Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 6

Περπατάω με τα βιβλία στο χέρι για να πάω στον κοιτώνα. Ξαφνικά κάποιος με σπρώχνει και με τραβάει προς το μέρος του. Δαγκώνω τα χείλη μου όταν βλέπω τον Ντράκο. "Είσαι τρέλος!" "Μμ, είμαι τρελός για σένα." χαμογελάω και με φιλάει. "Θες να έρθεις στον δικό μου κοιτώνα; Δεν είναι κανένας." μου λέει καθώς με φιλάει ξανά "Ντράκο, σου έχω πει." με κοιτάζει και αναστενάζει "Δεν αναφέρομαι στο σεξ. Μπορούμε να κάτσουμε στον καναπέ, αγκαλιά να κοιτάμε το τζάκι και να σε φιλάω." χαμογελάω και μου πιάνει τα χέρια καθώς κολλάει το σώμα του στον τοίχο. "Δεν θα σε πιέσω ποτέ για να κάνουμε σεξ. Όποτε νιώσεις έτοιμη." τον αγκαλιάζω σφιχτά και πηγαίνω μαζί του. Φτάνουμε στον κοιτώνα και είμαστε μόνοι μας. Έχουμε τουλάχιστον 1 ώρα μέχρι να τελειώσει το μάθημα.

Κάθεται στον καναπέ και βάζω κάτι να πιούμε. Της δίνω το ποτήρι και κάθομαι δίπλα της. Πίνουμε και τα αφήνουμε στο τραπέζι. Ύστερα χώνεται στην αγκαλιά μου. Πόσο θέλω να αγγίξω το κορμί της. Να την νιώσω. Δεν θέλω να την πιέσω όμως. Μπορώ να κάνω υπομονή. Μπορώ να περιμένω. Της χαϊδεύω τα μαλλιά και με κοιτάζει. Της χαμογελάω. "Τι ναι μωρό μου;" της λέω και χαϊδεύω το πρόσωπο της "Σ'αγαπάω." τα χάνω μόλις ακούω αυτή την λέξη. Δεν μου το έχει πει κανένας. Ούτε καν ο πατέρας μου. Την αρπάζω και την φιλάω ασταμάτητα. Της έχω μάθει να φιλάει τόσο καλά. Βάζει και γλώσσα. "Μμ, μαθαίνεις γρήγορα βλέπω." γελάει πονηρά και δίνουμε γλωσσόφιλα. "Θες να προχωρήσουμε σε πιπιλιές σήμερα;" με κοιτάζει και κουνάει το κεφάλι της θετικά. Τον νιώθω να ανεβαίνει και προσπαθώ να μην το δείξω. Της κάνω τα μαλλιά πίσω και αρχίζω να την ρουφάω στον λαιμό. Αναστενάζει δυνατά και προσπαθεί να κάνει το ίδιο και σε μένα. "Ποιο δυνατά μωρό μου!" της λέω και προσπαθεί περισσότερο. Αναστενάζω δυνατά και την χουφτώνω με δύναμη μέσα απο την φούστα της. Βλέπει πόσο μου έχει σηκωθεί και γελάει. "Δεν είναι αστείο." της λέω και την φιλάω παθιασμένα. Κάθεται ξανά στον καναπέ και αναστενάζω. "Συγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση. Απλά, σε θέλω πολύ μωρό μου." της λέω και την αγκαλιάζω. "Δεν με έφερες σε δύσκολη θέση." μου λέει και δεν την αφήνω απο την αγκαλιά μου. Την φιλάω απαλά στο μέτωπο και χαζεύουμε την φωτιά στο τζάκι.

Είμαστε αγκαλιά και χαζεύουμε το τζάκι. Νιώθω τόσο όμορφα. Το θέλω. Θέλω τόσο πολύ να με αγγίξει. Αλλά φοβάμαι και δεν ξέρω πως να το ξεπεράσω. "Ντράκο;" του λέω καθώς με έχει χώσει στην ζεστή του αγκαλιά "Πες μου κορίτσι μου" "Είναι αλήθεια ότι ο πατέρας σου δουλεύει για τον Βόλντεμορτ;" "Μην λες αυτό το όνομα!" μου φωνάζει και τρομάζω "Έχεις δίκιο. Δεν έπρεπε." "Δεν ξέρω τι κάνει ο πατέρας μου. Πάντως θέλω να ξέρεις πως δεν συμμετέχω σε τέτοια. Ούτε καν έχω επαφή μαζί του." κουνάω το κεφάλι μου θετικά και φιλιόμαστε. "Τι έκπληξη Ντράκο!" αυτή η φωνή μας διακόπτει. Κοιτάμε προς την πόρτα και βλέπουμε την Νικόλ. Είμαι σίγουρη πως κάτι έτρεχε μεταξύ τους. Μας πλησιάζει. "Νόμιζα πως μισείς τους λασποαίματους." ο Ντράκο σηκώνεται και στέκεται μπροστά της. "Σκάσε Νικόλ!" γελάει και σηκώνομαι και εγώ. "Ντράκο πάμε καλύτερα." "Στα αλήθεια νομίζεις πως σε αγαπάει; Σε κοροϊδεύει. Αυτός δεν μπορεί να αγαπήσει." προσπαθώ να μην της δώσω σημασία. Προσπαθώ να το παίξω ήρεμη. "Ντράκο έλα πάμε!" τον τραβάω απο το χέρι και φεύγουμε. Έχει νευριάσει τόσο πολύ. "Ντράκο ηρέμησε. Δεν θέλει σημασία." "Δεν ξέρεις την Νικόλ. Τώρα θα προσπαθεί να σου κάνει την ζωή κόλαση." "Μην ανησυχείς. Ξέρω να μένω δυνατή." με αγκαλιάζει στη μέση του σχολείου και τα χάνω. "Δεν θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει. Με ακούς;" χαμογελάω "Το ξέρω." φιλιόμαστε και μερικοί μας κοιτάζουν. "Νόμιζα ότι το κρατάγαμε κρυφό." του ψιθυρίζω "Η Νικόλ θα το κάνει εφημερίδα έτσι και αλλιώς." γελάω και μου χαϊδεύει το πρόσωπο "Τι μάθημα έχεις τώρα;" με ρωτάει "Ιστορία μαγείας εσύ;" "Δεν έχω ιδέα!" γελάμε μαζί και περπατάμε αγκαλιά. Για κάποιον λόγο σχεδόν όλες απο το Slytherin με κοιτάζουν με μίσος. "Ντράκο, όλες τις έχεις πάρει;" γελάει και σταματάμε έξω απο την τάξη μου "Δεν γελάω." του λέω σοβαρά και με κοιτάζει "Το παρελθόν είναι παρελθόν. Πήγαινε. Η καθηγήτρια έχει μπει." του δίνω ένα πεταχτό φιλί και μπαίνω μέσα.

Την αφήνω στην τάξη και φεύγω. Εύχομαι να μην είχα τον Σνέιπ τώρα. "Θα μπλέξεις!" μου λέει η Νικόλ που έρχεται δίπλα μου "Δεν σε αφορά." "Νομίζεις ότι ο πατέρας σου και όλοι η σκοτεινή πλευρά δεν το έχουν μάθει; Θα σε σκοτώσουν Ντράκο!" "Δεν σε αφορά!" της λέω ξανά και αναστενάζει. Μπαίνουμε στην τάξη και καθόμαστε στα θρανία. Καθώς κάνω το πείραμα ο Σνέιπ με πλησιάζει. "Έχεις μπλέξει πολύ άσχημα Ντράκο Μαλφόυ." τον κοιτάζω "Δεν φοβάμαι κανέναν." "Θα έπρεπε." μου λέει και φεύγει. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και βλέπω τον πατέρα μου. "Καθηγητά Σνέιπ, θα σας πείραζε αν απασχολούσα λίγο τον γιο μου;" "Κανένα πρόβλημα." κοιταζόμαστε με τον πατέρα μου και σηκώνομαι απο την καρέκλα. Τον πλησιάζω και βγαίνουμε έξω. Πηγαίνουμε ξανά σε εκείνο το υπόγειο. Μόνο που τώρα είμαστε οι δυο μας. "Τι θες;" του λέω "Έχεις χάσει ολόκληρο το μυαλό σου έτσι;" δεν του απαντάω "Πες μου ότι απλά κάνεις την πλάκα σου μαζί της. Ότι σήμερα κιόλας θα το τελειώσεις." "Δεν κάνω για τίποτα πλάκα και ούτε πρόκειται να το τελειώσω. Την έχω ερωτευτεί." τα χάνει αμέσως και δεν ξέρει τι να πει. Γυρνάει πίσω και τον βλέπω να βγάζει το ραβδί του. Βγάζω και το δικό μου. "Τότε δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή Ντράκο." ξαφνικά εμφανίζεται η μητέρα μου και την ακούω να φωνάζει "Όχι!" ο πατέρας μου, μου πιάνει το χέρι μου και ακουμπάει με δύναμη πάνω το ραβδί του. Αρχίζω να ουρλιάζω απο πόνο και όλο το υπόγειο σκοτεινιάζει. Αρχίζει να μιλάει σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζω. Στο χέρι μου σχηματίζεται κάτι σαν φίδι. Μαύρο φίδι. Τον κοιτάζω τρομαγμένος γιατί ξέρω τι σημαίνει αυτό. "Τι μου έκανες;" του λέω και κοιτάζω συνέχεια το χέρι μου "Τι μου έκανες;;!" φωνάζω και η μητέρα μου αρχίζει να κλαίει. "Ανήκεις σε αυτόν τώρα. Μόνο σε αυτόν. Και σε περιμένει με ανυπομονησία στην πρώτη σας συνάντηση." εξαφανίζεται αλλά η μητέρα μου μένει. Πηγαίνω κοντά της καο την αγκαλιάζω. "Σε παρακαλώ μαμά μην κλαις!" της λέω και κρατάει το χέρι μου "Σου υπόσχομαι ότι δεν θα το αφήσω έτσι. Ποτέ δεν θα ανήκω σε αυτόν. Θα βρω μια λύση να ξεφύγω." ακουμπάει το ραβδί της πάνω και κάνει ένα ξόρκι. Αυτή την φορά είναι για καλό σκοπό. "Το κορίτσι δεν θα μπορεί να το δει με αυτό." κουνάω το κεφάλι μου θετικά "Σε ευχαριστώ." την αγκαλιάζω και χαμογελάω "Πρέπει να γυρίσεις πίσω. Να είσαι σίγουρη πως δεν θα αργήσω να έρθω." "Πρόσεχε Ντράκο. Ο πόλεμος πλησιάζει." "Το ξέρω. Και θα είμαι έτοιμος." με κοιτάζει για τελευταία φορά και εξαφανίζεται. Κοιτάζω ξανά το χέρι μου και ουρλιάζω απο τα νεύρα μου. Χτυπάω τα χέρια μου στον τοίχο.

Ψάχνω τον Ντράκο παντού και δεν μπορώ να τον βρω πουθενά. Έχω βγει στην αυλή του Hogwarts και κατεβαίνω τα σκαλιά. Κοιτάζω γύρω μου και τίποτα. Αναστενάζω δυνατά. Γυρίζω πίσω και τον βλέπω να στέκεται μπροστά μου. Αμέσως χαμογελάω και τρέχω στην αγκαλιά του. Με σηκώνει ψηλά και γελάω. Ύστερα φιλιόμαστε παθιασμένα ξανά και ξανά. Με κοιτάζει βαθιά στα μάτια. "Είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί σου." μου λέει και χαμογελάω. Φιλιόμαστε πάλι αγκαλιά.