Call it fate

39

"Vind je het erg om het daar nu even niet over te hebben?" Vraag ik stilletjes. Ik zou hem graag een reden geven, maar ik kan niet liegen en voor de waarheid ben ik nog niet klaar. Ik kan iets verzwijgen, maar ik kan gewoon niet liegen. Ik kan hem zeggen dat het door een ongeluk komt, maar hij zal merken dat ik lieg.
"Sorry, ik wist niet dat het een gevoelig onderwerp was." Verontschuldigt hij zichzelf meteen, waarna hij me omdraait en me recht in mijn ogen aankijkt. Ik voel me echt op mijn gemak bij hem, zelfs beter als bij Seth. Ik lach lief naar Jake en meteen lacht hij liefjes terug. Ik ben zo blij dat hij het daar bij laat en niet blijft doorvragen. Hij is echt enorm lief!
Voorzichtig trekt hij me in een knuffel, waardoor zijn armen weer op mijn littekens liggen. Ik knuffel hem meteen terug, zodat hij me niet kan loslaten. Voorzichtig streelt hij over de littekens en ik geniet gewoon van deze aanraking. Rustig draai ik mijn gezicht weg en nestel deze in zijn nek, waarna ik mijn ogen sluit.
Echter door een hoop ijskoud water dat we over ons krijgen, laat Jake me los en kijkt woedend om zich heen. Ik kan een kleine gil niet onderdrukken en Jake zijn gezicht veranderd naar een lach. Zit hij me u echt uit te lachen? En overduidelijk is hij niet de enigste, want eenmaal ik naar het water kijk zie ik hoe alle jongens zijn aan het lachen. Seth lach echter het hardste van allemaal, terwijl hij met een waterpistool is aan het zwaaien. Die krijg je terug Seth!
Ik loop naar hem toe en hij kijkt me meteen uitdagend aan. Ik plaats mijn arm rond zijn nek, zet mijn voet in zijn knieholte en haal hem onderuit. Meteen valt hij in het water, waardoor ik hem nog even helemaal onder duw. Spartelend komt hij weer boven, waardoor ik niets anders kan dan lachen. Hij had duidelijk geen tijd gekregen om nog eens diep in te ademen, waardoor hij zonder lucht zat. Hij veegt het water uit zijn gezicht, waarna hij mij speels aankijkt.
"Oh-ow." Ontsnapt uit mijn mond, waarna ik naar ik weg begin te rennen. Het water maakt me het wat moeilijker, waardoor dat Seth me al heel snel over zijn schouder kan gooien. Hij loopt uit het water en ik zie dat hij weg loopt van het water, wat is hij van plan?
Niet veel later besef ik dat we boven de klif zijn aangekomen.
"Seth, als je het maar laat!" Roep ik, terwijl ik zo hard ik kan begin tegen te strippellen. Hoe kan hij me blijven vasthouden? Dit zou niet mogen, waarom is hij sterker dan ik? Hij wandelt dicht naar de rand en dan voel ik het gebeuren. Hij heft me met gemak van zich op en gooit me naar beneden. Een luide gil komt meteen uit mijn mond, waarna ik met een harde plons in het water val. Ik zwem meteen weer naar boven en veeg het water uit mijn gezicht, terwijl ik naar adem snak. Het zou raar zijn dat ik eerst de longen uit mijn lijf gilt, waarna ik zogezegd nog super veel lucht over heb.
Eenmaal ik boven ben zie ik hoe twee meisjes bij Jake staan en ze zijn duidelijk aan het praten. Echter kijken de meisje mij wel aan, waardoor ik verlegen wegkijk. Ik merk hoe Seth vlak naast me in het water valt, waardoor ik mee naar onder worden gesleurd. Seth duwt me terug omhoog, waardoor ik lachend boven kom.
"Sorry, het was niet de bedoeling om vlak je naast je te belanden." Verontschuldigt Seth zich, waardoor ik ook even moet lachen.
"Maakt niet uit." Lach ik, waarna ik hem een kus op zijn wang geef. Rustig begin ik weer naar de kant te zwemmen, waarna ik merk dat Jake al in het water is. Hij zwemt rustig naar me toe, waardoor ik ter plekken blijf zwemmen. De jongens daarin tegen gaan eruit en lopen de klif terug op.
"Gaat het?" Vraagt Jake, waarna hij mij vast houdt en duidelijk staat hij op de grond.
"Ja, ik was gewoon even geschrokken." Lach ik, waardoor Jake ook even lacht.
"Sorry dat ik je niet hielp." Lacht Jake, waardoor ik hem vragend aankijk.
"Ik vond het er wel grappig uitzien." Gaat hij verder, waardoor ik hem verontwaardigd uitlacht.
"Ik maar denken dat je er altijd voor me zou zijn." Plaag ik hem, waarna hij me begint te kittelen. Automatisch begin ik te gillen en zo snel als ik kan, zwem ik weg van hem. Daarna zwem ik naar de kant en hij zwemt me meteen achterna. De meisjes komen ineens met twee mijn richting uit en Jake slaagt zijn arm om me heen.
"Hey, we zijn jullie kleren gaan halen." Lachen ze, waarna ze me mijn spullen overhandig en ik vis mijn telefoon even uit mijn tas. Ik kijk even op het uur en zie dat het ondertussen al 4 uur is. Jake die duidelijk mee heeft gekeken loopt even naar het water.
"Hey jongens, het is 4 uur! We gaan naar Sam vertrekken." Roept hij en iedereen stormt het water uit, waarna ze hun kleren aanschieten. Hun broeken worden nat, maar daar trekken ze zich niks van aan. Ik stap in mijn kleedje en hang de bandjes over mijn schouders.
"Zal ik je helpen?"