Part 47

525 36 10
                                    

Παρελθόν Ντράκο

Βγάζουμε τις μαύρες κουκούλες γελιώντας με όλοι την ομάδα. Μόλις επιστρέψαμε από τον κόσμο των μαγκλ κάνοντας τα για μια ακόμη φορά καταστροφή.

"Έχουν τόσο πλάκα όταν παρακαλάνε να μη τους κάνουμε κακό." λέει ο Μάρκους

"Μη με σκοτώσεις σε παρακαλώ!" συμπληρώνει ενώ υποκρίνεται έναν μαγκλ από πριν και γελάω μαζί του.

"Που ήσασταν εσείς πάλι;" ακούω την φωνή του πατέρα μου να λέει και αναστενάζω

"Τρομάζαμε μαγκλς." απαντάω και γελάει

"Σκότωσες κανέναν τουλάχιστον;" με ρωτάει και εγώ κοιτάω κάτω.

"Ο Ντράκο να σκοτώσει; Προσπάθησα να σκοτώσω κάποιον και με εμπόδισε." λέει ο Μάρκους και τον κοιτάω με μίσος

"Είναι αλήθεια Ντράκο;" με ρωτάει ο πατέρας μου

"Αλήθεια είναι." απαντάω και κουνάει το κεφάλι του αρνητικά

"Μπορώ να πω πως απογοητεύτηκα." μου λέει και ξαφνικά περνάει η άμαξα από δίπλα μας. Απάνω είναι ο Χάγκριντ με μια καινούρια μαθήτρια. Ο πατέρας μου τους σταματάει.

"Λούσιους." λέει ο Χάγκριντ

"Χάγκριντ. Τι μας έφερες πάλι;" τον ρωτάει ο πατέρας μου και παρατηρώ πάνω στην άμαξα μία κοπέλα περίπου στην ηλικία μου να διαβάζει ένα βιβλίο

"Είναι καινούρια μαθήτρια." λέει ο Χάγκριντ

"Μαγκλ;" τον ρωτάει ο πατέρας μου και ο Χάγκριντ κουνάει το κεφάλι του θετικά

"Νόστιμη φαίνεται." ακούω τον Μάρκους να ψιθυρίζει δίπλα μου ενώ εγώ απλά έχω χαζέψει πάνω της

"Ντράκο!" ακούω τον πατέρα μου να φωνάζει και τον κοιτάω

"Έλα μέσα στο γραφείο μου." μου λέει και νευριάζω επειδή δεν έχω καμία όρεξη

"Πρέπει να νιώθεις απαίσια που ο πατέρας σου σε θεωρεί χαμένο." μόλις ακούω τον Μάρκους να λέει αυτή την φράση νευριάζω και τον πλησιάζω

"Επειδή δεν μπορώ να σκοτώσω κάποιον δεν με κάνει χαμένο." λέω και γελάει ειρωνικά

"Έλα Ντράκο. Μπορεί να είσαι ο καλύτερος στη σχολή, μπορεί να πηδάς οποία θέλεις αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν θα μπεις ποτέ στη σκοτεινή πλευρά. Έπρεπε να είχες ήδη το σημάδι στο χέρι σου. Είσαι χαμένος." λέει και γελάει περισσότερο και από τα νεύρα μου του δίνω γροθιά στο πρόσωπο. Με κοιτάει με μίσος και ανταποδίδει την γροθιά στο δικό μου πρόσωπο. Παίζουμε για αρκετή ώρα ξύλο μέχρι που δεν μπορούμε άλλο. Παίρνουμε βαθιές αναπνοές και οι δύο ξαπλωμένοι στο πάτωμα.

Black Love {Dramione Fanfiction}Où les histoires vivent. Découvrez maintenant