Black Love {Dramione Fanfiction}

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: Part 15

Παρελθόν {Μάρκους & Ντράκο}

Η τέταρτη χρονιά στο Χόγκουαρτς τελειώνει και εγώ νιώθω απαίσια για αυτό. Δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι. Θα βλέπω πάλι τον πατέρα μου μεθυσμένο και να ακούω την μητέρα μου να κλαίει από τα χτυπήματα που θα της δίνει. Είμαι μέσα στο τρένο και από την θέση που κάθομαι περνάει ο Ντράκο. Είναι ο μόνος που έχω έρθει κοντά σαν φίλος. Τον ζηλεύω όμως με την καλή έννοια αν και ξέρω πως δεν θα έπρεπε. Οι φίλοι ποτέ δεν ζηλεύουν ο ένας τον άλλον. Αντιθέτως, χαίρονται ο ένας για τον άλλον. Οι λόγοι που τον ζηλεύω είναι το ότι έχει οτιδήποτε θα ήθελα να έχω και εγώ. Έναν καλό πατέρα, μια καλή μητέρα που τον αγαπάνε. Λεφτά, σπίτι που είναι σαν παλάτι. Είναι όμορφος και όλα τα κορίτσια τον θέλουν. Δεν του λείπει τίποτα. Έχει ακόμα και την αρχηγία του Σλίθεριν. Έρχεται και κάθεται απέναντι μου ενώ με κοιτάει.

"Το πιστεύεις ότι τελείωσε και αυτή η χρονιά; Του χρόνου θα είναι η τελευταία μας χρονιά στο Χόγκουαρτς." γελάω νευρικά μόλις τελειώνει αυτή την φράση

"Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι." απαντάω

"Ποια είναι τα σχέδια σου μετά το Χόγκουαρτς;" με ρωτάει και πραγματικά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Δεν έχω καθίσει να σκεφτώ. Δεν ξέρω καν αν έχω σχέδια

"Δεν ξέρω Ντράκο. Δεν έχω σκεφτεί ακόμα. Εσύ;" απαντάω και τον ρωτάω ταυτόχρονα

"Ο πατέρας μου θέλει να τον ακολουθήσω στην σκοτεινή πλευρά. Εγώ όμως δεν θέλω." απαντάει και ξαφνιάζομαι

"Μην είσαι ηλίθιος! Εξάλλου είσαι γεννημένος για να γίνεις σκοτεινός." του λέω και αυτός αναστενάζει

"Και να ζω μια ζωή με τους γονείς μου; Δεν το θέλω αυτό. Θέλω να είμαι ανεξάρτητος Μάρκους. Να καταφέρω να επιβιώνω μόνος μου. Να βρω μια δουλειά, δικά μου λεφτά. Ένα δικό μου σπίτι. Δεν θέλω να έχω τους δικούς μου μια ζωή στα πόδια μου. Ειδικά τον πατέρα μου." όσο τον ακούω νευριάζω περισσότερο μέσα μου. Έχει τα πάντα έτοιμα και δεν τα δέχεται. Δεν τον καταλαβαίνω. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάζω έξω από το παράθυρο.

"Έλα να περάσεις το καλοκαίρι μαζί μας. Έχουμε κανονίσει με τα παιδιά να πάμε τον Αύγουστο Ισπανία." θέλω τόσο πολύ να πάω. Αλλά με τι λεφτά; Αρχίζω να λέω από μέσα μου

"Δεν ξέρω, Ντράκο.." απαντάω και με σταματάει χωρίς να με αφήνει να ολοκληρώσω

"Θα έρθεις και δεν ακούω κουβέντα. Εντάξει;" λέει καθώς σηκώνεται όρθιος και με χτυπάει απαλά στην πλάτη.