Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 10

Ακούω την φωνή της. Ακούω να φωνάζει τον Χάγκριντ. Χτυπάει την πόρτα. Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και ξυπνάω τον Χάγκριντ. Σηκώνεται τρομαγμένος και όταν ακούει την φωνή της Ερμιόνη τα χάνει. "Όχι, όχι, όχι. Εσείς οι 2 δεν θα συναντηθείτε. Ο Άλμπους με προειδοποίησε." αναστενάζω και ο Χάγκριντ με κρύβει στην ντουλάπα. "Μην πεις κουβέντα Ντράκο! Ούτε η ανάσα σου να μην ακούγεται!" μου λέει και κλείνει την ντουλάπα. "Ερμιόνη!" φωνάζει και μπαίνει μέσα. Ανοίγω ελάχιστα την ντουλάπα για να μπορώ να βλέπω. "Επιτέλους Χάγκριντ!" μπαίνει μέσα. Είναι τόσο πανέμορφη με αυτό το φόρεμα. Το ροζ πάντα της πήγαινε. "Τι έγινε Ερμιόνη;" της λέει ο Χάγκριντ. Κάθεται στην πολυθρόνα μπροστά απο το τζάκι. Αναστενάζει και δάκρυα πέφτουν απο τα μάτια της. "Κοροϊδεύω τον εαυτό μου Χάγκριντ. Αυτό συμβαίνει." "Ξέρω τι θα βοηθήσει. Μια ζεστή σοκολάτα." γελάει με τον Χάγκριντ και μετά απο λίγο της προσφέρει την σοκολάτα. "Γιατί λες πως κοροϊδεύεις τον εαυτό σου Ερμιόνη;" πίνει λίγο σοκολάτα πριν μιλήσει και ανεβάζει τα πόδια της στην πολυθρόνα. "Θέλω να ξεχάσω το παρελθόν και δεν μπορώ. Πάντα θυμάμαι." καταλαβαίνω ότι λέει για εμένα. Είμαι σίγουρος. "Μου μιλάς πάλι για τον.. Ντράκο;" λέει ο Χάγκριντ και η Ερμιόνη τον κοιτάζει "Είναι πάντα στο μυαλό μου Χάγκριντ ενώ δεν πρέπει. Κανονικά θα έπρεπε να σκέφτομαι τον Ρον γιατί το αξίζει αλλά τον κοροϊδεύω και αυτόν." δηλαδή είναι με τον Ρον. Ο τύπος χώθηκε κατευθείαν. Νευριάζω και χωρίς να το καταλάβω καθώς κουνιέμαι ρίχνω κάτι ρούχα απο την κρεμάστρα. Πέφτουν απάνω μου και με σκεπάζουν. Νομίζω πως σε λίγο θα βγω έξω απο την ντουλάπα. "Μην ανησυχείς Ερμιόνη! Κυκλοφορεί ένας ποντικός που δεν μπορώ να πιάσω." ο Χάγκριντ έρχεται και κρατάει την πόρτα της ντουλάπας. "Χάγκριντ, μπορώ να κοιμηθώ εδώ απόψε;" "Όχι Ερμιόνη! Πρέπει να πας στον Ρον και να του μιλήσεις." "Δεν ξέρω αν μπορώ να τον κοροϊδεύω άλλο." "Ακόμα πρέπει να του μιλήσεις." αναστενάζει και αποχαιρετά τον Χάγκριντ. Όταν φεύγει βγαίνω επιτέλους απο την ντουλάπα. "Είσαι ηλίθιος Ντράκο! Σου είπα να μην κουνηθείς καθόλου!" "Μπες εσύ μέσα να δούμε αν σου είναι εύκολο!" αναστενάζει και πέφτει πάλι στο κρεβάτι. Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω πόσο πολύ μου έλειψε.

Ξυπνάω και δίπλα μου βλέπω τον Ρον. Τρομάζω και κοιτάζω το κορμί μου. Είμαι γυμνή. Όχι, δεν μπορεί να έγινε αυτό. Προσπαθώ να θυμηθώ τι έγινε χθες βράδυ. Το μόνο που θυμάμαι είναι τον Ρον να με φιλάει και να ξαπλώνουμε. Ξυπνάει και νιώθω το φιλί του στον ώμο μου. Ένα δάκρυ πέφτει απο τα μάτια μου. "Σε παρακαλώ πες μου ότι δεν κάναμε έρωτα." αναστενάζει και σηκώνεται απο το κρεβάτι. "Κάναμε και ήταν υπέροχα." χαμογελάει και φοράει το παντελόνι του. Πάει να με αγγίξει και απομακρύνομαι. Φοράει την μπλούζα του και χωρίς να δώσει σημασία φεύγει. Αρχίζω να κλαίω γιατί δεν ήθελα να γίνει αυτό. Το γεγονός ότι δεν θυμάμαι τίποτα με σκοτώνει. Αχ Χάγκριντ, γιατί δεν δέχτηκες να κοιμηθώ στην ζεστή καλύβα σου; Σηκώνομαι απο το κρεβάτι, ντύνομαι και πηγαίνω για πρωινό. Αυτή την φορά τρώω με τα κορίτσια. Ακούω τον Ρον να γελάει με τα αγόρια και φοβάμαι μήπως λέει κάτι σχετικά με μένα. Αρχίζω να θυμάμαι πάλι.