Call it fate

08

"Vind je hem niet mooi?" Vraagt Alice dan toch verbaasd. Ik voel dat ze verdrietig is dat ik haar keuze afkeur.
"Jawel, maar het is mijn stijl niet." Lach ik dan vriendelijk, waarna ik hem uitdoe.
"Wacht hier, ik denk dat ik iets weet." Beveelt ze dan weer helemaal opgewonden en automatisch doe ik wat ze vraagt. Ik kijk nog eens rond in de winkel, waardoor ik de vrouw achter de kassa opmerk. Ze houdt me nauwlettend in de gaten, alsof ze denkt dat ik haar elk moment zal bestelen als ze even niet kijkt. Ik moet er even van gniffelen en schrik op van Alice die me op mijn schouder tikt.
"Je zei dat je wit wou." Lacht ze vrolijk, waarna ze me een wit leren jasje in mijn handen duwt. Ik doe hem aan en bekijk mezelf nog eens in de spiegel.
"Je hebt gelijk, Lu, wit past jou echt beter!" Klapt ze opgewonden in haar handen, waarna ze me meetrekt naar de kassa.
"Hey, ik moet hem nog uitdoen." Lach ik, waardoor ze meteen rustiger doet. Als ik hem uit heb, leg ik hem op de toonbank en kijk Alice aan. Oké, wat nu? Stacy en ik sprongen gewoon uit de paskamer als we nieuwe kleren wouden. Wij hebben er nooit voor betaald, waarna ik de beelden van ons op de camera's vervormde zodat het leek alsof we de winkel wel uit wandelde. Ik plaatste ook beelden in de mensen hun hoofd, waardoor ze ons nooit konden vinden. Ik ben nooit langs hier een winkel uitgewandeld?
"Dat is dan 89,59 dollar, alsjeblieft." Probeert de vrouw op een vriendelijke toon, maar dat lukt haar duidelijk niet.
"Kan je het kaartje uit de jas knippen, alsjeblieft? We betalen met de kaart." Vraagt Alice aan de vrouw, terwijl ze een kaart laat zien. Ze zwaait met de kaart over een betaler en dan stopt ze deze weer weg. De vrouw overhandigt me de jas zonder kaartje en meteen doe ik deze weer aan.
"Oké, dus nu kunnen we beginnen." Lacht Alice, waarna we de winkel uitlopen en de straat verder af.
Al snel duwt ze me een andere winkel in en merk ik dat we in een meubelwinkel komen.
"Je mag kopen wat je wilt om je kamer op te fleuren." Lacht ze blij, waarna ze een kleine kar pakt. Ik kijk even rond en zie schattige kussens voor op bed. Er staan schattige felblauwe veertjes op een witte achtergrond op en erachter ligt een veertjes bed overtrek met dezelfde soort kleuren.
"Oh, dat is wel schattig." Zegt Alice die mijn blik volgt, waardoor ik verlegen lach. We wandelen er samen naartoe en leggen deze in de kar. Niet veel later merk ik de grote dromenvanger op en begin breed te glimlachen. Ik hol er zowat naartoe en bekijk hem helemaal. Deze zou zo mooi staan achter de muur, boven het bed. Hij past ook nog eens bij de veertjes op de kussens! Ik pak hem op en wandel terug naar Alice.
"Sorry, deze moest ik echt hebben!" Lach ik vrolijk, wat Alice ook doet lachen.
"Ja dat zag ik." Antwoordt ze, waardoor we allebei even hardop lachen.
"Wil je nog iets speciaals?" Vraagt ze dan en ik knik maar.
"Lichtjes, voor over het king size bed. Alsof het een sterrenhemel is en zo'n schedel van een dier, maar ben de naam even kwijt." verwijs ik naar de grote schedel op de tafel. Weer komt de blauwe kleur terug van net, waardoor ik hem beslist moet hebben.
"Ow en daar zijn de lichtjes!" Lacht Alice, waarna ze de kar bij mij laat staan en weg gaat.
"Zijn deze goed?" Vraagt ze, wanneer ze terug bij me staat en ik knik.
"Ze zijn echt perfect." Bevestig ik haar vraag en allebei gaan ze in de kar.
"Ik denk dat ik alles heb." Zeg ik bedachtzaam, waarna we naar de kassa gaan. Onderweg naar de kassa valt mijn oog op 3 felblauwe zandlopers van verschillende hoogtes.
"Lucy, zijn die zandlopers misschien iets?" Zegt Alice dan, waarna ik lach.
"Alsof je mijn gedachten kon lezen." Grap ik, waarna ik ze van het rek pak en ze voorzichtig bij in de kar leg. Bij de kassa aangekomen begint Alice alles erop te leggen en prop ik alles in de zakken.
" Dat is dan 195 dollar, alsjeblieft." Zegt de man achter de kassa, die duidelijk wel graag zijn werk doet. Die vrouw van daarnet kan hier nog iets van leren. Alice betaald het weer met het pasje, waarna we naar buiten gaan. Mijn maag knort luid, waarna Alice even lacht.
"Zullen we dit anders even in de auto leggen en dan iets gaan eten? Het is al half één, je zal wel honger hebben." Stelt Alice voor. Wat? Is het al half één? De tijd vliegt voorbij!
"Ja, lijkt me prima!" Ga ik er op in. Ik heb wel zin in een lekkere maaltijd.