Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 20

Την φιλάω παθιασμένα καθώς μπαινοβγαίνω ασταμάτητα και αναστενάζει μέσα στα φιλιά μας. Κρατάω γερά τα μαλλιά της και τα φιλιά μου κατευθύνονται στον λαιμό της. Κοιταζόμαστε και γελάμε. Ξαπλώνει το κεφάλι της στον ώμο μου και απολαμβάνει τον έρωτα που της κάνω.

Ron & Harry

Καθόμαστε με τον Χάρυ σε έναν κορμό δέντρου και σκεφτόμαστε πιο μονοπάτι του δάσους πρέπει να ακολουθήσουμε για να πάμε σύντομα στο σπίτι μου. Την ακούω να ουρλιάζει μέσα στην σκηνή. Δεν του λέει να σταματήσει όπως έλεγε σε εμένα τότε. Φυσικά, το απολαμβάνει μαζί του. Δεν δίνει δεκάρα στο ότι είναι σκοτεινός. Απλά, είναι ερωτευμένη μαζί του και εγώ απλά είμαι ένας ασήμαντος στην ζωή της. "Νομίζω πως πρέπει να πάμε αριστερά." λέει ο Χάρυ και τον κοιτάζω "Δεξιά θα πάμε. Είναι πιο μακριά αλλά είναι ασφαλής." αναστενάζω και ακουμπάω το κεφάλι μου στον κορμό δέντρου. "Ξεχασέ την Ρον. Είναι ερωτευμένη με κάποιον άλλον. Δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό." "Μπορώ. Θα το δεις." με κοιτάζει και αναστενάζει.

Draco & Hermione

Μπαινοβγαίνει μέσα μου με δύναμη και ουρλιάζω δυνατά απο ηδονή. Είναι έτοιμος να τελειώσει. Κλείνει τα μάτια του και τελειώνει μέσα μου αναστενάζοντας βαριά. "Μωρό μου πόσο μου έλειψες!" φωνάζει και με φιλάει με πάθος. Τον αγκαλιάζω σφιχτά και ξαπλώνω στην αγκαλιά του. "Θα χωριστούμε ξανά απόψε έτσι;" "Δεν έχω σκεφτεί κάποιο σχέδιο. Σου ορκίζομαι όπως πως σύντομα όλα αυτά θα ανήκουν στο παρελθόν. Θα δεις, θα γυρίσουμε πίσω στο Hogwarts." χαμογελάω και φιλάει το μέτωπο μου "Θα είμαστε πίσω τα Χριστούγεννα; Τα Χριστούγεννα στο Hogwarts είναι τόσο υπέροχα. Γίνεται και ο χορός." λέω ενθουσιασμένη έχοντας ξεχάσει για λίγο τα προβλήματα που μας κυνηγάνε "Μμμ, ναι αγάπη μου στο υπόσχομαι. Τα Χριστούγεννα θα τα περάσουμε μπροστά απο το μεγάλο τζάκι του Hogwarts και στον χορό θα πάμε μαζί. Και ξέρεις κάτι; Θα είμαστε το καλύτερο ζευγάρι. Και όλοι θα με ζηλεύουν που θα έχω μια τόσο όμορφη μάγισσα δίπλα μου." γελάω και φιλιόμαστε ξανά. "Σ'αγαπάω. Θα κάνω τα πάντα για να σε προστατεύσω." αναστενάζω και τον κοιτάζω "Θυσίασες τον εαυτό σου στο σκότος για μένα. Πως θα ξεφύγεις; Το Hogwarts δεν σε δέχεται πλέον." πάει να σηκωθεί απο τις κουβέρτες που έχουμε ξαπλώσει και σκεπαστεί αλλά τον σταματάω. "Μην σηκωθείς ακόμα. Θέλω να μείνουμε λίγο ακόμα έτσι. Αγκαλιά. Ένα δάκρυ πέφτει απο τα μάτια μου και νιώθω τα χέρια του να χαϊδεύουν τα μαλλιά μου. "Θα βρω τον τρόπο ζωή μου. Μην ανησυχείς." μου λέει και κλείνω τα μάτια μου στην αγκαλιά του.