BU DEFA B'aşk'A (#Tamamlandı)

73.BÖLÜM

Kendime geldiğimde hastane yatağındaydım. Kolumda da serum vardı. Berzan baş ucumda endişe ile oturuyordu.

— Berzan ağabeyim nasıl? Ne olmuş? Diye sordum korkuyla. Su damlamı bile unutmuştum.

— Perihan önce doktor seni ve kızımı bir kontrol etsin sonra bu konuyu konuşuruz, dedi ciddi bir şekilde.

— Berzan doğru söyle ağabeyime ne oldu? Diye bağırdım çaresizce.

— Bir şey olmadı. Ya da oldu. Yaşıyor. Ama başından ciddi şekilde yaralanmış. Şu anda uyutuyorlar. Uyandığı zaman ki uyandığı zaman her şey olabilirmiş, dedi endişeli bir ifade ile.

— Nasıl yani Berzan daha açık konuşur musun? Dedim ama nefesim kesilmişti.

— Perihan beyninin sol tarafında hafif bir kanama var. Sağ tarafına felç gelebilirmiş yada konuşma yetisini kaybedebilirmiş. Hafıza kaybı olma ihtimali de varmış. Yani her şey uyanınca belli olacak. Şimdilik ameliyat gerekmiyor. Uyutuluyor. Beynin kendini onarmasını bekliyorlar, dedi üzgün bir sesle.

Yatakta öylece kalakaldım. Uyuşmuş gibiydim. Ağabeyim, canımın diğer yarısı. Nasıl olmuştu bu kaza?

— Berzan kaza nasıl olmuş peki? Diye sordum acıyla.

— Saçma inan çok saçma. Seninle konuşurken telefonu elinde değilmiş. Otomobil kitine bağlıymış. Zaten aracın içinden Bluetooth ile konuşuyormuş seninle. Önüne tahminen bir hayvan çıkmış direksiyonu aniden kırmış. Yada sanırım şey ağlıyormuş çünkü hiç fren izi yokmuş yolda. Alkollü de değilmiş. "Doktor görüşü bulanıklaşmış olabilir" dedi. Yani o uyanınca ayrıntıları öğreneceğiz, dedi derin bir nefes alarak.

O sırada beni kontrol etmeye doktor geldi. Bir kaç soru sordu ultrasona yönlendirdi. Tekerlekli sandalye ile ultrasona götürdüler.

Doktor jeli sürdü. Ürperdim. Ultrasonu karnımda gezdirmeye başladı. Sonra da gülümseyerek;

— Bebeğin cinsiyetini öğrenmek istiyor musunuz? Diye sordu.

Onca stres ve üzüntü üzerine mutlu bir habere ihtiyacım vardı. Konuşamadım. Sadece başımı "Evet" manasında sallayabildim. Doktorum çok samimi bir içtenlikle;

— Kızımız gayet sağlıklı. Merak edilecek bir şey yok. Çok çok geçmiş olsun, dedi ve böylece bebeğimizin cinsiyetini de dayısı vesilesi ile öğrenmiş olduk.

Benim sağlık durumumun iyi olduğunu öğrenince Berzan hemen uçağı hazırlattı acilen İstanbul'a geçtik. Valizlerimizi evdeki kızlar hazırlamışlar sağ olsunlar. Ben öyle aniden yığılınca Berzan beni kucakladığı gibi hastaneye getirmiş.

Kızlar hastanede kalabiliriz diye hemen çanta hazırlayıp Kadir ile göndermişler. O çantaları alıp doğru İstanbul'a yola çıktık.

Annemler, ağabeyimler, Nermin Demir herkes hastanedeydi. Üç gün çaresizce bekledik. Biz gündüz gidiyorduk Görkem Ağabeyim ve babam gece gidiyordu. Üçüncü günün sonunda doktorlar uyandırmak için ilaç verdiler. Uyanmadı. Biz ağlaşmaya başladık. Doktor endişelenmememizi, böyle durumlar ile karşılaştıklarını, sağlığının yerinde olduğunu söyledi.

— Korkmanızı gerektirecek bir durum henüz gerçekten yok, diye de ekledi.

Hepimiz yoğun bakıma girip çıktık ama nafile uyanmadı. En sonunda annem dayanamadı ve Nermin'den Derya'nın numarasını alıp aradı.