Call it fate

41

Voorzichtig blijft Jake dichterbij komen en maak ik me klaar voor wat er kan gebeuren. Hij lacht schattig naar me, waarschijnlijk omdat hij ook voelt dat ik niet weet wat er gaat gebeuren. Daardoor kan ik het ook niet laten om een kleine opgeluchte zucht los te laten wanneer hij zijn lippen naar mijn oor en begint erin te fluisteren.
"Heb je zin om mee te gaan met ons naar Emily en Sam?" Vraagt hij, terwijl de lucht die hij mee uit blaast kittelt aan mijn oor. Ik druk mijn oor tegen mijn schouder en begin te giechelen. Jake gaat terug naar achter en kijkt me lachend aan, waardoor hij zijn perfect witte tanden ontbloot. Ook het kuiltje in zijn linker wang wordt zichtbaar. Verdomme die jongen is knap! Voor ik het vrijwel besef rollen de woorden over mijn lippen naar buiten.
"Ja, graag zelfs." Beantwoord ik Jake zijn vraag met een lach en Jake laat me stilletjes los. Ik voel een kleine rilling van spijt door mijn lichaam gaan. Oh Lucy, dit kan je toch niet menen? War heb jij vandaag ineens?
Snel raap ik mijn tas van de grond en houd ik mijn pumps nog even vast in mijn hand. Ik ga deze nu nog niet aandoen, doordat mijn hak toch maar zou verdwijnen in het zand. Ik kijk even rond en zie hoe Jake zijn vrienden aan de andere kant van het strand wandelen. Jake kijkt volgt mijn blik en ziet dan ook dat we ver best achter staan. Jake pakt voorzichtig mijn schoenen over. Wat is hij van plan?
Hij grijpt meteen mijn hand vast, waardoor ik niets anders kan dan er naar te kijken. Mijn hand past perfect in de zijne en het voelt gewoon goed aan. Alsof ze voor elkaar zijn gemaakt? Een klein snokje aan mijn arm geeft aan dat Jake is beginnen te lopen. Hij wil de groep waarschijnlijk inhalen en dus begin ik met hem mee te lopen. Het duurt niet lang of we zijn met zijn twee over het strand aan het sprinten naar de andere.
We halen de rest al snel in, waardoor Jake mijn hand los laat en zijn snelheid mindert. Ik minder mijn snelheid, al lachend, met hem mee. Ik kijk daarna weer voor me uit, voordat ik val. Ik kijk recht op Seth zijn rug en zie hij met Jared is aan het praten, die hand in hand loopt met een ander meisje. Er is een recht pad open naar Seth zijn rug en meteen kom ik met een geniaal plan. Ik begin terug te sprinten, waardoor ik met volle snelheid bij Seth aankom. Ik tel mijn laatste 3 passen uit en zet me af van de grond. Ik spring op Seth zijn rug, maar natuurlijk belanden we met twee lachend op de grond. Seth zag het niet aankomen en zakte ineen, maar hij hield me wel vast. Iedereen lacht niet veel later mega hard met ons mee en ik draai me maar van Seth af, als hij me eindelijk loslaat.
"Seth, kan je nog niet eens een meisje opvangen?" Lacht Jared hem dan uit, waarna ik lachend ga rechtzitten. Ik zit nog maar net of er wordt al een hand naar me uitgestoken. Ik kijk de hand aan, waarna ik via de arm naar het gezicht kijk. Het is Jake. Hoe kon het ook anders, die jongens weet altijd, overal op het perfecte moment aanwezig te zijn. Net voor ik zijn hand wil vastgrijpen, neemt Seth zijn hand vast. Ik kijk Seth lachend aan, waarna Jake hem met een ruk recht trekt. Als zijn arm nu niet uit te kom is, dan weet ik het ook niet meer.
"Hey Lucy, ik hoop dat ik je geen pijn heb gedaan?" Vraagt Seth dan, waarna Jake opnieuw zijn hand naar me uitsteekt en meteen moet ik lachen. Waarom zou hij mijn pijn doen? Ik denk dat hij sneller pijn zal hebben, dan dat ik er last van zal hebben.
"Nee, ik vond het wel grappig." Geef ik oprecht toe en hij kijkt me lachend aan. Ik neem Jake zijn hand vast en ook mij trekt hij zonder problemen recht. Natuurlijk vlieg ik tegen Jake aan. Ik kan het niet laten om stom te gaan lachen en naar onder te kijken. Jake drukt een kus op mijn wang, waardoor ik hem weer aankijk. Ondertussen voel ik hoe hij het zand van min lichaam afklopt en meteen begin ik het mee van mijn lichaam te kloppen.
Na een tijdje is al het zand van mijn lichaam, maar Seth is nog vol op bezig. Ik kijk even dankbaar naar Jake en besluit Seth maar te helpen, want ik denk niet dat Emily en Sam een zandbak in hun huis echt gaan appreciëren.
"Volgende keer waarschuw je, hé." Lacht Seth dan, waarna ik hem ook lachend aankijk.
"Alsof er nog een volgende keer komt?" vraag ik dan lachend, waardoor ik Jake achter me hoor lachen. De andere lopen ondertussen stilaan het bos in, waardoor ik mijn all-stars snel uit mijn tasje vis. Seth begint al naar de rest te lopen, terwijl ik mijn schoenen aan doe. Jake blijft me pumps vasthouden en snel bind ik mijn nestels. Ik kijk weer op en zie hoe Seth op Embry zijn rug springt.
"Ju, paardje, ju!" roept Seth veel te enthousiast door het bos en meteen begint Embry te huppelen als een paard. Jake en ik kunnen onze lach niet inhouden en meteen beginnen ook de andere te lachen. Dit kan je niet menen! Er is echt iets mis met deze jongens, maar ik zou niet willen dat ze maar ook iets veranderen. Ik bedoel maar, hallo? Ze zijn echt enorm grappig!
Embry laat Seth los en rustig wandelen we verder, terwijl ik zowat naar alle gesprekken luister die er plaatsvinden. In de verte zie ik een klein, schattig huisje dat me bekend voorkomt, verschijnen en dan dringt een aangename geur mijn neus binnen. Het ruikt heerlijk! Ik adem nog eens diep in, waarna ik een hand rond mijn arm voel. De hand houdt me tegen, waarna ik me omdraai en de hand volg. Het is Jake. Het is namelijk altijd Jake, want hij is al een echte gentleman geweest.
"Hey, ik wil je graag even waarschuwen voor Sam en Emily." Begint Jake dan, terwijl zijn gezicht bezorgd staat en meteen kan ik ook niets anders dan een bezorgd gezicht opzetten.