Call it fate

23

"Paul, gast! Doe normaal!" Roept een andere jongen boos en komt voor me staan. Automatisch voel ik me veiliger, omdat ik me achter iemand kan verschuilen.
"Ze deed gewoon haar werk gast, chill!" Roept een andere jongen die ook beschermend voor me komt staan, maar ik voel me toch niet bepaald veilig. Ik voel me beter, maar niet veiliger.
Heb je die spierballen gezien? Oké ja, ik ben sterker. Maar niemand mag dat weten! Ik wil mijn veilige zone hier niet verpesten? Dan moeten we weer weg en Stacy en Jumper zijn hun leventje hier aan het opbouwen.
"Ze kan toch wel even vragen of ze hem uiteen mag halen?" Roept de jongen, die ze eerder Paul noemde, boos, waarna de rest van de club ook voor me gaat staan. Ineens voel ik twee warme armen rond me en als ik ze volg, zie ik bij wie ze horen. Seth. Mijn enigste vriend hier! De enigste die ik hier vertrouw.
"Ik kan hem maken? Zoals hij was?" Fluister ik bang naar Seth die even geruststellend over mijn armen wrijft.
"Gedraag je niet als een mietje, Paul en laat het meisje hem gewoon maken!" Zucht een andere jongen, waarna ik naar Paul kijk.
"Hey Paul, ze doet het gratis!" Roept Bob dan, terwijl hij dichterbij komt. Hij gaat naast Paul staan en geeft hem een bevestigend kneepje in zijn schouder.
"Ze heeft mij, Seth en Quil de vierde al flink voor schut gezet. Geloof me, het zou raar zijn als ze dat niet deed bij jou. Je kent er niets van en zij heeft gestudeerd." Lachte Bob, waarna hij Paul mee naar binnen trekt. Paul kan zijn vernietigende blik niet van me afhouden, waardoor ik hem niet meer durf aan te kijken. Automatisch zet ik even het gedachten lezen aan, misschien is hij niet zo boos? 'Als dat wicht hem kapot maakt, breek ik elk botje in haar petieterig lichaampje!' Oh nee, hij meent het echt. Oké Lucy, je bent sterker dan hem. Je bent beter dan hem. Gewoon rustig de motor foutief maken en dan komt alles goed.
"Dus, jij kan hem maken?" Vraagt Seth die me ondertussen los laat en ik knik maar.
"Het is maar het ontstekingsmechanisme dat is logeschoten. Dat is zo gemaakt!" Zeg ik nog een beetje bibberend van net.
"Waar wacht je dan op?" Zegt één van de andere jongens en ik kijk hem verbaasd aan.
"We redden je geen twee keer, want dat gaat ook ons leven kosten!" Lacht een andere, waardoor ik even knik en er meteen aan begin. Geen fouten maken nu, absoluut geen fouten!

Een uurtje later ben ik er helemaal met klaar en kuis ik mijn handen voor de laatste keer af. Ik start de motor en laat hem paar keer achter elkaar luid brullend tot leven komen. Meteen komt het groepje jongens en Seth terug gelopen, waardoor ik meteen van de motor af springt. Ik wil niet dat hij me hier af trekt.
"Was mij vast ook wel gelukt!" Zegt Paul neus ophalend en krijgt dan een tik tegen zijn hoofd van iemand, waardoor ik naar mijn schoenen kijk.
"Het spijt me van mijn uitschieter van net. Bedankt om mijn motor te maken en ik hoop dat ik je niet te veel pijn heb gedaan?" Vraagt hij dan brommend en dus overduidelijk tegen zijn zin. Ik kijk hem even aan en lach schuin. Meteen denk ik terug aan mijn arm, waarna ik merk dat het een grote blauwe plek is.
"Nee, het gaat wel." Antwoord ik op hem, maar veel stem geluid komt er niet uit.
"Hij is af, dus we kunnen gaan." Zegt een andere jongen, waarna Paul zijn motor met een wip van de bok af heeft? Hoe doet hij dat? Dat ding weegt wel een ton of nee, 3 ton?
"Zie ik je morgen?" Vraagt Seth nog eens ter bevestiging en ik knik.
"Ik zal hier op je wachten. Heb je een voorkeur voor iets te eten?" Vraag ik en nu is het Seth zijn beurt om te knikken.
"Een hamburger met frietjes om 12.10 uur. Tot morgen!" Lacht hij vrolijk, waarna hij zwaait en ik zwaai meteen terug.
"Tot morgen, Seth." Lach ik, waarna hij verdwijnt met de andere jongens.
"Wel Lucy, jou eerste werkdag zit erop!" Lacht Bob, waarna hij me een envelop geeft. Oh zalig, mijn eerste zelf verdiende geld!
"Rose zei dat de drukte over was en had geen extra versterking meer nodig, dus dan zie ik jou donderdag." Lacht hij. Morgen is het mijn vrije dag met Seth!
"Super bedankt. Tot donderdag!" Lach ik, waarna ik nog snel vaarwel ga zeggen tegen Rose. Daarna stap ik in Esme haar auto en rijd ik naar huis. Ik rij de garage in, waarna ik meteen doorloop naar mijn slaapkamer en een snelle douche pak. Ik stink van het zweet en zie vuil van het zweet! Ik stap in een gemakkelijke kledij en bekijk mezelf in de spiegel. Mijn roos zwierkleedje heeft geen lange mauwen en de blauwe plek is duidelijk te zien. Zal zo wel weg gaan, toch? Ik heb hier anders nooit zoveel last van! Echter deed dit echt wel even pijn. Misschien omdat hij zoveel kracht had? Ik weet het niet, maar ik vond het absoluut geen pretje!
Ik wandel naar beneden en recht de keuken in, waar Jumper heerlijk aan het koken is. Tagliatelle met spinazie en zalm in een romig sausje. En om het af te werken, lekkere peperbolletjes.
"Wouw, Lucy. Eerste dag werk en al meteen op de vuist gegaan met je baas?" Hoor ik Emmett roepen, terwijl hij mijn schouder vastpakt om te kijken.
"Lucy, wat is dat?" Roept Stacy, terwijl ze ook achter me komt staan.
"Dat noem je een blauwe plek, zus, dat krijg je van stomme dingen te doen." Lach ik schouderophalend en Jasper komt ook de keuken in gewandeld.
"Wat heb je dan gedaan?" Vraagt hij benieuwd, waarna ook Edward dichterbij komt kijken.
"Oh gewoon, omhoog gebotst tegen de auto kap." Lieg ik het weg, waarna iedereen me achterdochtig aankijkt. Oké, ik kan niet liegen. Maar ik ga het ook niet toegeven.
"Dat is niet wat EJ ons vertelde van Leah?" Lacht Edward dan, waarna ik hem een dodelijke blik geef. Hou je erbuiten, jongeman!