BU DEFA B'aşk'A (#Tamamlandı)

3.BÖLÜM

Sinirden kudurarak otele kadar konuşmamıştım. Ayşenur bir şeylerin ters gittiğinin farkındaydı ama kalabalık olunca soru sormamıştı.

Odadan içeri girince çıldırdım. Çantamı bir tarafa ayakkabılarımı başka bir tarafa attım. Sadece küfür ediyordum.

— Hanzo, kıro, zengin bebesi kendini ne sanıyor acaba. Haa ben ben onu alırım Görkem'le Göksel'in önüne atarım bakalım oradan nasıl sağ çıkacak.

— Kuzum aslanlara yem edecek kadar mı sinirlendin sen?

— Evet Aysi bana ne dedi biliyor musun? Daha çook görüşecekmişiz. O beni ne sandı acaba? Ben onun bildiği o ucuz f.h.şelere benzemem. Alırım façasını aşağı. Şerefsiz herif.

— Tamam canım sakin ol.

— Olamam Aysi olamam. Adi herif. Telefonumdan kendi numarasını aradı. "Son aranan numarayı kaydet Berzan Devran olarak daha çok görüşeceğiz. Bu ismi aklına kazı" dedi. O kim oluyor ya? Ha! O kim oluyor? Benimle böyle konuşma hakkını nereden buluyor?

— Canım bak ilk defa böyle bir tip ile karşılaştığın için sana nasıl desem zorlayıcı geldi. Yani var böyle tipler ama senin ağabeylerin sana böyleleri yaklaşmasın diye set oldu. İlk defa görünce kudurdun. Ama tamam sakin ol. Sen doğru olanı yaptın. Çok fazla muhatap olmayarak.

— Ya uçuşta bana yolcuda böyle konuşmaz ki. Orada ağabeylerim mi var acaba? Ben kendini bilen bir insanım. İşim gereği hep insan içindeyim. Kimse benim sınırlarımı aşamaz. İzin vermem. Bu bu nasıl cesaret eder ya benimle böyle konuşmaya o kim ya o kiiim?

Sinirimden saçımı başımı yolacaktım. Gereken cevabı veremediğim için kendime kızıyordum.

Ayşenur baktı ki ben sakinleşmiyorum balkon kapısını açıp beni o soğukta balkona çıkarttı. Soğuk hava yüzüme tokat gibi vurunca biraz sakinleştim.

— Şimdi numarasını engelle. Tamam mı? Ama önce ona arayıp rahatsız ederse savcılığa suç duyurusunda bulunacağını ilet. Buna rağmen ararsa ağabeylerine haber veririz.

— Olmaz Aysi olmaz. Ağabeylerime haber verirsem bunun sonu istifa olur. Aramam da o herifi direk engeli basarım. Sesini bile duymak istemiyorum. Kendimi anla işte öyle hissettim. Ulan yapılacak kız var eyvallah ama yapılmayacak kızda anlaşılır be.

— Tamam kuzum hadi yatalım bak geç oldu yarın saat beşte kalkacağız.

— Tamam Aysi ama bana söz ver ağabeyimlere hiçbir şey söylemeyeceksin.

— Tamam canım söz tamam, dedi ve odaya girip kapıyı kapattık.

Ertesi gün güzel bir uçuş yaparak İstanbul'a indik. Yalvardım yakardım ama Ayşenur'u ikna ettim. İzmir uçuşuna kadar bizde kalacaktı. İzmir yatısından bir gün önce ona geçecek ve oradan uçuşa gidecektik.

Eve girince bir baktım evde bir telaş bir telaş. Fadime Teyze, kızı Songül Abla ile beraber gelmişti. Ayşenur tedirgin oldu.

— Ben sana gelmeyeyim dedim. Baksana evde büyük temizlik var ben eve döneyim en iyisi.

— Ya bir dur kızım. Allah Allah ne oluyor öğrenelim. Hem bizim burasıyla işimiz yok ki. Benim odam yukarda. Biz çıkar odamda otururuz, dedim.

Annemin yanına gidip yanağından sulu sulu kocaman öptüm.

— Annelerin güzeli nedir bu telaşın? Hayırdır?

— Hayır kızım hayır. Akşama dünürleri çağırdım yemeğe. Biz zorlamazsak bunların evleneceği yok. Ben artık torun sevmek birinizin olsun mürüvvetini görmek istiyorum. Anladık siz daha aday adayı bile bulamadınız ama ağabeyinin adayı da var e ama yeter artık.