Het is een jongen met bruin haar, bruin getinte huid en heeft veel weg van Seth. Ik denk zelfs dat het één van zijn vrienden is.
"Hey, kijk is uit waar je loopt!" Roept de jongen, waarna hij omdraait.
"Sorry, ik heb haast." Lach ik dan onzeker, waarna hij vriendelijk naar me terug lacht.
"Ja, merk ik." Antwoordt hij meteen een hele toon vriendelijker. Waarschijnlijk is hij één van de jongens waarmee op school niet te sollen valt. Ik mompel nog snel een sorry, geef hem een scheve glimlach en loop weer verder.
"Goed gedaan, Embry, jaag haar meteen weg!" Hoor ik een andere jongen lachen, maar besluit het maar te negeren. De gang begint steeds leger te stromen, doordat de leerlingen terug in hun lokalen gaan. Ik loop zo snel als ik kan op mijn menselijk tempo en sta niet veel later aan het lokaal W01. Natuurlijk is ondertussen de hele gang leeg gelopen en moet ik aankloppen. Het verste lokaal en les al begonnen, natuurlijk heb ik dat weer.
"Seth, je moet niet liegen omdat je je taak niet hebt gemaakt! Je kreeg één herkansing en die heb je verspild." Roept een vrouw boos.
"Maar mevrouw, ik heb mijn taak echt gemaakt!" Probeert Seth terug, maar de vrouw moet er duidelijk niets van weten. Ik klop op de deur en doe deze open.
"Sorry dat ik kom binnen vallen." Verontschuldig ik me, waarna veel gejoel en geroezemoes naar boven komt.
"Wie bent u?" Vraagt de vrouw in shock dankzij mijn kledij.
"Oh, ik ben Lucy en ik werk sinds kort bij Bob's in de garage. Daar is het altijd zo warm en daarom loop ik nu, maar daar gaat het nu niet om." Onderbreek ik mezelf en ineens is iedereen stil.
"Seth zijn rugzak lag nog in mijn auto van gisteren." Ga ik verder, waarna ik de rugzak laat zien en weer heel veel gejoel komt. Dan komt er van al het gefluister over mij en Seth, maar ik besluit het te negeren. Ik open de rugzak van Seth en haal er zijn wiskunde taak boven.
"Ik denk dat deze voor u is, alsjeblieft." Zeg ik dan, terwijl ik de taak aan de leerkracht geeft.
"Seth, ik denk dat ik mij moet verontschuldigen." Geeft de leerkracht eerlijk toe, wat ze dus ook doet en dan geef ik de rugzak aan Seth. Hij krabt even onzeker achter zijn oor en iedereen houdt ons in het oog.
"Zie ik je straks, bij Bob's?" Vraag ik nog rap aan Seth, maar hij kan enkel verlegen knikken. Ik lach vrolijk, waarna ik de klas verlaat.
"Nog eens sorry voor het storen." Lach ik vriendelijk naar de leerkracht en sluit de deur, waarna heel de klas wild word.
"Seth, is dat jou vriendin? Wij wisten niet dat jij zo'n heet wijfje had!" Roepen een paar jongens, waarna ik met mijn ogen draai. Pubers! Meteen leg ik mijn weg weer af naar mijn auto. Hopelijk is Bob niet al te boos dat ik wat later ben. De gang is zo goed als leeg, nog een paar leerlingen staan in de gang. Zij moeten waarschijnlijk naar de refter voor hun tussen uur, maar doen dat niet.
"Hey, nog eens sorry van mijn uitvlieger van net." Zegt een jongen, terwijl hij mijn schouder vastpakt. Ik draai me om en zie dat het de jongen is dat ik omver heb gelopen.
"Nee, maakt niet uit. Ik moest maar kijken waar ik liep." Lach ik verlegen terug, waarna ik mijn armen kruis. Ik vind vreemde niet aangenaam, maar bij hen voel ik me wel oké. Echter vertrouw ik het totaal niet.
"Ja, maar ik dacht dat je zo'n klein kind was dat aan het spelen was in de gang. Zo één van die eerste jaartjes." Lacht hij terug. Dat is vriendelijk? Die kinderen kennen het verschil nog niet tussen hun lagere school en hier? Meteen merkt de jongen mijn geschokte blik op.
"Nee, zo bedoelde ik het niet!" Probeert hij zijn fouten goed te praten.
"Ja, ik snap het. Eerste jaartjes een beetje afschrikken." Zeg ik dan, waardoor ik voel dat hij niet meer weet hoe te reageren.
"Ik ga eens, want anders ben ik te laat voor mijn werk." Zucht ik, waarna ik mij omdraai en verder ga.
"Goed bezig, Embry. Dat is twee keer!" Lacht zijn vriendengroep opnieuw. Ik schud even mijn hoofd en wandel naar buiten. Ik stap meteen stevig door naar mijn auto en klik hem los. Ik stap in en start hem, waarna ik nog eens naar mijn gsm kijk. Nog geen berichtje van Seth gehad, dus dan zal alles wel goed zijn verlopen. Of ja, dat hoop ik! Ik rijdt naar Bob. Daar aangekomen spring ik uit de auto, klik ik hem op slot. Meteen loop ik naar binnen en zie ik Bob al staan
JE LEEST
Call it fate
FantasíaAl heel haar bestaan in Lucy op de vlucht, maar wat gebeurt er als ze zich opeens veilig begint de voelen? Ze verliefd wordt en niet meer zo oplettend is? Zal ze kiezen voor de liefde of slaat ze weer op de vlucht?