Call it fate

09

We proppen alle zakken voorzichtig in de koffer van de auto en begeven ons naar een klein restaurantje. We gaan naar binnen en meteen merk ik alle lachende tieners op. Zonder zorgen, zonder problemen. Ik wou dat ik dat kon.
"Zullen we daar gaan zitten?" Vraagt Alice, wijzend naar een tafeltje voor het raar.
"Is goed." Lach ik, waarna ik haar volg naar de tafel. Aan de tafel aangekomen doe ik mijn nieuwe jas uit en hang deze op de leuning. Ik neem plaats op de stoel en pak de menukaart op.
"Wat zullen we pakken?" Vraagt ze dan aan mij en ik kijk haar vragend aan.
"Ik kan moeilijk niets eten, dan zullen ze ook wel raar denken." Lacht ze, waardoor ik ook moet lachen.
"Sorry, ik ben niet gewent om op restaurant te gaan." Verontschuldig ik me. Ik at meestal thuis, terwijl Stacy mee ging jagen. Ze zou alles doen om 100% vampier te worden zoals Jumper, maar soms is ze blij dat ze nog normaal voedsel kan eten. Als ze geen lekker dier heeft gezien, dan neemt ze thuis iets om haar honger te stillen.
"Dus, wat raad jij aan?" Vraagt Alice nogmaals, omdat haar smaakpapillen het niet meer doen. Ik bekijk de menu eens goed en zie de steak staan.
"Voor jou raad ik de steak aan, heel lichtjes gebakken." Lach ik. Alice snapt meteen waarom ik het zeg en schudt nee.
"Ik ga mijn zelfcontrole hier niet op de proef stellen." Lacht ze, waardoor ik terug in de kaart duik. Jumper eet dat wel, omdat hij het bloed dan nog kan drinken. Meteen valt mijn oog op de pasta's.
"Een pasta met scampi's en een zacht curry sausje?" Vraag ik dan, waarna ze bedachtzaam kijkt.
"Oké, we nemen die." Lacht ze, waarna de serveerster er aan komt.
"Wat zal het zijn?" Vraagt ze, terwijl ze pen en papier bovenhaalt.
"Twee maal de pasta met scampi's in een zachte curry en voor mij een cola'tje." Besteld Alice ons eten, waarna de vrouw naar mij kijkt.
"Voor mij een watertje, alsjeblieft." Probeer ik zo luid mogelijk, waarna ze knikt en weggaat.
"Dus, Lucy, wat vind je er tot nu toe van?" Vraagt Alice en ik lach.
"Als het een keer slecht weer is, dan springen we voor een dag naar Parijs. Ik denk dat jij daar pas echt tot je recht kan komen." Lach ik, waardoor Alice ook moet lachen.
"Dat lijkt me enorm leuk!" Beaamt ze mijn gedachtes en ik glimlach.
"Ik ben blij dat we vriendinnen zijn, Lucy." Zucht Alice dan, waarna ik vriendelijk lach. Is dit wat vriendinnen doen?
"Ik ook, Alice!" Antwoord ik, waarna niet veel later een bord dampende pasta voor onze neus verschijnt.
"Alstublieft, laat het jullie smaken." Zegt de vrouw en gaat dan meteen weer weg, waardoor ik mijn pasta aanval. Oké nee, ik eet rustig en beleefd! Ik heb gewoon zo'n honger gekregen, echt niet normaal! Gelukkig heb ik niet veel eten nodig om te overleven, maar het is wel iets!
"Oh Lucy, je had gelijk!" Kreunt Alice half en ik kijk haar meteen vragend aan.
"Dit is verrukkelijk." Lacht ze, waardoor we allebei meteen in een deuk liggen.
"Natuurlijk heb ik gelijk, ik ken mijn voedsel." Grap ik, waardoor we weer moeten lachen.
Al snel hebben we ons bord leeg en ons drinken op, waardoor we besluiten om onze zoektocht naar kleding verder te zetten. Alice betaalt de rekening, terwijl ik mijn jas aandoe.
"Alice, hoe kan ik je ooit terug betalen?" Vraag ik, waardoor ze moet lachen.
"Dat hoeft niet! Jumper heeft me vroeger eens verteld hoe jullie winkelen, maar ik wou je graag het echte menselijke laten meemaken." Legt ze alles vriendelijk uit, waarna ik knik.
"Super bedankt voor alles!" Bedank ik haar dan toch, waarna ze weer inhaakt en we verder gaan.

We hebben de rest van de dag nog gelachen en kleren gekocht. Ik heb Alice geholpen met een groot Dillema van haar en ondertussen ben ik 6 kleedjes rijker. Allemaal ongeveer hetzelfde model, maar dat is nu eenmaal mijn kledingstijl. Van Alice moest ik ook nieuwe schoenen, dus heb ik een paar mooie hakken erbij. Ook heb ik timberlands gekocht, want dat moest. We krijgen alles nog maar net in de kleine Ferrari van Alice, maar het paste er in. Ik heb ook een telefoon en laptop gekocht, want dat leek me erg nuttig. In een klein schattig winkeltje heb ik nog een soort dagboek gekocht en nu zijn we onderweg naar huis. Het was dus een erg productieve dag kan je wel zeggen! Ik ben enorm blij met de inkopen die ik heb gedaan en daardoor kan ik deze avond mijn kamer inrichten. Volgens Alice kan ik op mijn laptop naar werk zoeken in La Push, maar ik weet het nog niet. Ik kan altijd wel even een kijkje nemen? Dat kan nooit kwaad, toch?
"We zijn thuis." Haalt Alice me uit mijn gedachten, waarna ik op de klok kijk.