Call it fate

43

Eenmaal binnen aangekomen, lopen we door naar boven en zie ik van alle kledingstukken hangen.
"Sam en ik gaan strakjes naar de film en ik wou iets leuk aandoen, maar ik weet niet wat." Zucht ze en laat zich verslagen op bed vallen. Ik bekijk de jurkje één voor één en lach even. Er hangt een roos jurkje zoals ik ze meestal aan heb, een spannend bordeaux kleedje en een lange zwarte jurk. Meteen kies ik voor het roze kleedje dat het zelfde model heeft als mijn jurkjes. Strak vanboven en los onderaan. Ik hang de jurk aan de spiegel en kijk naar Emily.
"Ik zou voor deze jurk gaan, want hij haalt je getinte huidskleur boven. Het is toch nog een beetje speels, waardoor het je niet ouder maakt en het is zeker netjes voor weg te gaan." Leg ik mijn keuze duidelijk uit, waarna Emily naast me komt staan.
"Super bedankt!" Lacht ze vrolijk, waarna ze mooie witte schoenen erbij plaatst. Ja, dit komt goed!
"Kom je mee naar beneden? We gaan eten, want dat is ondertussen al klaar." Lacht Emily, waarna ik haar weer naar beneden volg.
"Aan tafel!" Roept het tedere meisje door heel het huis, terwijl de we de trap afwandelen.
Beneden aangekomen, zie ik dat bijna iedereen aan tafel zit. Ik laat mijn ogen automatisch even over de tafel gaan en mijn ogen ontmoeten vrijwel meteen die van Jake, die nonchalant een stoel achteruit trekt. Rustig wandel ik zijn richting uit, waarna ik plaats neem naast hem. Ik kijk even de tafel verder rond en zie dat Seth naast me is komen zitten, waardoor ik moet lachen. Gelukkig zit ik naast hen, want de rest ken ik nog niet zo goed en dus zou ik niet weten hoe te reageren op hen.
"Sam, wil je me even helpen?" Hoor ik Emily, vanuit de keuken roepen en dan zie ik haar verschijnen met een grote pot. Sam schiet recht en neemt deze zonder problemen van haar over. Wacht, hoezo kan hij die pot zonder problemen tillen? Hier klopt echt iets niet, maar ik weet gewoon niet wat! Sam zet de pot met een plof op tafel en neemt het deksel eraf, waarna hij naar de keuken loopt. Emily staat nu op zijn plaats en dan pas dringt de heerlijke geur van spaghetti mijn neus binnen. Ik adem even heel diep in via mijn neus en geniet van de overheerlijke geur. De jongens vallen meteen allemaal aan, maar stoppen als Emily begint te roepen.
"Hey, jullie kennen de regels!" Zucht ze, waarna Kim en Rachel hun bord doorgeven.
"Jij ook." Lacht Seth in mijn oor, waarna Jake mijn bord neemt en deze voor Emily uithoudt. Emily schept Rachel en Kim hun borden vol en kijkt dan mij aan.
"Stop!" Roep ik na twee scheppen. Ik krijg waarschijnlijk meer toch niet op en als ik nog honger heb, dan neem ik wel nog wat bij!
"Ik doe er nog een schep bovenop voor de zekerheid, want eenmaal de jongens beginnen heb je geen kans meer om nog bij te nemen!" Lacht Emily, waarna ze nog een grote schep bovenop doet. Oh god, dit krijg ik nooit op. Jake geeft mijn bord terug en Emily schept nog even voor haarzelf op.
"Smakelijk." Lacht ze en meteen vliegen de jongens naar de grote kookpot.
"Hey, wat moet Lucy nu wel niet denken van jullie! Jullie lijken net een stel wolven die in geen jaren meer eten hebben gehad!" Gromt Sam boos, waardoor een simpele rilling over me rug gaat. Hij heeft wel gelijk, want de jongens waren heel gulzig. Maar moet hij daarom zo boos worden? Dat was toch gewoon onnodig?
De jongens scheppen nu één voor één op, waarna ze terug op hun plaats gaan zitten. Eenmaal iedereen eindelijk een dampende bord spaghetti voor hun neus hebben staan, beginnen we aan het eten. Voorzichtig kijk in onder mijn wimpers naar alle borden op tafel en probeer ik mijn mond tegen te houden van het openvallen. Hallo? Hoeveel kan een mens wel niet eten? Ze hebben gewoon het dubbele van mij en ik eet dit nog niet eens op.
Ik probeer er niets van te laten merken, maar eet rustig mijn bord leeg.

Na een tijdje zijn de meesten hun borden leeg, terwijl mijn nog overvol is. Ik krijg geen hap meer binnen. Het is overheerlijk, maar mijn buik staat gewoon op ontploffen! Voorzichtig kijk ik naar Jake, die lachend met Jared is aan het praten. Seth is druk in gesprek met Quil, Brady en Collin. Iedereen is wel met iemand in gesprek, buiten ik. Ik zit met nog steeds een vol bord dampende spaghetti voor mijn neus. Een kleine zucht rolt over mijn lippen, waardoor Jake meteen zijn aandacht op mij vestigt.
"Is het niet lekker?" Vraagt hij en automatisch kijk ik hem geschrokken aan.
"Jawel, het is overheerlijk zelfs!" Lach ik stilletjes, zodat niemand uit zijn conversatie wordt gehaald.
"Wat is er dan?" Vraagt Jake op dezelfde toon en ik kijk even naar het bord, waarna ik terug naar Jake kijk.
"Ik denk dat ik elk moment ga ontploffen als ik nog één hap meer neem." Lach ik verder, waarna Jake me met een brede glimlach aankijkt.
"Je hoeft dit niet meer?" Vraagt hij, terwijl een grote grijns op zijn gezicht hangt.
"Nee, echt niet. Sorry." Zucht ik en meteen schuif ik mijn bord naar Jake, want daar gaat het duidelijk over. Jake vliegt meteen weer in de aanval en ik kan het niet laten om mijn mond te laten opvallen.
Waar steekt die jongen dit toch allemaal?