Call it fate

36

Rustig haalt de zon me uit mijn slaap. Vandaag is het al zondag, mijn uit slaap dag. Nadat Seth donderdag plotseling was verdwenen, heb ik nog in mijn boek geschreven en ben ik gaan slapen. Vrijdag en zaterdag is er ook niet zoveel gebeurt. Ik ben namelijk gewoon gaan werken, ook heb ik in mijn boek geschreven en heb enkele films gekeken. Vandaag zou ik gaan zwemmen met Seth en zijn vrienden, maar ik heb totaal geen idee hoe laat we hebben afgesproken. Ik heb ook geen visioenen meer gehad over de jongen. Het voelt aan alsof ik de jongen ken, maar ik weet niet wie het is.
Ook heb ik verschillende berichtjes liggen sturen met Seth over de films en natuurlijk ben ik weer in slaap gevallen, voordat Seth kon antwoorden. Ik pak mijn telefoon op en open het berichtje.

Ik zei toch dat het geweldig films waren!
Misschien kunnen we er binnenkort eens eentje samen zien!

Ik moet even glimlachen door het berichtje van Seth. We zijn echt goede vrienden geworden, maar ik heb ook al gemerkt dat hij iets achter houdt voor me. Alsof hij iets weet, wat ik niet weet en dat vind ik eerlijk gezegd niet zo fijn. Toen ik hem vroeg hoe het mogelijk was dat hij op mijn balkon geraakte, begon hij over iets totaal anders. En telkens wanneer ik hem daar op wijs komt hij met een ander excuus aanzetten. Hij heeft ook nog altijd niet verteld waarom hij soms zo loopt te piekeren, wat ik toch wel jammer vind. Langs de andere kant... Ik ben ook niet 100% eerlijk tegen hem. Hij weet niets af van mijn bastaardbestaan, dus ik kan hem niets verwijten. Toch blijf ik het jammer vinden dat hij het gevoel heeft dat hij me niet alles kan vertellen, maar misschien heeft hij ook zo'n groot geheimvoor mij? Meteen moet ik super hard lachen. Alsof hij een mythisch wezen is! Ik druk even op antwoorden en laat mijn vingers over het scherm glijden.

Hopelijk binnenkort wel eens een keertje!
Hoe laat spreken we af?

Ik druk op verzenden en spring uit mijn bed. Ik zet even een leuk muziekje op en meteen komt F.R.I.E.N.D.S. van Anne-Marie door de speakers. Ik beweeg rustig mee op de muziek, terwijl ik een leuk jurkje uitzoek voor vandaag. Ik pak mijn high-low jurk eruit. Hij is wit met roze en enorm mooi! Al zeg ik dat zelf! Hij is nog ontworpen door een Franse ontwerper in 1753 en herontwerpen vorig jaar. Snel vis ik mijn bikini uit de kast, voor onder het kleedje aan te doen. Ik kijk even rond, terwijl ik rustig naar de badkamer wandelde. Ik maakte me klaar om te douche, waarna ik met mijn tandenborstel in de douche stap. Ik was mijn haar, lichaam en poets mijn tanden. Na nog een half uur te genieten van de stralen op mijn lichaam, besluit ik eruit te stappen. Ik blaas mezelf en mijn haren droog, waarna ik mijn kleedje aandoe. Ik doe mijn haar in zijn vast model en ruim alles weer op. Ik leg mijn pyjama daarna klaar op bed en neem mijn telefoon van mijn nachtkastje. Ik pak een klein tasje en steek daar mijn telefoon in. Ik doe mijn witte pumps aan en neem mijn witte converse mee in mijn hand. Je weet maar nooit wat die jongens met me van plan zijn, dus platte schoenen zijn altijd een optie. Ik neem nog snel het spelletje voor Jared en wandel vrolijk de trap naar beneden. Stacy kijkt me vrolijk aan en volgt me richting de keuken. Ik leg mijn tasje en schoenen even aan de kant. Ik vis snel een appel uit de fruitmand en eet deze rustig op. Stacy is duidelijk niet meer boos van donderdag, want hyperder kan gewoon niet.
"Wat denk je ervan om vandaag even een stukje te vliegen?" Vraagt ze hoopvol en ik kijk naar buiten. Het is inderdaad al lang geleden, waardoor ik ook meteen hyper word. Eindelijk mijn vleugels weer eens strekken. Dit is zo lang geleden en al helemaal met Stacy! Ik kan niet wachten!
"Ja super!" Lach ik dan naar haar en eet snel mijn appel nog op. Ondertussen is Stacy gaan uitleggen tegen Jumper wat we gaan doen en kijk ik even op mijn GSM.

De jongens gaan tegen 1-2 uur naar het strand.
Zal ik je oppikken of zie ik je daar?

Het is Seth, die natuurlijk weer ontzettend lief is om me op te willen halen. Ik weet gewoon dat dit omrijden is voor hem en dat kan ik niet maken. Het is niet dat hij op water rijdt, anders was er geen probleem! Ik type nog rap terug dat dat niet nodig zal zijn en dat ik niet kan wachten, waarna ik mijn telefoon weer weg steek. Ik gooi mijn sleutels er in,rits het dicht en wandel naar Stacy.
"Zullen we?" Vraagt ze, terwijl ze naar de tuin wijst en ik knik. We wandelen beide naar buiten en ik voel iedereen op de veranda naar ons kijken. Ik laat het kleedje rustig van me afzakken, waarna ik me zo klein mogelijk maak. Ik focus me op mijn vleugels en meteen schiet mijn vel open. Een luide gil ontsnapt uit mijn mond van de pijn, terwijl mijn vleugels zichzelf naar buiten duwen. Automatisch slagen ze zich over me heen, terwijl een enorme flits naar boven gaat. Gelukkig kunnen alleen de mensen in nabije omgeving hem zien. Mensen die ons niet kunnen zien omvormen, kunnen ook de flits niet zien. De flits is voor hen het moment dat ze ons niet kunnen zien veranderen. Al snel groeit mijn huid terug dicht rond mijn vleugels en strek ik mijn vleugels, terwijl ik recht kom. Ik kijk naar Stacy, die hetzelfde doet als ik. Ik laat me vleugels dan in een rust poze op mijn rug hangen. Mijn vleugels zijn groter en zwaarder dan die van Stacy, waardoor ik meer kracht kan gebruiken. Stacy haar vleugels zijn ook groot, maar fijner. Ze kan vlotte en snelle bewegingen maken. Mijn vleugels slepen over de grond, terwijl die van Stacy mooi op hun plaats zitten. Stacy vliegt dan met een rukwind naar boven, waardoor ik even een stap achteruit moet zetten. Die krijg je terug, zus! Ik zet me klaar, waarna ik me afzet met een vele grotere rukwind en meteen hang ik naast haar in de lucht. Ik kijk haar speels aan en wapper heel hard met mijn vleugels, waardoor Stacy achteruit vliegt. We moeten allebei lachen en vliegen verder omhoog, boven de wolken.