Call it fate

54

Ik word wakker in de sterke armen van Jake, die nog probleemloos aan het slapen is. Als ik even mijn oren spits hoor ik hoe ook Billy nog is aan het slapen, wat betekend dat ik weer eens erg vroeg wakker ben geworden. Ik draai me om, zodat ik naar Jake zijn gezicht kan kijken. Zijn mooie kaaklijn die, desondanks elk spiertje in zijn gezicht ontspannen staat, toch duidelijk zichtbaar zijn. Ik ben best wel blij dat ik nu wakker ben geworden, gelukkig voor Jake. Maar toch, van wat ben ik zo vroeg wakker geworden? De zon die mijn gezicht streelde kan het niet zijn, er is geen wekker af gelopen en-
"Jacob, opstaan!" Hoor ik een diepe stem roepen. Het klinkt als de stem van Sam, maar wie is Jacob?
"Jake!" Roept de stem bozer, waardoor ik me voorzichtig even omdraai. Dus Jake is eigenlijk Jacob? Dus iedereen noemt hem gewoon Jake? Waarom heeft hij me dat nooit verteld?
"Jacob!" De stem klinkt woedend. Voorzichtig klim ik over Jake heen, uit het bed. Ik doe snel mijn broek aan, terwijl ik me naar de andere deur in Jake zijn kamer begeef. Ik loop naar buiten, terwijl ik onzeker mijn armen over elkaar slaag. Ik wrijf even in mijn ogen, wanneer het weinige licht mijn ogen raakt. Ik loop de veranda op mijn blote voeten af en geniet van het pas afgereden gras onder mijn voeten.
"Lucy?" Vraagt Sam verbaasd, wanneer hij me ziet verschijnen in de te grote trui van Jake.
"Wat doe jij hier?" Vraagt Sam haast bijtend, waardoor ik geschrokken opkijk. Waarom doet hij zo ineens? Heb ik dan iets fout gedaan?
"Jake en ik hebben gisteren een film gekeken en ik ben blijkbaar hier in slaap gevallen." Zeg ik eerlijk, zonder er een andere draai aan te geven.
"We hebben Jake nodig." Zucht Paul dan, die duidelijk ongeduldig is. Ik kijk nu ook naar hem en kijk voorzichtig over mijn schouder. Ik hoor Jake zijn rustige ademhaling en hartslag tot buiten. Hij slaapt nog.
"Sorry, maar hij slaapt nog en aangezien hij pas ziek is-" Verder geraak ik niet, want Jared begint meteen te lachen.
"Ja, ziek!" Lacht nu ook Embry, waardoor ik hen vragend aankijk. Heeft Jake tegen me gelogen?
"Wat bedoel je?" Vraag ik toch maar, wat een verbaasde blik van Sam oplevert. Alsof ze dachten dat ik iets wist, maar blijkbaar niet.
"Jongens, ze weet nog van niets." Zucht Sam zo stil, dat een normaal iemand het nooit zou hebben gehoord.
"Wat weet ik niet?" De woorden rollen zonder nadenken uit mijn mond, waardoor iedereen me geschrokken aankijkt. Ze beseffen duidelijk ook dat ik het nooit kan gehoord hebben, maar besluiten om er niet op in te gaan.
"Niets, laat maar." Wuift Sam, het nog steeds verbaasd, weg.
"Wij gaan weer." Beveelt Sam, terwijl hij weg stapt. Ze verdwijnen weer in het bos en voorzichtig begeef ik me naar binnen. Jake ligt nog altijd te slapen, waardoor ik een glimlach op mijn gelaat krijg. Ik doe mijn broek weer uit en kruip weer naast hem in het water.
"Hey, waar was je?" Vraagt Jake hees, doordat hij nog maar net wakker was.
"Sam en zijn vrienden waren hier." Leg ik uit, waardoor Jake meteen recht schiet.
"Wat is er gebeurt?" Vraagt Jake bezorgt en ik lach lief naar hem.
"Niets eigenlijk. Ze vroegen wat ik hier deed en ze zeiden dat ze je nodig hadden, maar toen zijn ze weer gegaan." Vertel ik eerlijk, waardoor Jake knikt.
"Niemand boos geworden?" Vraagt Jake toch nog bezorgd dat ik iets achterhoud, maar we weten allebei dat hij iets achter houdt.
"Nee. Alleen begonnen ze te lachen toen ik mijn uitleg begon en toen zeiden ze dat ik iets nog niet wist. Toen ik vroeg wat, zeiden ze dat het niets was?" Vraag ik nu aan Jake, die me verbaasd aankijkt.
"Ik weet het ook niet, Lucy, maar ik ga je zo snel mogelijk iets laten weten." Zegt hij dan, terwijl hij zich begint aan te kleden.
"Ik vond het enorm fijn en ik hoop echt dat we het zo weer kunnen doen, maar nu moet ik echt gaan." Zucht Jake, waardoor ik maar knik. Ik volg zijn voorbeeld en kleed me ook snel om.
"Zal ik je naar huis brengen?" Vraagt Jake, waarna ik nee schudt. Ik zal wel gewoon in mijn kamer jumpen. Dan heb ik da ook weer eens even geoefend.
"Bedankt dat ik mocht blijven." Lach ik vrolijk, terwijl ik mijn blazer aantrek.
"Ik heb er enorm van genoten!" Ga ik dan verder en Jake begint meteen te lachen.
"Ik kan straks naar jou komen om een nieuwe film te zien?" Vraagt Jake hoopvol en ik kijk hem lachend aan.
"Ik ga het vragen, maar ik kan je niets beloven." Lach ik vrolijk, waarna Jake knikt. Hij geeft me een sterke knuffel en loopt dan naar buiten, mij achterlatend in zijn slaapkamer.