem, het was me een eer je te mogen begeleiden. Als ik morgen geen school had en jij niet moest werken, had ik je meer laten zien!" Lacht hij en ik lach automatisch terug.
"Maar jij moet dit kindje maken." Zucht Seth en streelt zijn motor even. Ow, dus ik ben niet de enigste rare hier. Wel dat is een enorme opluchting!
"Misschien Woensdag namiddag? Dat is mijn vrije dag?" Vraag ik, terug denkend aan het stukje van de papieren die ik heb gelezen en meteen knikt hij ja. Dat is overmorgen alweer!
"Zet je nummer in mijn telefoon en dan app ik je nog." Lach ik vriendelijk, waarna ik hem mijn telefoon overhandig. Aangezien we hier toch vrienden gaan maken, kunnen ze gerust mijn nummer hebben.
"Als je stuurt, zet je wel even je naam erbij?" Vraagt hij, waarna ik even knik. Hij lacht vriendelijk en staat klaar om weer te vertrekken.
"Doei, Seth!" Wuif ik hem uit.
"Bye, Lucy. Ik pik je woensdag na school op!" Lacht hij terug, waarna hij en zijn motor er vandoor razen. Nog voor ik kon protesteren of een beter voorstel kon doen. Ik kan toch beter naar Bob's komen? Dat is vlak aan zijn school! Anders moet hij helemaal naar hier en dan weer terug. Dan zal ik hem zo wel een berichtje sturen! Ik wandel de veranda op en druk op de bel. Niemand thuis, dit heb ik natuurlijk weer!