Call it fate

18

Ik wandel even rond het huis en merk de veranda van mijn slaapkamer op. Ik kijk even rond, maar hoor en zie niemand. Dit gebeurt enkel en alleen maar bij mij. Meteen neem ik me gsm boven, maar natuurlijk heb ik hun nummer niet en kan ik hen dus niet opbellen. Ik neem diep adem en zet me af van de grond, waardoor ik al snel op de veranda sta. Ik plaats me in het houten bankje en neem mijn gsm terug boven. Ik heb Seth zijn nummer?

Hey Seth xLucy

Ik druk op verzenden en begin met mijn bankje te schommelen, terwijl ik wacht op een antwoord. Ik luister naar de fluitende vogels, het gekraak van mijn bankje en het stromend water van het beekje. Ondertussen heb ik mijn ogen gesloten, zodat ik alles beter kan horen. Het gepiep van mijn telefoon laat me mijn ogen weer openen, waardoor ik kijk wie het is.

Hey Lucy!

Het is Seth, natuurlijk is het Seth. Wie zou het anders moeten zijn geweest?

Sorry dat ik je meteen stuur, terwijl je nog maar net weg bent.
Ik heb me namelijk buiten opgesloten en er is niemand thuis.
Yeey me, hahah!

Mijn vingers gleden over het toetsenbord en al snel heb ik weer op verzenden geklikt. Het is 13 uur, dat betekent dat school nog niet snel uit zal zijn en eerlijk? Ik heb zo'n honger! Mijn maag begint ondertussen ook te grommen, waardoor ik een verslagen zucht laat. Waarom overkomt mij dit nu weer? Al snel heb ik weer een piepje.

Oh nee, moet ik terug komen en je even gezelschap houden?
Ik ben er zo weer?

Vraagt Seth, wat ik ontzettend lief van hem vind. Ik gniffel even en dan gaat de veranda deuren open. Ik draai me meteen geschrokken om, want ik had echt niemand horen aankomen.
"Lucy?" Vraagt de stem van Carlisle en meteen kijk ik hem recht in zijn ogen aan. Als dit de Volturi was, dan was ik er niet meer geweest!
"Sorry, ik had geen sleutel bij en ik vond dit bankje iets gezelliger dan beneden voor de deur. Dat leek me zo hopeloos." Lach ik, waarna ook Carlisle moet lachen.
"Kom binnen, ik zal meteen een sleutel voor je nemen." Lacht hij vriendelijk, waarna hij weg gaat. Ik ga naar binnen en schop mijn schoenen uit. Ik gooi de telefoon op het bed, waarna ik mijn papieren uit mijn zakken haal. Ik leg ze even bij op bed en hang mijn jas aan de stoel. Ik pak mijn telefoon en besluit eerst op Seth te antwoorden.

Nee hoeft niet, Carlisle is blijkbaar al weer thuis.
Toch super bedankt voor het aanbod.

Beantwoord ik, waarna Carlisle terug binnen komt.
"Hier is je sleutel, maar ik moet terug naar mijn werk. Ik moest even een dossier komen halen." Lacht hij vriendelijk, waarna hij weer gaat. Oh en ik ben weer alleen. Carlisle gaat met vampier snelheid naar beneden en rijdt heel snel weg met zijn auto. Ik besluit dan maar een boterham te gaan maken en mijn papieren ondertussen door te nemen.
In de keuken aangekomen neem ik een pen en leg deze bij de papieren op tafel. Ik pak een bord, wat brood en iets uit de ijskast. Niets buiten confituur. Ik kijk even rond en merk meteen het broodijzer op. Toost met confituur dus! Ik steek het brood in het ijzer en terwijl ik wacht, krijg ik weer een berichtje.

Oh gelukkig, het zal wel koud geweest zijn zo buiten.

Meteen moet ik lachen, alsof hij daar zo'n last van heeft? Hij reed op een motor in een shirt? Maar wacht eens? Aangezien hij niet weet dat ik tegen de koude kan, weet hij dan ook niet wat ik ben? Ik dacht dat hij het wel wist, aangezien hij van vampieren af wist.

Ja, inderdaad.
Nu lekker opwarmen met een tosti, hihih.

Ik druk op verzenden en net dan is het broodijzer klaar. Ik smeer er wat confituur op en ga aan tafel zitten. Rustig eet ik mijn tosti op en neem ik de papieren door. De papieren zien er allemaal goed uit! Ik heb dus ook de papieren helemaal ingevuld en overal gehandtekend. Ik ruim alles weer netjes op en wandel weer naar boven. Ik leg mijn overal, samen met mij calvin Klein sport bh en Jack Daniels t-shirt klaar bij de papieren voor morgen. Ik draag geen zwart normaal, maar dit is zwart zodat de smeer vlekken niet opvallen. Dat is nooit fijn! Ik wandel terug naar beneden en neem plaats in de zetel. Ik pak de afstandsbediening en begin zo mijn tijd maar wat te dooien tot iedereen weer thuis is.

Al snel is het 16 uur en komt iedereen binnengevallen.
"Hey Lucy!" Begroet Alice me, waarna Jumper en Stacy ook binnen komen.
"En zus, hoe was je dag?" Vraagt ze en ik lach.
"Ik heb werk!" Glimlach ik, waarna zij me verbaasd aankijkt.
"Waar?" Vraagt ze nieuwsgierig, waarschijnlijk met de gedachte dat me dat nooit zou lukken.
"Bij Bob's, enorm leuk!" Glimlach ik, waarna Jumper naast me komt zitten.
"Dat is fantastisch nieuws, Lu! Ik ben blij voor je!" Lacht hij dan naar me. Gelukkig is er tenminste iemand blij voor me!