Call it fate

13

De ochtend ging snel voorbij, ik heb wat tv gekeken en iedereen een beetje in de gaten gehouden. Jumper en Stacy kwam niet veel later na mijn ontbijtje terug, waarbij ze schrokken dat ik wakker was. Carlisle en Esme zijn toen ook naar hun werk vertrokken. Ik denk dat ik niet meer de enigste ben dat weet dat iedereen hier een beetje op zijn tenen loopt dankzij mij. Dat was absoluut nooit mijn bedoeling geweest! Ik bedoel, ik wil geen onruststoker zijn in deze familie. Ook al lijkt niemand op elkaar, je ziet dat ze oprecht gelukkig zijn. Ondertussen hebben ze me ook uitgelegd wie welke kracht heeft in dit huis, zodat ik niet meer voor een verrassing kom te staan. Alice en ik komen goed overeen, waar ik best blij om ben! Ik hoop dat we vrienden kunnen blijven en dat ik hen nooit in gevaar zal brengen.
"Hey Lucy, heb je al een idee hoe je werk gaat zoeken?" Vraagt Alice, die zich sierlijk in de zetel laat vallen. Vlak naast mij.
"Ja, ik ga kijken waar ze nog hulp zoeken." Zeg ik vol vertrouwen, waardoor Alice even moet lachen.
"Hey Lu, zolang je maar in La Push zoekt! Geen grote steden!" Beveelt Stacy, die overduidelijk ons gesprek heeft liggen afluisteren.
"Ik beloof dat ik niet in de grote steden zal zoeken. Ik blijf enkel en alleen in La Push." Beloof ik haar, waarna ze toch even vriendelijk lacht. Ik kijk op de klok en merk dat het 9 uur is. School begint vandaag pas om 10 uur voor hen, omdat ze een spring uren hebben.
"Kan iemand me vertellen hoe ik in La Push geraak?" Vraag ik, waarna ze allemaal elkaar aankijken. Edward verlaat de kamer en Stacy komt naast me zitten. Niet veel later komt Edward de kamer terug in en kijkt hij naar Alice.
"Stace, wat is er aan de hand?" Fluister ik naar haar en ze kijkt mij schouderophalend aan. Niemand geeft me een antwoord. Sorry, maar dit vind ik niet oké!
"Seth is onderweg, hij was vrij vandaag." Lacht Edward dan vriendelijk naar Alice en ik kijk meteen geschokt naar Stacy. Wie is Seth? Ik ga niet met een vreemde mee! In geen 100 jaar denk ik erover om met een vreemde mee te gaan! Stacy heeft duidelijk ook geen idee wat er gaande is en we kijken allebei naar Jumper.
"Seth is een lieve jongen, hij is volkomen te vertrouwen. Hij is zo loyaal als een hond." Lacht Jumper, waarna hij Stacy een knipoog geeft. Wat mis ik hier? Zie ik iets over het hoofd?
"Oké, als jij het zegt, lieverd." Beantwoord Stacy hem dan, waarna ik haar vragend aankijk. Excuseer mij? Ik ben er niet met oké?
"Eerlijk gezegd vind ik het geen goed idee." Komt er stotterend uit. Ik spreek Stacy en Jumper nooit tegen, dus wanneer ik dit wel doe? Ik kan het niet stand vast overbrengen, waardoor ik nooit serieus word genomen.
"Hij is onderweg, Lu, je zult hem vast geweldig vinden!" Beloofd Jumper me, waarna ik het gevoel van eerlijkheid voel. Ik wil hem niet geweldig vinden, hij is een vreemdeling!
"Lu, geef hem alsjeblieft een kans?" Vraagt Jumper dan en ik laat me verslagen onderuit zakken. Ik ga nog liever naar school, dan met een onbekende mee!
Niet veel later gaat de bel en rent Edward naar de deur. Hij doet de deur open, waarna ik meteen een zachte stem hoor.
"Hoi Edward, je had gebeld?" Vraagt hij, waarna een zoete geur mijn neus binnen drinkt. Ik heb deze geur nog maar één keer eerder geroken of toch ongeveer en dat was in het bos! Die wolf, hij rook ook zo zoet!
"Ja, kom binnen. We willen je graag om een gunst vragen." Begroet Edward 'Seth' terug. Wie is die Seth en wat is er zo speciaal aan hem, dat hij te vertrouwen is. Aan de manier van lopen merk ik al meteen dat het geen vampier is. De vampieren die ik ken, werken alleen met vampieren samen. Plus, hij ruikt veel te zoet voor een vampier te zijn. Als dit geen vampier is, maar wel van vampieren af weet, wat is hij dan? Het is geen engel, want dan had ik het meteen gevoelt. Engelen voelen elkaar nu eenmaal aan! Stacy en ik zijn echter niet voelbaar voor andere, doordat ons vampier-deel dit blokkeert. Wij kunnen gelukkig wel andere aanvoelen, waardoor we deze met gemak kunnen vermijden. Ik weet niet wat de engelen met ons zouden doen, maar ik denk niet dat het veel goeds is! Onze moeder heeft veel wetten overtreden door voor onze vader te kiezen, maar liefde overwint alles! Daarom zijn we ook verbannen. De jongens komen op de eerste verdieping aan, waarna Jumper en Stacy recht staan. Zoals macht ter gewoonte, verschuil ik me weer meteen achter hen.
"Hoi, wat kan ik voor jullie doen?" Vraagt hij blij aan iedereen. Ik voel zijn blijdschap en gosh, hoe blij kan een persoon zijn? Ik kijk toch even tussen Stacy en Jumper door, waarna ik merk dat hij ons verwonderd aankijkt.
"Jullie?" Vraagt hij meteen verbaasd, ik wist dat dit een vergissing was!