Black Love {Dramione Fanfiction}

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: Part 2

Ερμιόνη Γκρέιντζερ

Ανοίγω την πόρτα και αφού αφήνω τα κλειδιά πάνω στο τραπέζι κλείνω την πόρτα και παίρνω μια βαθιά αναπνοή καθώς ακουμπάω την πλάτη μου στον τοίχο. Όλα αυτά που μου είπε απόψε Σείριος δεν μπορούν να βγουν από το μυαλό μου. Κάθομαι στον καναπέ με διάφορες σκέψεις να περνούν στο μυαλό μου.

"Ο Ντράκο σκοτώνει τον ένα μαγκλ μετά τον άλλον." άραγε να είναι αλήθεια; Ο Ντράκο που ήξερα δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Όμως τώρα θα είναι ο Ντράκο που συνήθιζα να ξέρω; Προφανώς όχι. Ο Ντράκο που συνήθιζα να ξέρω θα έχει φύγει για πάντα. Άραγε άμα με έβλεπε μπροστά του θα μου έκανε κακό; Είμαι σίγουρη ότι θα έχει τόσο πολύ εγωισμό μέσα του. Άλλα θα άφηνε αυτόν τον εγωισμό να με βλάψει; Τα σκέφτομαι όλα αυτά και σηκώνομαι να βάλω να ένα ποτήρι νερό

Ντράκο Μαλφόι

Κάθομαι στην μεγάλη τραπεζαρία με τους φίλους μου και γελάμε με τον χθεσινό μαγκλ. Είχε τόσο πολύ πλάκα. Καθώς γελάω αντικρίζω στο απέναντι τραπέζι του Gryffindor τον Χάρυ με τον Ρον να με κοιτάνε.

"Τρέχει κάτι;" ρωτάω με απορία και νευρικά

"Απολύτως τίποτα, Μαλφόι." απαντάει ο Ρον

"Τότε σταματήστε να με κοιτάτε. Δεν θέλω άχρηστοι να με κοιτούν." είναι η απάντηση που δίνω και ο Ρον δείχνει νευριασμένος όμως ο Χάρυ δεν τον αφήνει να δώσει την απάντηση του. Μπροστά μου εμφανίζεται η Αστόρια. Κάθεται απέναντι μου και με κοιτάει αρκετά αναστατωμένη.

"Βρέθηκε ένας μαγκλ νεκρός στο απαγορευμένο δάσος. Με κομμένη την γλώσσα. Γνωρίζεις τίποτα γι'αυτό;" με ρωτάει και προφανώς αναφέρεται για το χθεσινό. Αυτόν τον μαγκλ που σκότωσα μαζί με την παρέα μου.

"Έκανε πολύ θόρυβο. Αναγκάστηκα να του κόψω την γλώσσα." είναι η απάντηση που λέω και γελάω αρκετά. Η Αστόρια αναστενάζει κοιτάζοντας κάτω.

"Υποθέτω γι'αυτό έφυγες το βράδυ από δίπλα μου." γελάω περισσότερο και αυτή την φορά γελάω μαζί της

"Νομίζω ξέρεις ότι από εμένα μην περιμένεις αγκαλίτσες μετά το σεξ." η Αστόρια γελάει ενώ μπορώ να καταλάβω ότι τα μάτια της είναι αίτημα να δακρύσουν

"Δεν ζήτησα αγκαλίτσες. Ζήτησα απλά να ξυπνήσουμε μαζί." μου λέει και πλησιάζω περισσότερο κοντά της

"Θα ξυπνάω όποτε και όπου θέλω. Και μην ξεχνάς ότι απλά πηδιόμαστε." είναι το μόνο που τις λέω και συνεχίζω να μιλάω με τους φίλους μου. Η Αστόρια κοιτάει κάτω και στη συνέχεια πηγαίνει και κάθεται δίπλα με τις φίλες της.