2. Hikaye
Geç Gelen Aşk'tan tanıdığımız Berzan Devran'ın yeni aşkının hikayesi.
Berzan Devran; Devran Aşiret'inin kara kaşlı, kara gözlü, esmer, yakışıklı ağası. İstanbul'un sayılı mimarlık firmalarından birinin patronu. Katı görüntüsünün altında r...
Uçuşumuz gece saat bir zet olduğu için odadan hiç çıkmadan istirahat etmiştik. İstirahat dediğimiz yatakta pandalar gibi yuvarlanmaktı. Uyumak isteseniz uyuyamazsınız ama aslında uyumalısınız işte böyle debelene debelene uçuş saatini etmiştik.
Berlin git- geldi uçuş. İşte sabah saat on iki gibi falan otele dönmüş olacaktık. Gece için dinlemeye vaktimizde kalacaktı. Ayşenur ile beraber hazırlandık. Her zaman ki gibi kendinizden emin, burnumuz havada aşağı indik. Neyse ki kızıl kafa veya dev ile karşılaşmadım.
Uçak büyük olduğu için ekstra bir kişi tahsis edilmişti ekibe. Erkek hostlardan (yazarın notu: steward. Ama artık tüm uçuşlarda kabin görevlisi İngilizce olarak da cabin attendant denilmekte. Kadın erkek ayrımı yok.) en sevdiğim Zeki gelmişti. Öne onu aldım. Ayşenur arka galley görevlisi oldu.
Bussines servisini Zeki'ye paslayıp ekonomi yolcusunun servisine ben çıktım. Neşeli ve bir o kadarda yorucu bir uçuştan sonra Berlin Tegel Havalimanına indik. İzmir'de bir kaç gün daha kalacaktık. Kaptandan izin isteyip alana alışverişe indik.
Parfüm, çikolata ve biraz da makyaj malzemesi aldım. Dayanamayıp arabama süs olarak troll aldım. Görkem Ağabeyim görünce kesin dalga geçecekti ama ne yapabilirim tam bir troll manyağıyım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabamın aynasına asacağım. Zeki ile beraber kasaya ödememizi yaptık ve uçağa geçtik. Ayşenur hala ağabeyime sinirli olduğu için alana bile inmemişti. Ona da sinirlerini yatıştırsın diye çikolata verdim.
Uçağa çıktığımızda temizlik bitmişti. Kabini kontrol edip yolcu için kaptana okey verdim. Yolcumuzu aldık. Almandan çok Türk yolcumuz vardı. Daha uçağa biner binmez memleket havası alıyoruz derlerdi hep. Ben yine ekonomi yolcusunun servisine çıkmıştım. Yaşlıca karı koca bana bakıp;
— Hostes kızım ne güzel gülüyorsun. Gülen yüzün solmasın, diye iltifat etti. Çok hoşuma gitmişti.
Arka galleye gidip Ayşenur'a anlatayım dedim ama Ayşenur hala sakinleşememiş ağabeyime saydırıp duruyordu. En çok takıldığı "Figen hep hayatımızda olacak, buna alışsan iyi edersin" cümlesiydi. Madem öyle niye ayrıldı, deyip duruyordu. Evlenmeye ikna etseydin.
Sanki galleyi kontrole gitmiş gibi yapıp öne döndüm. Çünkü bugün sakinleşmeye niyeti yok gibiydi. Ama ben arkadaşımı biraz olsun tanıyorsam Görkem Ağabeyimin Allah yardımcısı olsun kendini affettirene kadar onu çok zor günler bekliyor. Tabii Ayşenur'u gerçekten seviyor ve kaybetmek istemiyorsa.
İzmir Adnan Menderes Havaalanına saat on bir de inmiştik. Yolcumuzu uğurladık. Kabin çekimizi yaptık. Yeni gelen ekibe uçağı teslim ettik ve otele döndük.
Kendimi duşa nasıl attığımı bilmiyordum. Odamız toparlanmış çarşaflarımız bile değişmişti. Tertemiz yatağa balıklama atladım. Yarı uyur yarı uyanık saati altı yaptık. Odaya sandviç söyledik. Yemeğimizi yedik biraz oyalandık ve hazırlanmaya başladık. Bu arada uçuşta diğer kızlara ve Zeki'ye de haber verdik ama üçünün de ayrı programı varmış bize katılamayacaklarını söylediler.
