Call it fate

12

Ik word wakker van vele mensen die praten. Blijkbaar ben ik in slaap gevallen, terwijl ik was aan het schrijven. Ik rek me even uit en pak mijn spullen. Ik wandel terug naar binnen en sluit de deur achter me. Ik leg mijn boek onder mijn matras, waarna ik de pen wegleg. Ik pak de laptop uit en kijk ernaar. Ik kan er wel met werken door het vele school leven.
"Ik denk dat ze slaapt, we hebben niets meer gehoord!" Hoor ik Stacy zeggen, waarna ik niets meer hoor. Ik installeer de laptop en kruip op het bed. Ik open het internet en begin te zoeken. Hoe noemde het stadje nu ook alweer? La Flush? Nee, dat was het niet. Euhm, La, La, La Push. Dat was het! Ik tik het in op het internet en meteen verschijnen er een paar vacatures. Een boekenwinkeltje, een broodjeszaak en een café'tje valt me meteen op. Ik open één van de vacatures en zie hoeveel tekst er in staat. Nee, geen zin in! Even snel als ik de laptop opstartte, sluit ik hem ook weer af. Ik ga morgen gewoon wel zien met Alice, Stacy of Jumper. Een eerste indruk is de beste. Ik berg hem weg en bekijk mezelf in een spiegel. Mijn haar is een beetje vettig. Ik besluit een douche te nemen en naar beneden te gaan, want ik ben niet meer moe. Gewoon verveeld. Ik neem mijn blauw jurkje uit mijn kast en stap in de badkamer. Ik zet de douche aan, zodat het water warm word en kleed me uit. Me jurkje is nog proper, dus dat zou ik nog kunnen aandoen? Nee, ik doe morgen wel een ander aan. Ik gooi het ook bij in de was en schop mijn schoenen uit. Ik stap onder de douche en geniet van de warme stralen die mijn gezicht strelen. Ik maak nog snel mijn haren los en gooi de rekjes op de lavabo. Ik sluit mijn ogen en stap onder de douche. Meteen zie ik het beeld voor mijn ogen. De jongen, de bruin getinte jongen. Een tattoo op zijn schouder en een spijkerbroek aan. Wie is hij en waarom blijf ik hem zien? Of is het iemand anders? Snel open ik mijn ogen weer en begin me te wassen. Ik spoel me af en zet de kraan toe. Ik blaas mezelf droog, waarna ik mijn jurkje aandoe. Daarna doe ik mijn witte kousen aan, waarna ik mijn witte all-stars aandoe. Mijn haar vlecht ik terug in, waarna ik mezelf even in de spiegel bekijk. Lekker fris gewassen, lekker geslapen en dus klaar voor de rest van de dag. Ik pak mijn GSM van de bureau en begin hem te installeren. Deze zal ik vast nog nodig hebben! Daarna besluit ik de badkamer op te ruimen, waardoor ik merk dat ik toch wel best een beetje was heb. Ik haal alles eruit en begin mijn zoektocht naar het washok af te leggen.
"Ik dacht dat ze sliep?" Hoor ik dan de stem van Esme uit de keuken.
"Misschien moet je gaan vragen of ze al zin heeft in een ontbijtje? Jumper vertrouwt haar, dus wij ook. Ze is nu familie, Esme. Wij zijn geen Volturi." Stelt Carlisle haar rustig, waarna ik richting de keuken wandel.
"Sorry dat ik stoor, maar kan iemand me vertellen waar het washok is?" Vraag ik voorzichtig en Esme knikt.
"Ik zal een ontbijtje voor je maken en Carlisle laat je het washok zien." Lacht Esme, waardoor ik knik en Carlisle volg.
"Voel je je al een beetje thuis hier?" Vraagt Carlisle en ik voel dat hij probeert zijn zenuwen te onderdrukken.
"Ja, jullie zijn enorm aardig!" Complimenteer ik hem dan, waarna hij vriendelijk lacht.
"Daar ben ik blij om!" Zegt hij tevreden, waarna hij een deur opent.
"Als je iets nodig hebt, dan horen we je wel." Belooft Carlisle, waarna hij weg gaat. Ik klik het licht aan en sorteer mijn was. Ik steek alle roze kledij in de wasmachine en zet deze op. Ik wandel terug naar de keuken en zie een vers gebakken ei met spek op tafel staan. Ik wandel naar de tafel en neem plaats
"Ik hoop dat je dat lust!" Zegt Esme hoopvol en gaat voor me aan tafel zitten. Ik knik, waarna ik het rustig begin op te eten.
"Super bedankt voor alles, maar dat had niet gehoeven." Lach ik dan vriendelijk, ik ben geen verwent nest! Zij hoeven niet elke dag mijn eten te maken, ik wil dat ook gerust doen!
"Wat zijn de plannen voor vandaag?" Vraag ik aan Esme en ze kijkt me vragend aan.
"Oh, Carlisle en ik gaan vandaag werken. De andere gaan naar school, net zoals Jumper en Stacy." Lacht ze vriendelijk, waarna ik haar toch vragend aankijk. Hoe heeft ze hen zover gekregen om naar school te gaan?
"We moeten onze dekmantel behouden, dus ze moesten van ons naar school." Lacht ze, wat erop wijst dat ze mijn verbaasd gezicht duidelijk opmerkte.
"En wat zijn jou plannen?" Vraagt ze en ik lach.
"Ik ga werk zoeken." Lach ik, waarna ze ook lacht.
"Ik hoop dat je iets vind." Lacht ze vrolijk, waarna ik vrolijk terug lach.
"Ik hoop het ook!"