Black Love {Dramione Fanfiction}

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: Part 9

Ερμιόνη Γκρέιντζερ

Έχω έρθει στο δωμάτιο μου και κλαίω ασταμάτητα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Βίκτορ είναι νεκρός. Δεν θέλω να το πιστέψω. Από τα νεύρα μου πετάω κάτω το μαξιλάρι και ακουμπάω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου. Αντικρίζω τον Ντράκο από τον καθρέφτη του δωματίου μου να στέκεται στην πόρτα. Γυρίζω προς τα πίσω και ο ένας κοιτάζει τον άλλον. Τον κοιτάζω με τόσο μίσος. Ο πατέρας του σκότωσε τον Βίκτορ.

"Φύγε! Δεν θέλω να σε βλέπω μπροστά μου!" του φωνάζω και αρχίζει να έρχεται προς το μέρος μου

"Δεν φταίω εγώ που ο πατέρας μου σκότωσε τον φίλο σου." απαντάει και γελάω νευρικά

"Φυσικά και φταις! Είσαι σαν αυτόν πλέον! Το μόνο που σας νοιάζει είναι πως θα πληγώσετε τον άλλον! Πως θα σκοτώσετε αθώους ανθρώπους!" συνεχίζω να λέω φωναχτά ενώ αυτός κοιτάει κάτω απογοητευμένος. Ύστερα με αντικρίζει ξανά.

"Αν ήξερα ότι ο πατέρας μου έχει σκοπό να σκοτώσει τον νέο σου φίλο θα έκανα τα πάντα για να τον σταματήσω." τον ακούω να λέει και εγώ γελάω ειρωνικά ενώ ταυτόχρονα σκουπίζω τα δάκρυα από τα μάτια μου

"Και γιατί θα το έκανες αυτό;" ρωτάω από την στιγμή που ξέρω ότι το ευχαριστιέται να με βλέπει πληγωμένη

"Επειδή δεν θα έκανα τίποτα που θα σε πλήγωνε. Και ούτε θα άφηνα κάποιον άλλον να σε πληγώσει. Και αν αυτός ο Βίκτορ σε έκανε χαρούμενη δεν θα τον ήθελα νεκρό." με αφήνει έκπληκτη με αυτό που λέει χωρίς να ξέρω τι απάντηση να δώσω. Έρχεται μπροστά μου και σκουπίζει τα δάκρυα που συνεχίζουν να πέφτουν από τα μάτια μου.

"Βλέπεις όσο και να λέω στον εαυτό μου ότι σε μισώ, ότι θέλω να σε πληγώσω, δεν μπορώ να το κάνω! Το μόνο που μισώ είναι το γεγονός ότι πλέον δεν μπορώ να σε κάνω εγώ χαρούμενη." κοιτάω κάτω άφωνη καθώς νιώθω τα χέρια του στα μάγουλα μου. Λατρεύω να νιώθω να με ακουμπάει. Τα χείλη του πλησιάζουν στα δικά μου και νιώθω την καρδιά μου να είναι έτοιμη να σπάσει.

"Ντράκο;" ακούγεται η φωνή του Χάρι και απομακρύνεται από εμένα

"Έχουμε προπόνηση. Σε ψάχνουν από τον κοιτώνα σου." αναστενάζει και φεύγει. Ο Χάρι έρχεται μέσα και με πλησιάζει.

"Είσαι καλά, Ερμιόνη;" με ρωτάει και εγώ κουνάω το κεφάλι μου θετικά

"Ναι, Χάρι. Θα κατέβω για το μάθημα τώρα." λέω με ένα ψεύτικο χαμόγελο και φεύγουμε μαζί. Ο Χάρι πηγαίνει για προπόνηση ενώ εγώ στην αίθουσα με τα φίλτρα. Ο Σνέιπ μας βάζει να κάνουμε διάφορα πειράματα και όσο σκέφτομαι ότι μετά έχουμε ιστορία μαγείας τόσο πιο πολύ θέλω να φύγω. Ξέρω ότι δεν πρέπει να παίζω τέτοιο σενάριο στο μυαλό μου αλλά σκέφτομαι τι θα είχε γίνει άμα ο Χάρι δεν είχε μπει μέσα στο δωμάτιο. Σίγουρα αυτή την στιγμή ο Ντράκο και εγώ θα κάναμε έρωτα. Και το ήθελα τόσο πολύ να γίνει.