BU DEFA B'aşk'A (#Tamamlandı)

23.BÖLÜM

Yol boyunca hiç konuşmamıştı. Sanki bir şey onu çok üzmüş gibiydi. Beni bile unuttu gibi geldi. Yine evine getirmişti beni. Hiç hoşuma gitmedi. Ne yani bu saatten sonra eve gidemeyeceğime göre onda mı kalacaktım? Avucunu yalar.

Arabadan eşyalarımı ve kendi valizini indirdi. Ben elbise torbamı aldım. Asansöre bindik direk evine çıktık. Kapıyı açtı önce bana yol verdi sonra içeri girip kapıyı kapattı.

— Sen salona geç ben şimdi geliyorum, dedi.

Ben ne yapacağımı bilemez vaziyette camdan dışarı baktım. Evi yeni yapılan rezidanslardan birinin yirminci katındaydı. Fenerbahçe Stadı, deniz adalara kadar ayaklarımın altındaydı. Şıkır şıkır İstanbul vardı karşımda. Bizim evimiz şehrin kalabalığından uzakta olduğu için daha önce görmediğim bu manzara karşısında büyülenmiştim. Tamam uçaktan görüyordum ama bu çok farklıydı.

Arkamdan bana sarılana kadar Berzan'ın geldiğini duymamıştım;

— Manzara seni de büyüledi değil mi? Burayı almamın en önemli sebebi bu manzara işte. Bir şey içer misin?

— Hayır teşekkür ederim. (Kollarından sıyrılıp yüzümü ona dönerken konuşmaya devam ettim.) Konuşalım ne konuşacaksak sonra beni eve bırakırsın, dedim gözlerinin içine bakarak.

— Hıım İzmir'den İstanbul'a sırf seninle konuşmak için bu saatte geldim ve karşılığı bu öyle mi? Ne o benimle yalnız kalmaya korkuyor musun? Dedi kaşlarını hava kaldırarak.

— Hayırda pek haz etmem böyle şeylerden. Geçen sefer formalıydım tamam ama şimdi sivilim dışarıda bir yerde de konuşabilirdik, dedim dik dik.

— Merak etme Perihan sana bir şey yapacak değilim. Sadece oturup konuşacağız sonra Bahar'ın odasında uyuyacaksın. Ben nikahımız kıyılmadan seni koynuma almayacak kadar çok değer veriyorum sana, dedi.

Öylece kala kalmıştım. Kendimi hemen toparladım;

— Neyse ne Berzan dinliyorum, dedim camın önündeki tekli koltuğa otururken. Diğerine de o oturdu; 

— Asıl ben dinliyorum özel mevzu neymiş, sonra o resim neydi? Başla bakalım, dedi.

— Özel mevzu ağabeyim ve Ayşenur ile ilgiliydi. Alaz da Ayşenur'un spor hocası. Oturduğu sitenin spor salonun sahibi ve Ayşenur'un en yakın arkadaşı aynı zamanda. Yani tüm olay bundan ibaret yani öyle lanlı lunlu mesaj atılacak bir durum yoktu Berzan, dedim burnumu havaya dikip kollarımı göğsümde birleştirirken. Bir de tüm ukalalığımla bacak bacak üstüne atıp arkama yaslanmayı ihmal etmedim. Kendimden emindim bunu gözüne sokuyordum.

Koltuğun koluna dirseğini dayadı baş parmağını dudağına koyup beni baştan aşağı süzdü;

— Peki bundan önce telefonu yüzüme kapatan kimdi Perihan klonun mu? Diye sordu yavaş yavaş öne eğilip kollarını dizlerine koyarken.

Yutkundum. Çok tehditkâr gözüküyordu. Boğazımı temizledim;

— O o öyle değil bir kere. Sen benim üzerime çok geldin ben çok sinirlendim yani sen beni mecbur ettin, dedim saçlarımı savurarak.

— Hıım doğru yüz yüze konuşalım demiştin. Yüz yüzeyiz anlat bakalım, dedi tekrar arkasına yaslanıp gözlerimin içine bakarken.

— Bak ben kuralları net olan bir insanım. Seninle yaşadıklarımı başkasına anlatmam ama başkası ile yaşadıklarımı da sana anlatmam, dedim tek tek.

— Neden? Diye sordu direk.

— Çünkü sen ve benim aramda olan bize özel öyle değil mi? (Kafasını salladı evet manasında) Hah Ayşenur ile yaşadıklarımda özel benimle onun arasında.... lafımı kesti.