Call it fate

52

Één week later...

Nadat Alice eerlijk had opgebiecht dat ze een visioen kreeg over mijn date met Jake, waarin ze zag dat ik het ging laten stormen, hebben we nog veel gelachen die avond. Jake en ik zijn nog naar de film geweest, maar hij is halverwege de film de zaal uitgerend. Ik ben in de regen naar huis gewandeld, waarna Jake me heeft verteld dat hij met buigriep op de toiletten zat. Dat hij achteraf nog naar me heeft gezocht, maar dat hij me totaal nergens vond. Aangezien mijn gsm die avond was uitgevallen, kon hij me ook niet bereiken en is maar naar huis gereden. Volgens hem heeft Stacy laten weten dat ik veilig thuis was. Toen ik Stacy erover aansprak, wist ze eerst van niets en dan ineens "schoot het haar allemaal te binnen." Denken ze nu allemaal dat ik dom ben of spreken ze de waarheid?
Jake heb ik sindsdien niet meer gezien en nog amper gehoord. Hij bracht namelijk zijn dagen ziek en slapend door in bed, of dat beweert hij toch. Hij wou niet dat ik op bezoek kwam, bang dat hij me zou ziek maken. Hoe vaak ik hem ook probeerde uit te leggen dat hij zich daar geen zorgen over moet maken, hij was bang van wel. Stacy en de andere deden er ook best geheimzinnig over toen Seth de uitnodiging kwam brengen voor de trouw die over één week zal plaatsvinden. Hij wou me niet zien, want hij was bang dat hij de besmetting van Jake had overgekregen. Ik geloof er helemaal niets van.
Elke dag trek ik me terug in het bos of op mijn houten bankje op de veranda. Meestal zit ik alleen, zodat ik kan schrijven en nadenken. Ook verschillende theorieën over de geheimzinnigheden van Jake en de andere komen me te binnen. Maar ik wil ze het liefst van al gewoon allemaal negeren.
Ik schrik op uit mijn gedachten als mijn gsm begint te trillen. Momenteel zit ik op mijn houtenbankje op de veranda te schommelen, terwijl ik kijk naar de ondergaande zon.

Hey schoonheid,
sorry dat ik onze laatste afspraakjes heb moeten afzeggen
en dat ik niet veel van me heb laten horen.
Billy is weg met enkele vrienden vandaag, wat wil zeggen dat ik alleen thuis ben.
Ik voel me al stukken beter en ik vroeg me af of je wou langskomen?
Jij en ik + bank + film naar jou keuze. xxJ

Het is Jake, waardoor ik meteen hyper wordt. Ik zou dit graag doen, maar langs de andere kant ben zou ik er niet direct op mogen ingaan. Snel begin ik een antwoord te type.

Ben je zeker dat je wilt dat ik langskom?
Niet bang meer dat je me zou kunnen besmetten? xxL

Een kleine, plagerige lach verschijnt rond mijn lippen. Ongeduldig wacht ik op een antwoord, terwijl ik ben gestopt met schommelen.

Ja, het was namelijk mijn vader, Billy, die er erg op tegen was.
Hij vond het niet slim als ik je zou laten komen,
zodat jij bij jou thuis ziek op de bank zou eindigen. xxJ

Mijn lippen vormen een grote glimlach na het lezen van het berichtje. Hij wilt me wel graag bij hem, maar Billy wou dat gewoon niet. Waarom zei hij dat niet gewoon meteen, dan moest ik niet achterdochtig beginnen denken. Nog voor ik kon antwoorden stuurde Jake al een nieuwe sms.

En ik zei je dat ik het niet wou,
omdat ik bang was dat je ging denken dat mijn vader je niet zou mogen.
Ik ben er erg van overtuigd dat hij je geweldig zou vinden.
Dus zeg alsjeblieft dat je langs komt?
In een gemakkelijke outfit, voor de film? xxJ

Ik druk meteen op antwoorden, terwijl ik recht sta en rustig naar binnen wandel.

Neem al maar enkele films klaar,
ik kom eraan! xxL

Snel gooi ik mijn telefoon op bed, waarna ik een gemakkelijke outfit uit de kleerkast sleur. Een zwarte jegging met een wit topje en een blazer. Daaronder doe ik mijn witte all-start aan. Ik kleed me snel om en bekijk mezelf in de spiegel. Lucy, je haar?!
Geschrokken kijk ik naar mijn pluizig haar. Ik ben deze ochtend een lange douche genomen en heb me haren voor één keer natuurlijk laten drogen. Iets wat ik normaal nooit doe, maar ik was gewoon te moe.
Snel doe ik mijn haar in het gewoonlijke kapsel en is het weer normaal. Ik schiet in mijn schoenen, stop mijn telefoon in mijn broek en hol de trap af.
"En waar ga jij naartoe?" Vraagt Stacy, terwijl ze naar de trap komt gelopen.
"In die kledij?" Gaat ze verder, terwijl ze me van kop tot teen bekijkt.
"Jake vroeg of ik langskwam." Lach ik verlegen, waardoor Stacy me vragend aankijkt.
"Hij voelde zich beter en vroeg of ik kwam voor een filmavond." Leg ik uit, terwijl ik rustig verder naar beneden wandel.
"Ik weet het niet, Lu." Zucht Stacy dan, waardoor ik haar vragend aankijk.
"Ik ga of je het nu leuk vindt of niet." Zucht ik, terwijl ik de laatste meters afleg.
"Oké, maar laat EJ jou dan brengen." Zucht ze, waardoor ik haar vragend aankijk.
"Is dat de enigste voorwaarde?" Vraag ik, terwijl EJ mijn kant uitwandelt.
"Ja, dat is de enige voorwaarde!" Belooft Stacy, waardoor een lach rond mijn lippen speelt.
"Beloofd!" Roep ik uit, waarna EJ naast me verschijnt.
"Ik was toch van plan om naar Leah te gaan." Lacht hij vriendelijk, waarna hij mijn hand vastgrijpt.
"Dank je!" Bedank ik hem alvast, waarna we beide naar zijn auto stappen. Hij laat me instappen en rent dan naar de andere kant.
"Mag ik kiezen hoe ik rij of heb je liever dat ik me aan de snelheid houdt?" Vraagt EJ, terwijl hij de auto start en rustig vertrekt. Meteen doe ik mijn riem aan en lach vriendelijk naar hem.
"Hoe sneller, hoe liever." Ga ik er dan op in, waardoor hij de gaspedaal helemaal in drukt. Ik kijk naar buiten, hoe de bomen voorbij razen. Ik kijk naar de pracht, terwijl alles voorbij raast. Jammer genoeg is het niet zo snel als vliegen of springen, maar het is snel genoeg.
"We zijn er." Haalt EJ me uit mijn gedachten, terwijl hij de auto stop.
"Oh oké, dank je." Stotter ik, waarna ik uit de auto stap. Ik sluit de deur en meteen vertrekt EJ. Wow, vriendelijk!
Voorzichtig wandel ik naar de veranda. Ik haal even diep adem en klop dan op de deur, aangezien ik geen bel zie.