Ev Arkadaşıydık (Girlxgirl)

1

11. Sınıfın ilk günü. Sağ tarafımda Savaş, sol tarafımda Mert. Mert benim biricik çocukluk arkadaşımdı. Savaş'ı 9. Sınıfta yapılan bir İzmir gezisinde tanıdım. Savaş herkesin düşündüğü gibi erkek değil. Ailesi nasıl bir ruh hastasıysa adını Savaş koymayı tercih etmiş. Erkek falan bekliyorlardı herhalde.

Savaşla iki-üç yıldır aynı evi paylaşıyoruz. Canım babam güzel kıçıma tekmeyi basınca Savaş'ın babaannesinden kalma evine taşındım.

Ne var yani ablamla kavga edip evden gitmesine sebep olduysam? Herkes onu sevmesine rağmen bencilin tekiydi. Yelloz.

Canım annem hala bana para gönderiyordu. Bana banka hesabı açmıştı "Harca yoksa sıçarım bacağına" demişti. Ben ne mi yaptım? Biriktirip motor aldım.

Tabi Mert ne kadar "Deniiiz. Kankaaa. Lütfen araba aaal. O orospulara arabada Snap atıp hava atıcaaaaam." desede motor almıştım. Araba ehliyeti için yaşım tutmuyor zaten. İstesem de alamazdım.

Savaş ve benim çok sevdiğim dünyanın en güzel şeylerinden biri olan motoru park edip okula geri girdim. Geri gelince Savaş'ın cam mavisi gözleriyle karşılaştım.

Elini saçıma sokup güldü. Ne kadar güzel bir gülüş o? Bana bakarken "Tipini yerim senin." dedi. Gülümserken bir şeyin eksik olduğunu fark ettim. Daha doğrusu birinin. Etrafa bakıp "Mert nerde?" diye sordum. Savaş okul girişine bakıp "Hocasını gördü. Yok yazılmamak için koşa koşa gitti." dedi.

Savaş saçını toplamak için kafasını aşağı eğdiği zaman gözüm kalçasına kaymadı değil. Kalçaları çok güzeldi. Dolgundu.

Gözlerimi kaçırdım. Ne kadar güzel bir fiziği olsa bile arkadaşım olduğunu unutmamak lazım. Sonuçta aynı evde kalan iki samimi arkad-

"Deniiiz"

Düşüncelere boğulurken Savaş'ın sesiyle nerde olduğumuzu hatırlayabildim. Ne söyleyeceğim şimdi ben kıza?

Elini suratımda sallarken "Beni duyuyor musun sen?" dedi. Gözlerimi kırpıştırıp "E-evet. Duyuyorum." dedim. Elimi enseme atıp dudağımı yaladım. Sevmiyorum dudağımın kuru kalmasını.

"Neye daldın?" diye sordu. Ne diyebilirim ki şimdi? 'Pardon kalçana ve göğüslerine bakıp ev arkadaşı olduğumuz gerçeğini sorgularken dalmışım' mı diyeceğim?

Gülümsemeye çalışarak "Unuttum. Yani ne düşündüğümü." dedim. Tabi bu bana şüpheyle bakıp gözlerini kısmasını engellemedi. O en sevdiğim gözleri kısıldığı zaman ponçik duruyordu.

Yok yazılmak üzereyken okula giriş yapıp sınıfımızı öğrendik. 11/F. Derin bir nefes alıp bu seneki sınıfımıza adım attık.

Umarım beğenirsiniz çünkü ben severek yazdım.

İyi okumalar.

Beğendiyseniz yorum yapar mısınız?

Neler iyi neler kötü biraz fikir sahibi olmak kötü olmaz.

Teşekkürler. 💕💕