Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 1

Ερμιόνη Γκρέιντζερ

Περπατάω με αργά βήματα μπαίνοντας μέσα στη σχολή. Δεν ανήκω εδώ και το ξέρω. Είμαι muggle. Ποιος δέχετε έναν muggle; 

"Ερμιόνη Γκρέιντζερ!" ακούω να φωνάζουν το όνομά μου και γυρνάω το κεφάλι μου πίσω. Είναι ο διευθυντής του σχολείου. Άλμπους Ντάμπλντορ. Παίρνω μία βαθιά αναπνοή και πλησιάζω προς το μέρος του.

"Καλώς ήρθες στο Hogwarts Ερμιόνη Γκρέιντζερ." μου λέει και εγώ κουνάω το κεφάλι μου θετικά χαμογελώντας.

"Ο Φρεντ και ο Τζορτζ απο δω θα σου δείξουν που βρίσκετε ο κοιτώνας σου. Προσέξε τις σκάλες! Μετακινούνται χωρίς να το καταλάβεις." αυτά είναι τα τελευταία του λόγια και φεύγει.

"Γεια σου Ερμιόνη. Εγώ είμαι ο Τζορτζ και αυτός είναι ο Φρεντ." είναι δίδυμοι. Είναι ολόιδιο που δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι ποιος.

"Βασικά, εγώ είμαι ο Τζορτζ και αυτός είναι ο Φρεντ!" μπερδεύομαι περισσότερο και γελάνε

"Μην δίνεις σημασία. Το κάνουμε καθημερινά. Τέλος πάντων. Είσαι έτοιμη να δεις το καινούριο σου δωμάτιο;" τους ακολουθώ και οι σκάλες μπορώ να πω με τρομάζουν. Μετακινούνται χωρίς να το καταλάβω και οι πίνακες μιλάνε μόνη τους. Φτάνουμε στον κοιτώνα Gryffindor και ο Τζορτζ απο τι ξέρω ότι τον λένε λέει ένα σύνθημα για να ανοίξει η πόρτα. Ανοίγει και μπαίνουμε μέσα. Είναι τόσο ζεστά.

"Τζορτζ! Φρεντ! Επιτέλους ήρθατε!" μπροστά μας εμφανίζεται ένας κοκκινομάλης. Με κοιτάζει παράξενα.

"Ποια είσαι εσύ;" με ρωτάει παράξενα

"Είμαι η Ερμιόνη Γκρέιντζερ. Είμαι καινούρια εδώ." του δίνω το χέρι μου και μου δίνει το δικό του

"Ρον Ουέσλι." χαμογελάμε ο ένας στον άλλον και ο Τζορτζ με τον Φρεντ ξεροβύχουν.

"Λοιπόν, Ερμιόνη. Ανεβαίνεις τις σκάλες και ακριβώς δεξία είναι το δωμάτιο των κοριτσιών." λέει ο Φρεντ

"Εμ, εντάξει. Ευχαριστώ!" παίρνω την βαλίτσα μου και ανεβαίνω τις σκάλες. Ανοίγω την πόρτα στο δωμάτιο και ακούω τα γέλια των κοριτσιών. Μπαίνω μέσα και το άδιο κρεβάτι καταλαβαίνω ότι είναι για μένα. Αφήνω απάνω την βαλίτσα και τακτοποιώ τα πράγματα μου. Καμία δεν μου δίνει σημασία αλλά αυτό δεν με απασχολεί. Αφού τελειώνω με τα πράγματα αποφασίζω να βγω έξω και να κάνω μια βόλτα. Πλέον φοράω την στολή της σχολής. Βγαίνω στην αυλή του Hogwarts και περπατάω. Είμαι μόνη μου. Το κρύο δεν με ενοχλεί. Είναι 4 χρόνια Ερμιόνη. 4 χρόνια. Τι είναι 4 χρόνια; Θα περάσουν χωρίς να το καταλάβεις. Υπενθυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου. Βγάζω απο την τσέπη μου το μενταγιόν που μου είχε κάνει δώρο ο πατέρας μου. Ανοίγω την καρδιά και βλέπω την μικρή φωτογραφία που με έχει αγκαλιά. Χαμογελάω και το βάζω ξανά στην τσέπη μου.