Call it fate

44

Na het eten heb ik Emily nog even geholpen met de afwas te doen, waarna ik heb meegedeeld dat het tijd wordt om naar huis te vertrekken. Ik zou toch zo thuis zijn, aangezien ik gewoon op mijn terras jump. Echter liet Jake het daar niet bij.
"Hoe geraak je thuis?" Vraagt Jake, waarna ik opkijk van mijn schoenen.
"Ik wandel rustig." Lach ik vriendelijk, niet wetend hoe lang dat eigenlijk zou zijn.
"Ga je wandelen tot bij de Cullens?" Vraagt hij lichtjes verbaasd, waardoor ik aanneem dat het eigenlijk best ver is.
"Ja, is dat zo ver?" Vraag ik dan verrast. Ik kan moeilijk zeggen dat ik het niet ga lopen, maar dat ik er naartoe zal jumpen.
"Jake, doe haar naar huis!" Beveelt Sam ineens, waardoor Jake en ik tegelijk naar Sam kijken. Jake knikt en staat op, waarna hij me lachend aankijkt. Waarom beveelt hij de jongens zoveel? En waarom doen zij alles wat hij zegt? Niet dat ik het erg vind dat Jake me naar huis doet, maar wat als hij het niet wilt?
"Oh, Lucy wacht even!" Roept Emily dan, die ineens uit de kamer verdwijnt. Iedereen heeft nu zijn blik op mij gemunt, waardoor ik met mijn voeten over de vloer begin te schuifelen. Een arm op zijn zij, laat me even opkijken en meteen kijk ik in de geweldige kijkers van Jake. Meteen moet ik glimlachen en laat ik mijn hoofd tegen hem rusten, waardoor ik voel dat hij me voorzichtig nog dichterbij trekt.
"Hier, jou uitnodiging." Lacht Emily, waarna ze me een kaart overhandigd. Ik neem de kaart aan en bekijk de envelop eens. De mooie witte enveloppe is bedrukt met enkele bloemenprinten en voelt voor papieren te zijn, zacht aan.
"Dank je, voor de uitnodiging." Lach ik liefjes, waarna Jake aanstalte maakt om te gaan.
"Bedankt voor het eten, nog veel plezier met jullie film vanavond en hopelijk tot snel." Neem ik afscheidt, waardoor Emily mijn richting uitloopt. Voorzichtig blijf ik bij Jake staan, maar merk al snel dat ze afkomt voor een knuffel. Ik kan haar gedachten in princiepe lezen, maar ik vind dat iedereen recht heeft op privacy.
"Bedankt voor alles." Fluistert Emily in mijn oor. Ik knuffel haar voorzichtig terug en zwaai daarna even naar de rest. Seth echter springt hyper recht en geeft me ook een knuffel. Voorzichtig wandel ik naar buiten, terwijl Jake me op mijn hielen volg.
"We moeten eerst bij mij thuis mijn motor oppikken, want ik woon hier niet ver vandaan." Lacht Jake, waarna we rustig beginnen te wandelen.
"Hey Jake?" Vraag ik zijn aandacht, nadat we al een paar minuten met een vredige stilte in het bos wandelen. Het is niet ongemakkelijk, maar hoor zijn stem liever. Lucy, je lijkt net over je oren verliefd op die jongen. Doe even normaal!
"Ja?" Vraagt hij, terwijl hij me aankijkt.
"Als je me niet naar huis wilt doen, snap ik dat wel." Biegt ik eerlijk op en meteen kijkt hij me geschrokken aan.
"Ik bedoel maar. Sam kan je niet verplichten me weg te brengen?" Lach ik dan onzeker, waardoor ik naar mijn voeten kijk. Ik vind het zo fijn dat hij me weg wilt doen, maar niet als hij zichzelf verplicht voelt. Als hij het niet uit vrije wil doen, hoeft het voor mij namelijk niet.
"Nee Lucy, ik doe je met plezier weg!" Wuift hij mijn gedachten weg, waarna hij zijn hand weer op mijn zij laat rusten. Voorzichtig trekt hij me weer tegen hem aan en ik kan alleen lachen.
"Wat vond je van de jongens?" Vraagt hij dan, oprecht geïnteresseerd en ik zet meteen een denk gezicht op. Jake kan het niet laten om te lachen, waardoor een kleine glimlach ook rond mijn lippen speelt. Maar ... Wat vind ik van de jongens?
"Ze leken allemaal heel norse mensen, maar jullie zijn stuk voor stuk mega lief!" Biegt ik eerlijk op, waarna ik weer terug denk aan Paul. Automatisch neem ik mijn schouder vast en Jake kijkt me triest aan.
"Paul heeft verteld wat er aan de hand was, maar het was nooit zijn bedoeling om je pijn te doen." Verontschuldigt Jake zich, waardoor ik moet lachen.
"Maakt niet uit, ik had maar van zijn motor moeten afblijven." Lach ik het weg, waarna Jake me al meteen ter rede wilt vallen.
"Dus, ga jij nog naar school?" Verander ik van onderwerp, waarna ik Jake aankijk. Hij wilt er blijven over doorgaan, waardoor ik mijn liefste glimlach opzet en het duidelijk te zien is dat hij besluit om het zo te laten.
"Ja, mijn laatste jaar en jij?" Vraagt Jake en ik lach lief naar hem. Welk verhaal zou ik vertellen? Dat ik al even ben afgestudeerd, te vroeg ben afgestudeerd of dat ik nog maar net van school af ben? Het is namelijk allemaal de waarheid, maar gewoon verdraaid.
"Wel, ik ben sinds vorig jaar afgestudeerd en ik werk nu bij Bob's." Lach ik, waardoor Jake me verbaasd aankijkt.
"Ik kom er bijna elke dag en ik heb je nog niet weten serveren?" Gaat hij er dan op in, waarna ik het niet kan om te lachen. Automatisch kijkt Jake me vragend aan, omdat hij niet snapt wat ik grappig vind.
"Ik werk voornamelijk in de garage en niet als serveerster." Lach ik. Ik kijk naar Jake die de meest grappige uitdrukken op zijn hoofd heeft. Het lijkt me een 'ik kan mezelf wel op mijn kop slaan' uitdrukking.
"Geeft niet, niemand verwacht dat dit meisje met motors zou werken." Lach ik dan verder, terwijl ik een ronde draai. Echter blijf ik achter mijn eigen voeten hangen en val ik voorover. Ik zie de grond dichterbij komen en sluit mijn ogen.